Η θεραπευτική αντιμετώπιση του πνευμονολογικού καρκίνου

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του Παθολόγου Ογκολόγου, Στρατιωτικού Ιατρού Π.Ν., Διευθυντή Ε΄ Ογκολογικής Κλινικής στο Metropolitan General, Αναπληρωτή Διευθυντή Ογκολογικής Κλινικής Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών, κ. Θεοφάνη Φλώρου, έλαβε χώρα στην ημερίδα του iatronet.gr για τον πνευμονολογικό καρκίνο.

Η ομιλία του αφορούσε για το αν είναι μεταστατικός ο καρκίνος του πνεύμονα και με ποιους τρόπους αντιμετωπίζεται και γενικότερα τις νέες θεραπείες που οδηγούν σε ολοένα και καλύτερα αποτελέσματα. 

Ο καρκίνος του πνεύμονα χωρίζεται σε δύο βιολογικές μορφές: το μικροκυτταρικό καρκίνωμα που σχετίζεται με την νευροενδοκρινική εξέλιξη του ατόμου και το μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα.  

Εάν η νόσος διαγνωστεί μόνο στο θώρακα, η τρέχουσα πρακτική είναι να χορηγηθεί στον ασθενή χημειοθεραπεία σε συνδυασμό με ακτινοβολίες. Εάν διαπιστωθούν μακρομεταστάσεις, η πρακτική είναι η χορήγηση χημειοθεραπείας με ανοσοθεραπεία. Εάν υπάρξει υποτροπή και στις δύο περιπτώσεις, τότε η αντιμετώπιση είναι με χημειοθεραπεία σε συνδυασμό με στοχευτικές θεραπείες.

Εάν διαπιστωθεί μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα, τότε ως μη μεταστατική νόσο ο ασθενής οδηγείται στο χειρουργείο και αναλόγως της ταυτολογικής ταυτοποίησης και των μοριακών χαρακτηριστικών του όγκου, συστήνεται ή όχι η λήψη κάποιας μετεγχειρητικής επικουρικής  θεραπείας, ώστε να προληφθεί η εμφάνιση νόσου από κύτταρα τα οποία δυνητικά έχουν διαφύγει στο υπόλοιπο σώμα πριν την χειρουργική εξαίρεση.

Εάν η νόσος έχει ξεφύγει από τον θώρακα και ανευρίσκεται σε άλλα σημεία του σώματος, τότε υποτυποποιείται με βάση την σταδιοποίηση.

Οκ. Φλώρος τονίζει ότι οι σύγχρονες μέθοδοι για την αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα έχουν πλέον ξεφύγει από την χημειοθεραπεία. Οι δύο κύριοι πυλώνες της θεραπευτικής στρατηγικής, ειδικά την τελευταία δεκαετία, είναι η ανοσοθεραπεία και οι στοχευτικές θεραπείες.

Με την ανοσοθεραπεία, προσπαθούμε να καταστήσουμε το σώμα ικανό ώστε να μπορέσει να σκοτώνει μόνο του τα καρκινικά κύτταρα, όπως φυσιολογικά έχει την δυνατότητα. Αυτό γίνεται με την αναγνώριση κάποιων χαρακτηριστικών που αναπτύσσει ο καρκίνος. Στόχος είναι η αποφυγή της τοξικότητας που παρουσιάζεται στον οργανισμό από την χημειοθεραπεία.

Ο κ. Φλώρος υπογραμμίζει, τέλος, ότι το να κοιτάζουμε ενδελεχώς τον κάθε ασθενή και να του χορηγούμε θεραπεία με βάση τα ειδικά χαρακτηριστικά, αυξάνει πάρα πολύ την επιβίωσή του (σχεδόν στο διπλάσιο) ανάλογα με την γονιδιακή ανάλυση στην οποία βρίσκεται.