Πένθος και τέχνη

Με ένα εντυπωσιακό φινάλε ολοκληρώθηκε η πρώτη μέρα της διημερίδας του iatronet.gr και της AMKE "Μαθήματα Ζωής" που πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά πριν από λίγες ημέρες. Η παρουσίαση εξαιρετικών φωτογραφιών που αφορούσαν την σχέση πένθους - τέχνης που ήταν και η ομιλία της φωτογράφου, Υπατίας Κορνάρου, προσέδωσαν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα στην διημερίδα, εμπλουτίζοντας την με φωτογραφικές δημιουργίες που διερευνούν συναισθηματικά την παράσταση και παρουσία του πένθους και της απώλειας σε όλες τους τις εκφάνσεις.

Η ίδια η καλλιτέχνης διερωτάται ότι αν αναλογιστεί κανείς πως η ανθρώπινη οντότητα γεννιέται από την ανυπαρξία και οδηγείται στην ύπαρξη και μετά βυθίζεται πάλι στην ανυπαρξία, μήπως εύλογα δημιουργείται το ερώτημα πως σε μια ασυνείδητη χωροχρονική συνθήκη πενθούμε καθόλη την διάρκεια της ζωής μας για το τέλος που έρχεται;

Αν θεωρήσουμε τελικά το ερώτημα ως αποδοχή του αιώνιου πένθους, μήπως η τέχνη είναι η θεραπεία στο παράλογο της ύπαρξης; Σε αυτό το σημείο, η ψυχή διεκδικεί ένα κομμάτι αφέλειας, μια εξαίρεση δηλαδή από όλα τα συναισθήματα της απώλειας που εμποδίζουν την ευδαιμονία. 

Η ελευθερία είναι μια αυταπόδεικτη απόδειξη για να δημιουργήσεις τέχνη. Ο καλλιτέχνης εξομολογείται την πραγματική του ταυτότητα. Συνειδητά ή ασυνείδητα απελευθερώνει τα σκοτεινά σημεία του πένθους. Κατοικεί σε έναν τόπο που δεν τον διέπει η ενοχή και η κριτική. Ο καλλιτέχνης προσπαθεί να δημιουργήσει μία γέφυρα επικοινωνίας της ψυχικής του κατάρρευσης με τον εξωτερικό κόσμο. Απευθύνεται στην τέχνη γιατί γίνεται αποδεκτή η ακαμψία του πένθους.

Καθημερινά πενθούμε μικρές απώλειες και πένθος δεν είναι μόνο η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Όταν εκφραστικά μέσα έχουν μπλοκαριστεί για πολλούς και διάφορους λόγους, η τέχνη λειτουργεί στην πραγματικότητα καταπραυντικά, ελευθερώνοντας όλες τις αναστολές για την εξωτερίκευση του συναισθηματικού φορτίου, σημειώνει η καλλιτέχνης. 

Πολλές φορές η ανθρώπινη επαφή δεν αρκεί για να ανακουφίσει ή να θεραπεύσει το πένθος. Η τέχνη περιέχει ενσυναίσθηση. Η τέχνη είναι ενσυναίσθηση.

Η ψυχή αναζητά την δημιουργικότητα στα έργα των καλλιτεχνών επειδή επιθυμεί να ταυτισθεί μαζί τους. Επιθυμεί την κατάργηση της μοναξιάς και του πόνου που διέπεται καθώς και όλων των άλλων συναισθημάτων που απαρτίζουν το πένθος, καταλήγει η Υπατία Κορνάρου.