Κορίτσι μολύνθηκε από Mycobacterium marinum μετά από δάγκωμα ιγκουάνα

Ένα τρίχρονο κορίτσι προσβλήθηκε από μια ασυνήθιστη λοίμωξη από το Mycobacterium marinum, που αναπτύχθηκε μετά από δάγκωμα ιγκουάνα ενώ βρισκόταν σε διακοπές στην Κόστα Ρίκα. Οι γιατροί που τη θεράπευσαν θα αναφέρουν το περιστατικό στο φετινό Ευρωπαϊκό Συνέδριο Κλινικής Μικροβιολογίας & Λοιμωδών Νοσημάτων (ECCMID) στην Κοπεγχάγη της Δανίας (15-18 Απριλίου).

Οι συγγραφείς πιστεύουν ότι είναι η πρώτη αναφερθείσα περίπτωση μόλυνσης από M. marinum μετά από δάγκωμα ιγκουάνα. Το M. marinum είναι ένα πανταχού παρόν, μη φυματιώδες μυκοβακτηρίδιο που προκαλεί μια ασθένεια που μοιάζει με φυματίωση στα ψάρια και είναι γνωστό ότι μολύνει τον άνθρωπο όταν τα τραύματα του δέρματος εκτίθενται σε μολυσμένο γλυκό ή αλμυρό νερό.

Το μικρό παιδί καθόταν στην παραλία και έτρωγε κέικ όταν το ιγκουάνα έτρεξε ξαφνικά και τη δάγκωσε στο πίσω μέρος του αριστερού της χεριού πριν αρπάξει το κεικ.

Μεταφέρθηκε αμέσως σε τοπική κλινική και διαπιστώθηκε ότι είχε ένα μόνο, επιφανειακό τραύμα στο πίσω μέρος του μετακαρπίου οστού του μεσαίου δακτύλου της. Μετά την απολύμανση, της χορηγήθηκαν αντιβιοτικά αμοξικιλλίνης πέντε ημέρες για πιθανή έκθεση σε σαλμονέλα (συνήθης μετά από δαγκώματα ερπετών) και η πληγή επουλώθηκε γρήγορα χωρίς προβλήματα.

Πέντε μήνες αργότερα, ωστόσο, οι γονείς παρατήρησαν ένα μικρό εξόγκωμα στο πίσω μέρος του αριστερού χεριού της, το οποίο σταδιακά έγινε μεγαλύτερο και το δέρμα έγινε κόκκινο και ελαφρώς επώδυνο τους επόμενους τρεις μήνες.

Το νήπιο παρακολούθησε το νοσοκομείο Stanford Children's Health (Στάνφορντ, Καλιφόρνια, ΗΠΑ) όπου ένα υπερηχογράφημα αποκάλυψε μια μάζα σύμφωνη με κύστη γαγγλίου (ογκίδιο γεμάτο υγρό), αλλά η θέση και τα συμπτώματα δεν συμφωνούσαν με αυτό.

Ο ορθοπεδικός χειρουργός που αφαίρεσε τη μάζα με το τοίχωμα πάχους 2 εκατοστών, παρατήρησε εκροή πύου από το τραύμα, υποδεικνύοντας μόλυνση.

Η ιστολογική εξέταση αποκάλυψε εκτεταμένη νέκρωση ιστού και νεκρωτική κοκκιωματώδη φλεγμονή (μια περιοχή φλεγμονής όπου ο ιστός έχει πεθάνει) και οι καλλιέργειες έδειξαν καθαρή ανάπτυξη M. marinum. Καθώς το M. marinum είναι ανθεκτικό στα κοινά αντιβιοτικά, συμπεριλαμβανομένης της αμοξικιλλίνης, το κορίτσι άρχισε να παίρνει ριφαμπιίνη και κλαριθρομυκίνη και ανταποκρίθηκε καλά στη θεραπεία.

Ενώ οι οργανισμοί που προκαλούν μόλυνση μετά από δαγκώματα σκύλου ή γάτας είναι ευρέως γνωστοί, η μικροβιολογική αιτία των μολυσμένων πληγών, δευτερογενών από δαγκώματα ιγκουάνα περιορίζεται σε μερικές αναφορές περιπτώσεων, με τσ Serratia marcescens και Staphylococcus aureus να ενοχοποιούνται συχνότερα. Η Salmonella enterica είναι επίσης δυνατή, δεδομένου ότι το 75% έως 90% τόσο των άγριων όσο και των αιχμαλώτων ερπετών (συμπεριλαμβανομένων των φιδιών, των χελωνών και των ιγκουάνα) αποικίζονται με αυτά τα βακτήρια.

Αρκετές μελέτες έχουν αναφέρει ότι τα οικόσιτα ερπετά φιλοξενούν μη φυματιώδη μυκοβακτήρια (NTM) δεδομένης της αφθονίας τους σε γλυκό και αλμυρό νερό.

"Το M. marinum προτιμά χαμηλότερες θερμοκρασίες (30°C) για βέλτιστη ανάπτυξη και είναι πολύ πιθανό ότι το ψυχρόαιμο ιγκουάνα, με θερμοκρασίες σώματος που κυμαίνονται από 22°C–37°C, μπορεί να διατηρήσει αυτά τα μικρόβια ως δεξαμενές", εξηγεί ο  συγγραφέας Δρ. Jordan Mah από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, Καλιφόρνια, Η.Π.Α

Συνεχίζει, "Το δάγκωμα είχε ως αποτέλεσμα τον αποικισμό από ένα βακτήριο που σπάνια συναντάται στους ανθρώπους και δείχνει ότι τα ιγκουάνα μπορεί να είναι φορείς επιβλαβών βακτηρίων ικανών να προκαλέσουν σοβαρές λοιμώξεις. Αυτό μπορεί να βοηθήσει τους επαγγελματίες υγείας για λιγότερο γνωστές βακτηριακές λοιμώξεις μετά από ασυνήθιστες ζωονοσογόνες εκθέσεις ."

Πηγές:
European Society of Clinical Microbiology and Infectious Diseases