Πρώην καπνιστές: πώς μπορούν να παρατείνουν την ζωή τους σε μεγάλη ηλικία [μελέτη]

Οι πρώην καπνιστές μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο θνησιμότητάς τους, ο οποίος εξακολουθεί να είναι αυξημένος πολλά χρόνια μετά το τελευταίο τους τσιγάρο, υιοθετώντας έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Αυτό ήταν το συμπέρασμα μιας προοπτικής μελέτης κοόρτης η οποία δημοσιεύθηκε στο "JAMA Network Open".

Οι περισσότεροι καπνιστές έχουν συνειδητοποιήσει ότι η τακτική εισπνοή των βλαβερών ουσιών του καπνού βλάπτει σοβαρά την υγεία τους. Καθώς μεγαλώνουν, πολλοί καπνιστές κάνουν προσπάθειες για αποχή από το κάπνισμα , οι οποίες συχνά επιτυγχάνονται μόνο μετά από αρκετές προσπάθειες.

Πολλοί είναι τότε σε μια ηλικία όπου οι συνέπειες του καπνίσματος γίνονται αισθητές με αυξημένη αθηροσκλήρωση και αυξημένο κίνδυνο καρκίνου. Μέχρι τώρα, δεν ήταν σαφές αν οι πρώην καπνιστές μπορούσαν να επηρεάσουν τον κίνδυνο ασθένειας και θανάτου ως ηλικιωμένοι, υιοθετώντας έναν υγιεινό τρόπο ζωής.

Μια ομάδα με επικεφαλής την Maki Inoue-Choi του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου (NCI) των ΗΠΑ στην Bethesda/Maryland ανέλυσε και αξιολόγησε τα δεδομένα της μελέτης "NIH-AARP Diet and Health Study".

Το 1995/1996, τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH), στα οποία ανήκει το NCI, μαζί με την Αμερικανική Ένωση Συνταξιούχων (AARP), μια ένωση ηλικιωμένων πολιτών, διεξήγαγαν έρευνα σε περισσότερους από μισό εκατομμύριο ηλικιωμένους Αμερικανούς σχετικά με τη διατροφή και τον τρόπο ζωής τους.

Ανάμεσά τους ήταν 159.937 Αμερικανοί ηλικίας 62,6 ετών που είχαν κόψει το κάπνισμα (τις περισσότερες φορές πριν από 10 χρόνια).

Οι ερευνητές συσχέτισαν τέσσερις πτυχές του τρόπου ζωής (δείκτης μάζας σώματος, διατροφή σύμφωνα με τον "Δείκτη Υγιεινής Διατροφής", σωματική δραστηριότητα και κατανάλωση αλκοόλ) με τον κίνδυνο θανάτου στα επόμενα 18,9 χρόνια.

Διαπιστώθηκε ότι οι πρώην καπνιστές με τον πιο υγιεινό τρόπο ζωής είχαν 27% χαμηλότερο συνολικό κίνδυνο θνησιμότητας: Ο λόγος κινδύνου 0,73 ήταν εξαιρετικά σημαντικός με διάστημα εμπιστοσύνης 95% από 0,71 έως 0,75).

Αυτό ίσχυε για τους ηλικιωμένους που συγκέντρωσαν 7 ή 8 από το μέγιστο των 8 βαθμών σε μια βαθμολογία προσκόλλησης. Στα 5 και 6 σημεία, η αναλογία κινδύνου 0,80 (0,79-0,82) ήταν επίσης σημαντική. Ακόμη και τα 3 και 4 σημεία ήταν χρήσιμα με αναλογία κινδύνου 0,88 (0,86-0,90).

Η σχέση δοσολογίας - επίδρασης υποδηλώνει επίσης ότι η συσχέτιση θα μπορούσε να είναι αιτιώδης, αλλά αυτό δεν μπορεί ποτέ να αποδειχθεί με βεβαιότητα σε επιδημιολογικές μελέτες. Η αντίστροφη αιτιώδης συνάφεια είναι πιθανή, εάν οι άνθρωποι που παραμένουν υγιείς σε μεγάλη ηλικία είναι πιθανότερο να έχουν τη δύναμη και το κίνητρο να ακολουθήσουν έναν υγιεινό τρόπο ζωής.

Οι δεινοί πάντως καπνιστές έχουν λιγότερες πιθανότητες να επιβιώσουν από την καρδιακή κρίση.

Οι πιο υγιείς ηλικιωμένοι πέθαιναν λιγότερο συχνά από αναπνευστικές ασθένειες και επίσης λιγότερο συχνά από καρκίνο.

Κάθε πτυχή του τρόπου ζωής είχε ευνοϊκή επίδραση στον κίνδυνο θανάτου: Περισσότερες από τέσσερις ώρες άσκησης την εβδομάδα μείωσαν τον κίνδυνο κατά 17%. Το φυσιολογικό βάρος σχετιζόταν με 14% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου. Μια υψηλής ποιότητας διατροφή μείωσε τον κίνδυνο θανάτου κατά 9%. Η αποχή από την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ επέφερε μείωση κατά 4%.

Θα ήταν καλύτερο για τους ηλικιωμένους να συμμορφώνονται και με τις τέσσερις πτυχές, λέει η Inoue-Choi. Αλλά ακόμη και εκείνοι που υιοθέτησαν μόνο μία σύσταση για τον τρόπο ζωής θα είχαν ω αποτέλεσμα κάποιο όφελος επιβίωσης