Υπάρχει πράγματι ανώδυνος τοκετός;

Ένας από τους ίσως μεγαλύτερους φόβους μιας εγκύου είναι ο φόβος του πόνου κατά τον τοκετό, φόβος που πολλές φορές επιδεινώνεται από την καλοπροαίρετη ευχή « Μ’ έναν πόνο», που συγγενείς και φίλοι εύχονται στη μέλλουσα μητέρα. Πόσο όμως οι ωδίνες υπάρχουν και σε ποιο βαθμό;

Ο Μαιευτήρας, Δρ. Νικόλαος Σκαρτάδος, Μαιευτήρας, Χειρουργός-Γυναικολόγος, Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, θεωρεί  καταρχάς πως ο φόβος για τον πόνο που συνοδεύει τον τοκετό ενδεχόμενα να επηρεάσει ψυχολογικά την χαρούμενη προσμονή για την έλευση του νέου μέλους στην οικογένεια της εγκύου.

«Η έννοια του πόνου έχει διαφορετική διάσταση για κάθε γυναίκα, με κάποιες να μη θυμούνται καν αν πόνεσαν και άλλες να περιγράφουν τον τοκετό με τα..μελανότερα χρώματα», διευκρινίζει ο γιατρός και συμπληρώνει: «Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν επώδυνες συσπάσεις της μήτρας που μεταφέρονται με τα νεύρα στον νωτιαίο μυελό και από εκεί στον εγκέφαλο, όπου και γίνονται αντιληπτοί από την έγκυο».

Παράλληλα, οι πόνοι αυτοί οφείλονται στην ίδια τη διαδρομή του εμβρύου στον ερχομό του στον κόσμου, δεδομένου ότι πιέζει ιστούς και νεύρα. «Ο πόνος αυτός» τονίζει ο κ. Σκαρτάδος, «δεν ‘’φοβίζει» τόσο για την έντασή του, όσο για τη συχνότητά του, η οποία όντας επαναλαμβανόμενη δημιουργεί μια ταλαιπωρία στη γυναίκα».

Οι πόνοι φυσικά μπορούν να αποφευχθούν είτε με παυσίπονα που θα χορηγήσει ο γιατρός, είτε με την επισκληρίδιο αναλγησία, η οποία μουδιάζει τα νεύρα που δίνουν την αίσθηση του πόνου, ενώ η γυναίκα συμμετέχει κανονικά στη διαδικασία του τοκετού.

Η σωστή διατροφή και η άσκηση η οποία θα πρέπει να συστήνεται και να παρακολουθείται από τον ιατρό, μπορούν να βοηθήσουν για μια εγκυμοσύνη χωρίς άγχος.

Παράλληλα φυσικά και τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού μπορούν να συνεισφέρουν, εφόσον η έγκυος «εκπαιδευτεί» στο να γνωρίσει καλύτερα το σώμα της και τις διεργασίες που συντελούνται στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. 

«Δεν θα πρέπει όμως η έγκυος να ξεχνάει» συμπληρώνει ο κ. Σκαρτάδος, «πως οι ωδίνες όσες και όταν υπάρχουν, αποτελούν ένα στοιχείο συναισθηματικού δεσμού με το μωρό που έρχεται, έτσι ώστε στο μέλλον η μητέρα να θυμίζει στο παιδί της πως η αγάπη της είναι τόση, ώστε πόνεσε για να του δώσει ζωή.