Άρθρο του Ηλία Σιώρα για το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας

Του Ηλία Σιώρα*

1982 - 83, το μαζικό λαϊκό κίνημα σε δράση με τις ταξικές δυνάμεις να είναι μπροστά. Ήταν τότε που η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έφερνε για ψήφιση το απεργοκτόνο άρθρο 4 που στη πράξη καταργούσε το δικαίωμα της απεργίας, κάτι που επιχείρησε ξανά η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2018 (νόμος Αχτσιόγλου) και πρόσφατα η ΝΔ (νόμος Χατζηδάκη). Όλοι απέτυχαν! Το εργατικό κίνημα τους έβαλε σε αχρηστία.

Την ίδια εποχή γινόταν τεράστια συζήτηση στον χώρο της Υγείας, για την ανάγκη ριζοσπαστικών ρυθμίσεων.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί βγήκαν στους δρόμους με το ιστορικό σύνθημα “Στη Βουλή ο Νόμος της Υγείας - Κάτω τα χέρια από την απεργία”! Διεκδικούσαν δωρεάν υγεία για το λαό, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς για τους υγειονομικούς και ταυτόχρονα κατάργηση του αντεργατικού άρθρου 4. Μας πήγαν στα δικαστήρια γιατί απεργούσαμε υπέρ ενός φιλολαϊκού συστήματος υγείας.

Και το άρθρο 4 καταργήσαμε και την Κυβέρνηση αναγκάσαμε να φέρει το γνωστό νόμο 1397 που έφερε μεταρρυθμίσεις, που δεν ικανοποιούσαν πλήρως τα αιτήματα του κινήματος, όμως είχε πολλές θετικές διατάξεις

Μέχρι τότε τα νοσοκομεία ήταν ΝΠΙΔ, οι γιατροί πληρώνονταν από τους ασθενείς και από ποσοστά που διένειμε ο διευθυντής κάθε τμήματος, δούλευαν ώρες και μέρες ατελείωτες απλήρωτες, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 70 διατυπώθηκε ο “οδικός χάρτης” ενός φιλολαϊκού δωρεάν συστήματος υγείας, από την Δημοκρατική Συνδικαλιστική Παράταξη Γιατρών (Δ.Σ.Π.Γ.) που η συνέχειά της σήμερα είναι η ΔΗ.ΠΑ.Κ (Δημοκρατική Πανεπιστημιακή Κίνηση) όπου ενεργό ρόλο και πρωτοπορία είχαν και έχουν μέλη και φίλοι του Κ.Κ.Ε.

Εκτός από τη μετατροπή των Δημόσιων Νοσοκομείων σε Ν.Π.Δ.Δ. διεκδικήθηκε και ξεκίνησε η δημιουργία Κέντρων Υγείας Αγροτικού τύπου, έργο όμως που ποτέ δεν το προχώρησαν οι εκάστοτε Κυβερνήσεις, αφού όλα τα χρόνια έμειναν υποστελεχωμένα και ποτέ δεν ξεκίνησε ουσιαστικά προσπάθεια για Κ.Υ. Αστικού τύπου για κάλυψη αναγκών Π.Φ.Υ.

Κομβικό σημείο, μεγάλης σημασίας ήταν και επετεύχθη η καθιέρωση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης στους υγειονομικούς. Είναι μέτρο που με προϋποθέσεις τη χρηματοδότηση του υγειονομικού συστήματος από τον κρατικό προϋπολογισμό, τις μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και τις αξιοπρεπείς αμοιβές μπορούσε και μπορεί να δώσει ανάσα ανακούφισης στα χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα.

Αντί όμως να υλοποιούνται αυτές οι προϋποθέσεις άρχισε σταδιακά από όλες τις αστικές κυβερνήσεις το "δάγκωμα", ο περιορισμός και η κατάργηση κατακτήσεων, με απαίτηση των μονοπωλιακών ομίλων της υγείας.

Ο λάκος σκάβεται σιγά - σιγά

Η συμφωνία του Maastricht, η πλήρης ένταξη στην ΕΕ, η ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ οδήγησαν σε δραματικές αλλαγές. Ενδεικτικά αναφέρουμε.

• Συνέχιζαν να θησαυρίζουν και να γιγαντώνονται οι ιδιωτικές κλινικές. Το πάρτυ συνεχίζεται έως σήμερα
• Συνεχίστηκε η συγκέντρωση σε λιγους μονοπωλιακούς ομίλους της φαρμακοβιομηχανίας.
• Δόθηκε προσωρινά (1993) η δυνατότητα στους γιατρούς Ε.Σ.Υ. να ανοίξουν ιδιωτικά ιατρεία, κάτι που ανεστάλη μετά από αγώνες.
• Καμιά Κυβέρνηση δεν δέχτηκε να εργάζονται με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση οι Πανεπιστημιακοί και οι Στρατιωτικοί γιατροί.
• Αντί για αυξήσεις στους μισθούς, χορηγήθηκαν και στους γιατρούς και στο νοσηλευτικό προσωπικό και στους άλλους κλάδους, οι περιβόητες πλασματικές εφημερίες και υπερωρίες, μέτρο που ευτέλιζε στα μάτια της κοινωνίας το ρόλο του μαχόμενου υγειονομικού και οδήγησε μεγάλο μέρος, παρά τη σθεναρή μας αντίσταση, στην αδράνεια και στην υποταγή.
• Υιοθετήθηκε η κατάπτυστη Ευρωπαϊκή οδηγία που καταργεί τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και εισάγει τις ατομικές συμβάσεις. Πρωτοστάτησε σ΄αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι σε μεγάλο βαθμό έχει ανασταλεί οφείλεται στους αγώνες μας. Σαν νόμος ισχύει!
• Ελαστικοποίησαν πλήρως τις εργασιακές σχέσεις παγώνοντας τις μόνιμες προσλήψεις για πάνω από 10 χρόνια, προσλαμβάνοντας επικουρικούς, με κορύφωση την πανδημία.
• Εδώ και 15 χρόνια “δαγκώνουν” κομμάτι από τον κρατικό προϋπολογισμό κάθε χρόνο, στερώντας τα Νοσοκομεία ακόμα και σε φάρμακα και στοιχειώδες υγειονομικό υλικό. Οι “χορηγίες” των εφοπλιστών και των διαφόρων επιχειρηματιών είναι ένα μικρό “δωράκι”, σε αντάλλαγμα των γιγαντιαίων επιχορηγήσεων και φοροαπαλλαγών.
• Από τις αρχές της 10ετίας του 90 ξεκίνησαν οι περιβόητες εργολαβίες στην καθαριότητα, τη σίτιση, τη φύλαξη με τους εργολάβους να λυμαίνονται κρατικό χρήμα και τους εργαζόμενους να στενάζουν. Μετά ήρθαν οι ατομικές συμβάσεις που δήθεν θα μετατρέπονταν σε αορίστου χρόνου. Μεγάλη απάτη. Όλες οι κυβερνήσεις ευλόγησαν τους εργολάβους και το φαγοπότι συνεχίζεται.
• Οι εργολαβίες μαζί με το σφιχτό εναγκαλισμό των Νοσοκομείων από τις πολυεθνικές του φαρμάκου και του εξοπλισμού έχουν εδώ και χρόνια μετατρέψει τα λεγόμενα “Δημόσια” Νοσοκομεία και ΚΥ σε ένα γιγαντιαίο δίκτυο Σύμπραξης Δημοσίου – Ιδιωτικού Τομέα Υγείας (ΣΔΙΤ), σαν γνήσιες επιχειρηματικές μονάδες με στόχο το κέρδος από τη τσέπη των εργαζομένων. Από το 2010 μέχρι σήμερα η μεσοσταθμική συμμετοχή των ασθενών σε φάρμακα από το 9% έφτασε αισίως το 30%.
• Μην μας πουν κάποιοι δήθεν προοδευτικοί ότι είναι “αθώοι του αίματος” γιατί αυτοί εγκαινίασαν το πρώτο Νοσοκομείο Α.Ε. Στη Σαντορίνη και τώρα το γενικεύει η Ν.Δ. Ο ΣΥΡΙΖΑ καθιέρωσε το 2018 τα DRGS που μετατρέπουν 18 Νοσοκομεία σε πλήρεις επιχειρηματικές μονάδες και τώρα γενικεύεται.
• Κορύφωση της σαπίλας είδαμε στα χρόνια της πανδημίας, όπου ο πληθυσμός και οι υγειονομικοί κυριολεκτικά υπέφεραν, ενώ οι κλινικάρχες και τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, ως άλλοι μαυραγορίτες θησαύρισαν και με κρατικό χρήμα.

Αυτό που έρχεται με το νέο νομοσχέδιο ισοπεδώνει ό,τι έχει απομείνει όρθιο.

Οι αγώνες μας διατηρούν την όποια κατάκτηση, ο ηρωισμός των μαχόμενων υγειονομικών έσωσε χιλιάδες ασθενών στην πανδημία!

Πρέπει να σημάνει μαζική αντεπίθεση, από όλο τον λαό.

Αν κάτι έχει απομείνει από τους αγώνες τόσων δεκαετιών είναι η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση που είναι μια μικρή απαντοχή και για τους υγειονομικούς και για τους ασθενείς.

Τώρα την καταργούν και αυτή!

Ο κάθε γιατρός θα τρέχει όλη μέρα στο νοσοκομείο και στο ιατρείο ή την ιδιωτική κλινική για πελάτες και ο ασθενής θα πληρώνει αδρά, ακόμα πιο πολλά από σήμερα.

Η συνείδησή μας, ο όρκος στον Ιπποκράτη και στο Λαό μας, οι αγώνες που έχουμε κάνει τα τελευταία 50 χρόνια για αποκλειστικά Δημόσιο Δωρεάν Σύστημα Υγείας δεν μάς επιτρέπουν να ολιγωρούμε!

Η κάργηση της αποκλειστικής απασχόλησης για τους γιατρούς του ΕΣΥ δεν είναι ένα μέτρο που αφορά κυρίως τους γιατρούς αλλά το λαό. Επίσημα πλεόν θα γίνονται βορά στους μεγάλους ιδιωτικούς ομίλους όλοι οι ασθενείς

Κάθε σύλλογος κάθε γειτονία κάθε σωματείο να περάσει σε μαχητική αντεπίθεση. Ο κάθε τίμιος γιατρός που θέλει να συνδυάσει την προσφορά στην κοινωνία και στην επιστήμη, με μία ήρεμη οικογενειακή ζωή, με συνθήκες εργασίας και αμοιβές ανθρώπινες, πρέπει να είναι ο πρώτος που θα λιθοβολήσει το τερατούργημα, θα εμποδίσει την ταφόπλακα. Μόνο έτσι θα μπορεί, μέσα στην σπουδαία κοινωνική του αποστολή, να έχει χρόνο να απολαύσει στη ζωή του και κανένα ηλιοβασίλεμα στο Σούνιο...

* Γιατρού και τέως προέδρου του Σωματείου εργαζομένων στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός".