Η ατμοσφαιρική ρύπανση αιτία για ρευματισμούς

Η έκθεση σε υψηλά επίπεδα αιωρούμενων σωματιδίων για μεγάλο χρονικό διάστημα αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης αυτοάνοσης νόσου, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Η Γερμανική Εταιρεία Ρευματολογίας (DGRh) εφιστά επί του παρόντος την προσοχή σε αυτό. 

Η ποιότητα του αέρα μετριέται πλέον σε πολλά μέρη. Τα δεδομένα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον προσδιορισμό της μέσης ρύπανσης από λεπτή σκόνη στον τόπο κατοικίας.

Η λεπτή σκόνη απελευθερώνεται κυρίως κατά τις διεργασίες καύσης. Όταν οι άνθρωποι εισπνέουν μολυσμένο αέρα με λεπτή σκόνη, εισέρχονται στη ρινική κοιλότητα σωματίδια με μέγιστη διάμετρο 10 μm (PM10), σωματίδια με μέγιστη διάμετρο 2,5 μm (PM2,5) φτάνουν στις πνευμονικές κυψελίδες και τα εξαιρετικά λεπτά σωματίδια εισέρχονται ακόμη και στην κυκλοφορία του αίματος.

"Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος", εξήγησε ο καθηγητής Dr. Hendrik Schulze-Koops, ρευματολόγος στο Ludwig-Maximilians-University του Μονάχου.

Η ανάπτυξη της ρευματοειδούς αρθρίτιδας ως αυτοάνοσης νόσου αντιπροσωπεύει μια τέτοια - μάλλον ακραία - αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ο Schulze-Koops αναφέρθηκε σε μια μελέτη από την Ιταλία που κατέδειξε σαφώς τη σχέση μεταξύ μολυσμένου αέρα και ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Για την εργασία, η οποία δημοσιεύθηκε στο εξειδικευμένο περιοδικό "RMD Open" στις αρχές του έτους, μια ομάδα με επικεφαλής τον Giovanni Adami από το Πανεπιστήμιο της Βερόνα ανέλυσε αναδρομικά τα δεδομένα περισσότερων από 80.000 ατόμων από όλη την Ιταλία που είχαν καταγραφεί μεταξύ 2016 και 2020.

Χρησιμοποιώντας δεδομένα μετρήσεων, οι ερευνητές προσδιόρισαν τη μέση έκθεση σε αιωρούμενα σωματίδια στον τόπο διαμονής των συμμετεχόντων και τη συσχέτισαν με την εμφάνιση αυτοάνοσων νοσημάτων.

Διαπιστώθηκε σαφής συσχέτιση μεταξύ της έκθεσης στα PM10 και της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. "Με κάθε 10 μg/m3 αύξηση της συγκέντρωσης των PM10, ο κίνδυνος ρευματοειδούς αρθρίτιδας αυξήθηκε κατά 7%", ανέφερε ο Schulze-Koops.

Επιπλέον, με την αύξηση των συγκεντρώσεων PM2.5 στον αέρα που εισπνέουμε, παρατηρήθηκε επίσης συσχέτιση με άλλες αυτοάνοσες νόσους, όπως οι νόσοι του συνδετικού ιστού και οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου. "Έτσι, η μελέτη αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως απόδειξη ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση αποτελεί πιθανό παράγοντα πρόκλησης αυτοάνοσων νοσημάτων που δεν εκδηλώνονται κυρίως στους πνεύμονες", δήλωσε ο ρευματολόγος.

Ο Schulze-Koops τόνισε ότι η αυξανόμενη ατμοσφαιρική ρύπανση δεν είναι η μόνη αιτία της αύξησης της συχνότητας εμφάνισης αυτοάνοσων νοσημάτων που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια. Τα γονίδια παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο.

Ωστόσο, μπορούμε να πούμε ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι σίγουρα ένας πιθανός παράγοντας ενεργοποίησης που μπορεί να οδηγήσει στην εκδήλωση μιας αυτοάνοσης νόσου, εάν υπάρχει αντίστοιχη γενετική προδιάθεση.

Άλλοι λεγόμενοι περιβαλλοντικοί εκλυτικοί παράγοντες είναι, για παράδειγμα, το κάπνισμα ή η υψηλή κατανάλωση αλατιού. Αυτοί οι παράγοντες, ωστόσο, μπορούν να επηρεαστούν άμεσα από το άτομο - σε αντίθεση με την ποιότητα του αέρα στο σπίτι.