Στην ομιλία της τόνισε ότι ο ρόλος του κοινωνικού λειτουργού στην ομάδα υποστήριξης του ογκολογικού ασθενούς είναι πολύ σημαντικός. Η πανδημία των 2 τελευταίων χρόνων ανέδειξε τα σημαντικά προβλήματα των ασθενών με λευχαιμία, οι οποίοι δεν μπορούσαν να έρθουν για επανέλεγχο, με μια σειρά από άλλες αιτίες, οικονομικές, κοινωνικές κλπ.
Οι ξενώνες Ελισάβετ - Φωτεινέλλη - Κριτικού έχουν χωρητικότητα 47 κλινών. Τα τελευταία δύο χρόνια λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας, ο ξενώνας δεν λειτούργησε με την πληρότητα που έχει, υπήρχαν πολλοί περιορισμοί και απώλειες, όμως σιγά – σιγά η λειτουργία αποκαθίσταται.
Αρκετά είναι τα αιτήματα που δέχεται ο ξενώνας από αιματολογικούς ασθενείς ετησίως (περίπου 20 – 30). Τα τελευταίο διάστημα υπάρχει μία σταθερή ροή από το Θεαγένειο όπου εκεί απευθύνονται ασθενείς από όλη την Ελλάδα.
Ο ξενώνας φιλοξενεί ασθενείς οι οποίοι υποβάλλονται σε αυτόλογη και αλλογενή μεταμόσχευση, και ασθενείς με χρόνιες λευχαιμίες, οι οποίοι έρχονται για τον τακτικό επανέλεγχο αρκετά χρόνια μετά.
Οι ανάγκες των ασθενών ανά ομάδα διαφέρουν σημαντικά. Η πλειοψηφία των ασθενών στον ξενώνα έχει διαγνωστεί, σύμφωνα με την κ. Λιακοπούλου, με πολλαπλό μυέλωμα, που συνήθως υποβάλλονται σε αυτόλογη μεταμόσχευση.
Οι άνθρωποι πρέπει να παραμείνουν στο νοσοκομείο 20 – 30 μέρες και το μεγάλο πρόβλημα έχουν οι φροντιστές, καθώς χρειάζονται να έχουν έναν χώρο για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους.
Η κοινωνική λειτουργός και υπεύθυνη του ξενώνα τόνισε ότι κατά την διάρκεια της πανδημίας οι ασθενείς έρχονταν μόνοι τους μιας και οι συνοδοί ή οι φροντιστές δεν επιτρεπόνταν μέσα στο νοσοκομείο.
Αυτό πυροδότησε συναισθηματικές διακυμάνσεις στους ασθενείς και αυτό φάνηκε από τις αλλεπάλληλες επικοινωνίες με τον ξενώνα αλλά και τις πολλές ερωτήσεις τους.
Τέλος, η κ. Λιακοπούλου περίγραψε την μεγάλη αγωνία των ασθενών για την αποδοχή ή απόρριψη του μοσχεύματος και γενικότερα πως εισπράττουν οι εργαζόμενοι στον ξενώνα γενικότερα την ανησυχία των ασθενών σε σχέση με την εξέλιξη του προβλήματος υγείας τους.
Υπάρχει μια βαθιά θεραπευτική σχέση με τους ασθενείς και τους υπεύθυνους του ξενώνα, καθώς έρχονται σε έναν χώρο πολύ οικείο μιας και έρχονται και ξανάρχονται επί χρόνια, αισθάνονται την συμπαράσταση και ως εκ τούτου διαχειρίζονται καλύτερα το πρόβλημά τους, επεσήμανε η κοινωνική λειτουργός.
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}