Η παχυσαρκία δεν θέλει λόγια και ατελέσφορες αναλύσεις

Δυστυχώς και στην περίπτωση της παχυσαρκίας βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος, μας λέει ο Νικόλαος Γεωργιάδης (φωτογραφία κάτω), ειδικός παθολόγος με εξειδίκευση στα καρδιομεταβολικά νοσήματα τονίζοντας ότι είναι η στιγμή με τα όπλα που έχουμε στη φαρέτρα μας να αντιμετωπίσουμε ριζικά το πρόβλημα- τη νόσο που δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως διαχρονική εμμένουσα και επιδεινούμενη πανδημία, η οποία ανησυχεί ιδιαίτερα τους φορείς Υγείας αλλά και κλονίζει τα ασφαλιστικά συστήματα όλων των κρατών.

Όπως ο ίδιος μας αναφέρει, σταδιακά η παχυσαρκία καταλαμβάνει όλο και περισσότερο τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας που δεν έχουν πρόσβαση σε καλό και υγιεινό φαγητό. Έτσι στρέφονται στο φτηνό προσφερόμενο φαγητό “του δρόμου” (τζανκ φουντ) με υπερ επεξεργασμένες πρώτες ύλες που εκτός από την αύξηση του σωματικού βάρους οδηγούν συγχρόνως σε εθισμό (αποδεδειγμένο με μελέτες).

Τα δεδομένα στην Ελλάδα

Σήμερα, ο 1 στους 3 άνδρες και οι 2 στις 3 γυναίκες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της παχυσαρκίας. Και τα μοντέλα δείχνουν ότι μέχρι το 2035, το 70% των πολιτών θα είναι παχύσαρκοι-υπέρβαροι. Και τα παιδιά μέχρι το 2035 θα έχουν αυξήσει το ποσοστό της παχυσαρκίας 100%. Αλλά ακόμα και σήμερα η Ελλάδα κατέχει τα θλιβερά πρωτεία στην Ευρώπη στην παιδική παχυσαρκία.

Αρα, σύμφωνα με τον ίδιο: η στιγμή της αλήθειας και των έργων είναι τώρα και όχι των λόγων και των ατελέσφορων αναλύσεων. Είναι η στιγμή που υπάρχουν λύσεις, ίσως για πρώτη φορά. Ποιες είναι αυτές:

1) Ο Παράγοντας της Υγιεινής Διατροφικής Παρέμβασης - Καμία θεραπεία δεν μπορεί να έχει αποτελέσματα σε βάθος χρόνου αν δεν μάθουμε-εκπαιδεύσουμε τον παχύσαρκο ασθενή να τρέφεται σωστά. Θα πρέπει ειδικές ομάδες, εκπαιδευμένες, να δώσουν τις γνώσεις τους σε θέματα άσκησης και διατροφής, ώστε στο διάστημα που ο παχύσαρκος ασθενής θα προσπαθήσει να χάσει βάρος, να αλλάξει συγχρόνως και τον τρόπο ζωής του ! Ζούμε στην εποχή που το EXERCISE IS MEDICINE (ειδικός φορέας) μπαίνει στη ζωή μας και η άσκηση παύει να είναι μια απλή νουθεσία και θα συνταγογραφείται ! Και μαζί οι οδηγίες από επιστήμονες για τη σωστή Διατροφή.

2) Ο Παράγοντας της Φαρμακευτικής Παρέμβασης - Τα συστήματα Υγείας, έχοντας αναγνωρίσει ότι η Παχυσαρκία είναι νόσος έχουν δώσει επίσημα ηλεκτρονικό κωδικό στο σύστημα International Code Diagnostics (ICD10) που είναι το E66. Το παράδοξο όμως είναι, ότι ενώ μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτόν τον κωδικό στο σύστημα της ΗΔΙΚΑ για να γράψεις π.χ έναν εργαστηριακό έλεγχο, όταν φτάνει η ώρα της συνταγογράφησης φαρμακευτικών σκευασμάτων-θεραπειών (που υπάρχουν πια σήμερα στο οπλοστάσιό μας), τότε αυτά τα φάρμακα δεν αποζημιώνονται και  χαρακτηρίζονται ως lifestyle. Και η βασική αιτία δεν είναι ότι δεν είναι αναγνωρισμένα, αλλά το κόστος. Δυστυχώς, όπως επισημαίνει, για άλλη μια φορά, βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.

Εθελοτυφλούμε και στρουθοκαμηλίζουμε ! Άραγε, αναρωτιέται , έχει γίνει μια οικονομοτεχνική μελέτη, για το πόσα χρήματα δαπανώνται από τις επιπλοκές της παχυσαρκίας; και οι οποίες δεν είναι λίγες: 

Διαβήτης, καρκινοπάθεια, στεφανιαία νόσος και όλα τα καρδιαγγειακά νοσήματα, καρδιακή ανεπάρκεια, οστεοαρθρίτιδα, χολολιθίαση, στεατοηπατίτιδα - κίρρωση ήπατος, θυρεοειδοπάθεια, υπογονιμότητα, άπνοια ύπνου, σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, κατάθλιψη και άλλες ψυχιατρικές διαταραχές. Στην ουσία, δεν υπάρχει όργανο και ιστός που να μην υποφέρει μέσα στο λιποτοξικό - φλεγμονώδες περιβάλλον που δημιουργείται από την παχυσαρκία.

Φαρμακευτικές Αγωγές

Μέχρι πριν λίγα χρόνια, επισημαίνει ο συνομιλητής μας, όποια φάρμακα είχαν κυκλοφορήσει, στην πορεία αποσύρονταν ως επικίνδυνα για την υγεία (π.χ  Σιμπουτραμίνη).
Σήμερα όμως, για πρώτη φορά, υπάρχουν φαρμακευτικές αγωγές που εκτός της απώλειας βάρους που προκαλούν (και μάλιστα μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά, πλησιάζοντας πολλές φορές την απώλεια ενός βαριατρικού χειρουργείου), εκτός λοιπόν από την απώλεια βάρους, έχουν προστατευτικό χαρακτήρα, προστατεύοντας την καρδιά, τους νεφρούς και φαίνεται ότι υποχωρεί ακόμα και η λιπώδης διήθηση του ήπατος στα πλαίσια της παρέμβασης μειώνοντας το σπλαχνικό λίπος.

Αυτά τα φάρμακα ξεκίνησαν σαν φάρμακα για τον Σακχαρώδη Διαβήτη αλλά πλέον έχουν επίσημα πάρει έγκριση και σαν φάρμακα για την παχυσαρκία. Σήμερα, υπάρχουν 2 σκευάσματα :

• Η λιραγλουτίδη στα 3,0mg (ενώ η ίδια ουσία χορηγείται και στον διαβήτη στο 1,8 mg ). Χορηγείται στον οργανισμό ως ενέσιμη ημερήσια αγωγή. Κυκλοφορεί στην Ελλάδα.
• Η σεμαγλουτίδη στα 2,4mg (ενώ στον διαβήτη χορηγείται από 0,25-0,5-1,0mg). Χορηγείται ως ενέσιμο μια φορά την εβδομάδα. Δεν κυκλοφορεί στην Ελλάδα.

Τα δυο αυτά φάρμακα, ακόμα και στις μικρές δόσεις της θεραπείας του διαβήτη, οδηγούν σε σταθερή και πολύ ικανοποιητική απώλεια βάρους. Τα καλύτερα αποτελέσματα, υπογραμμίζει, έχει η Σεμαγλουτίδη, η οποία όμως στην Ελλάδα δεν υπάρχει στα 2,4 mg παρά μόνο στις δόσεις για τους διαβητικούς ασθενείς.

Από την άλλη, η Λιραγλουτίδη στα 3,0 mg, που ενώ αποφασίστηκε να χορηγείται στην παχυσαρκία, οι περιορισμοί στις ενδείξεις είναι τόσο αυστηροί που ουσιαστικά μπορεί να συνταγογραφηθεί σε ελάχιστους. Πρέπει να συνυπάρχει νοσογόνος παχυσαρκία με BMI>40 και μαζί καρδιοπάθεια. Καλό είναι ότι έστω αυτοί μπορούν να ωφεληθούν, αλλά δεν αρκεί.
Το κόστος στη λιανική τιμή είναι μηνιαίως κάτι λιγότερο από 250 ευρώ για τη Λιραγλουτίδη, ενώ η υπάρχουσα Σεμαγλουτίδη στο 1mg, έχει κόστος περίπου 110 ευρώ για θεραπεία μηνός.

Σύντομα, υπογραμμίζει, θα έχουμε και μια τρίτη ουσία της ίδιας οικογένειας, που έχει πάρει ήδη έγκριση από τον FDA, η Τιρζεπατίδη, με θεαματικά αποτελέσματα που ξεπερνούν και τις δυο προηγούμενες ουσίες. 

Τα φάρμακα που αναφέρθηκαν, σημειώνει, ανήκουν στην κατηγορία των GLP-1 αγωνιστών.

Εκτός από αυτά, ένα ακόμα σκεύασμα υπάρχει με επίδραση στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, ο συνδυασμός βουπροπιόνης/ναλτρεξόνης και τιμή στα 125 ευρώ, που οδηγεί σε ανορεξία και καλή απώλεια βάρους 12-15% του αρχικού, με ήπιες παρενέργειες. Δεν αποζημιώνεται.

3) Τα Βαριατρικά Χειρουργεία - Είναι αλήθεια ότι μπορούν να προσφέρουν πολλά. Οι ενδείξεις είναι πολύ αυστηρές είτε σε άτομα με νοσογόνο παχυσαρκία είτε με συννοσηρότητες.

Συμπερασματικά, το μέλλον έχει ακόμα πολλά να μας δώσει, αλλά ίσως έχει φτάσει η στιγμή να μπορέσουμε επιτέλους να χορηγήσουμε χωρίς στείρους περιορισμούς τα όπλα που έχουμε στη φαρέτρα μας με πολλαπλά οφέλη για τους ασθενείς αλλά και το σύστημα Υγείας.