Παιδιά και έφηβοι με καρκίνο: Η σημασία της ψυχολογικής υποστήριξης

Ο κ. Μαγκλίνης περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια την επαφή της οικογένειάς του με έναν κόσμο που μέχρι τότε τον ήξεραν μόνο θεωρητικά. Αναφέρθηκε στην ανάγκη το παιδί που νοσεί να πηγαίνει σχολείο προκειμένου να τονωθεί η ψυχοκοινωνική του πλευρά. Η εμπειρία ενός γονέα που το παιδί του νοσεί είναι αρχικά σοκαριστική, με ανάμικτα συναισθήματα. Η ομάδα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης παίζει κυρίαρχο ρόλο και για το παιδί αλλά και τους γονείς.

Ο τρόπος προσέγγισης τις πρώτες ημέρες της νόσησης είναι καθοριστικός. Στα μικρά παιδιά που νοσούν δεν γίνεται αντιληπτή η αίσθηση του χρόνου, ενώ σε παιδιά – εφήβους τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το μικρό παιδί ζει στο παρόν και την εκάστοτε επώδυνη εμπειρία, την ξεχνά.  Δε ξέρει ότι η υγεία του κινδυνεύει κάτι που δεν ισχύει για τον έφηβο που παραμορφώνεται η εμφάνισή του, χάνει τα μαλλιά, αποκόπτεται από την παρέα του και με αφορμή την ασθένειά του μπαίνει στο internet για να μάθει σχετικά και συχνά κατατρομοκρατείται από την παραπληροφόρηση.

Ο γονιός ενός εφήβου με καρκίνο δυσκολεύεται πολύ να στηρίξει το παιδί του. Για τους εφήβους, τόνισε ο κ. Μαγκλίνης, υπάρχει ένα κενό καθώς δεν τους δίδεται εύκολα η δυνατότητα να  ξεφύγουν από το πρόβλημά τους. Η επαναφορά μέσω του κοινωνικού λειτουργού της λογικής σκέψης είναι πολύ σημαντική καθώς οι γονείς την περίοδο της νόσησης του παιδιού τους τρομοκρατούνται με το παραμικρό, από την κουβέντα ενός γιατρού, μέχρι κάτι που μπορεί να συμβεί στο πλαίσιο της θεραπείας.

Οι σύλλογοι γονιών για τα παιδιά που νοσούν από καρκίνο – όπως η Φλόγα - έχουν συμβάλλει καθοριστικά στην δημιουργία και ύπαρξη των ανεπτυγμένων δομών ψυχο-κοινωνικής υποστήριξης στα νοσοκομεία.

Η ψυχοκοινωνική υπόσταση επίσης των ίδιων των γιατρών, η στάση, η συμπεριφορά και η επικοινωνιακή  τους ικανότητα απέναντι στους γονείς παιδιών που νοσούν από καρκίνο έχει την δέουσα σημασία.

Το ψυχολογικό κομμάτι και η συμπεριφορά απέναντι στους νέους ασθενείς και τους οικείους τους θα πρέπει να ενταχθεί πλέον ως μάθημα στις ιατρικές σχολές και ειδικά στην φάση των ειδικοτήτων που αφορούν τις κακοήθειες. Δεν αρκούν τα σεμινάρια που γίνονται παρά το ότι είναι σημαντικά.

Το ψυχολογικό μέρος είναι πολύ σημαντικό, σύμφωνα με τον κ. Μαγκλίνη και ειδικά όταν μιλάμε για τον καρκίνο ενός παιδιού.

Ο ρόλος του γονέα, τέλος, είναι κομβικός γιατί αποτελεί την γέφυρα επικοινωνίας του παιδιού με τον γιατρό. Το παιδί που ασθενεί πρέπει να εμπιστεύεται τον γονέα ο οποίος το εμπιστεύεται σε κάποιον γιατρό.