Από γιατρός, ασθενής: Μια μεταμορφωτική εμπειρία

O γιατρός Balachundhar Subramaniam, MD, MPH, FASA, καταθέτει την εμπειρία του ως ασθενής.

Μεγάλωσα στην Ινδία με την αγαπημένη μου οικογένεια σε ένα δωμάτιο 1.000 τετραγωνικών. Δεν φοβόμουν και συχνά γέμιζα μελανιές ως ζωηρό παιδί. Πάντα σηκωνόμουν όρθιος και περπατούσα ξανά. Έμαθα την ανθεκτικότητα και ήμουν χαρούμενο παιδί. Ως γιατρός, αντηχούσε η σημασία της ανθεκτικότητας. Είμαι επικεφαλής έρευνας για την επίδραση της ενσυνειδητότητας, του διαλογισμού, της γιόγκα και της πνευματικότητας στην υγεία. Δεν φανταζόμουν ότι η κατανόηση αυτών των θεμάτων θα χτυπούσε απότομα.

Hταν μια συνηθισμένη ημέρα. Μετά από πολλές ώρες στη δουλειά, πήγα σπίτι να απολαύω το δείπνο μου με την οικογένεια. Έκανα την καθημερινή μου άσκηση στο διάδρομο και χαλάρωνα βλέποντας τηλεόραση με τον γιό μου.

Ξαφνικά ένιωσα μεγάλο πόνο. Στην αρχή δεν ήθελα να το πάρω σοβαρά, αλλά ο πόνος ήταν ανυπόφορος και λύγισα. Η σύζυγος μου γρήγορα κάλεσε τις α΄ βοήθειες σκεπτόμενη ότι επρόκειτο για τροφική αλλεργία. Όταν έφτασε το ασθενοφόρο ζήτησα από τους διασώστες να με πάνε στο νοσοκομείο που εργάζομαι. Δεν υπήρχε χρόνος για αυτό, μου είπαν. Αυτές ήταν οι τελευταίες λέξεις που άκουσα.

Ξύπνησα από τον διαπεραστικό ήχο των τροχών του κρεβατιού. Άκουσα τον καλύτερο μου φίλο να ουρλιάζει. ‘’Εδώ είμαι’’. Αισθάνθηκα ένα σοβαρό πόνο στην αριστερή μου κνήμη. Εκείνη τη στιγμή απλώς ήξερα τι γινόταν. Άρχισα να ‘’παρατηρώ τον εαυτό μου’’. Ήταν αυτό μια πνευματική αυτοεπίγνωση ή μεθεπίγνωση.

Για τις επόμενες λίγες ώρες στην ΜΕΘ, είχα τα ανησυχητικά συμπτώματα που συνοδεύουν ένα σοβαρό έμφραγμα-το είδος από το οποίο μόνο το 5% των ανθρώπων επιζεί. Ήταν σαν να βλέπω τον εαυτό μου σε ταινία. Ενώ είχα επίγνωση της βαθιάς ψυχικής δυσφορίας που θα έπρεπε να είναι τρομακτική, δεν υπέφερα. Αυτή η εμπειρία ξεχωρίζει ακόμα και σήμερα.

Κατά τη διάρκεια της καρδιακής προσβολής  αισθάνθηκα μια απόσταση μεταξύ του εαυτού μου, του σώματος και του μυαλού μου. Ήμουν μάρτυρας του γεγονότος, όχι θύμα. Πιστεύω ότι αυτό είναι αποτέλεσμα τακτικής άσκησης στη γιόγκα και τον διαλογισμό που μεταμόρφωσε τη ζωή μου για πάντα. Tο είδος της γιόγκα που κάνω τονίζει την απόσταση μεταξύ πνεύματος και σώματος, αλλά αυτά τα οφέλη δεν είναι μοναδικά σε συγκεκριμένο είδος γιόγκα ή μέθοδο διαλογισμού.

Η εμπειρία μου είναι δυνατή υπενθύμιση ότι η ευθυγράμμιση της πνευματικότητας με την υγεία όχι μόνο βοηθά να μείνεις υγιής αλλά μπορεί να συμβάλλει στο να αντέξεις τη νόσο.

Αντιμετωπίζοντας τη θνητότητά μας μπορεί να μας ταρακουνήσει να αναγνωρίσουμε ότι  χρόνος μας στη γη είναι πράγματι βραχύς. Χρησιμεύει ως δυνατή υπενθύμιση για να βάλεις προτεραιότητα τα πράγματα που αξίζουν περισσότερο στη ζωή σου.

Πριν το έμφραγμα, η ζωή μου καθοδηγούνταν κυρίως από πνευματική γνώση, αλλά  τώρα εμπειρικά ξέρω ότι υπάρχουν περισσότερα στη ζωή από αυτά που αντιλαμβάνεται ο νους μου. Αναρωτήθηκα: ‘’Έχω ζήσει στο έπακρο; Τι επίδραση είχα στους ανθρώπους γύρω μου, στην πόλη που ζω και στον πλανήτη στον οποίο βαδίζω;’’

Δεν ελέγχουμε αυτό που μας στέλνει η ζωή. Αλλά έχουμε πολλά να πούμε στο τι συμβαίνει μέσα μας. Είμαι ευγνώμων για το μη σπάσιμο της αλυσίδας της ανάνηψης, της επιστήμης και πιστεύω των πνευματικών  μου πρακτικών. Καθώς το νέο έτος είναι ακόμα στην αρχή του, σε ενθαρρύνω να σκεφτείς να κάνεις την πνευματικότητα μέρος των στόχων για την υγεία σου.