Οι μύκητες στον αέρα δεν αυξάνουν τον κίνδυνο άσθματος [μελέτη]

Οι υγροί τοίχοι που οφείλονται σε ζημιά από νερό αυξάνουν θεωρητικά τον κίνδυνο ένα παιδί να αναπτύξει άσθμα. Αυτό οφείλεται στη μούχλα και τους μύκητες ζύμης στον αέρα που αναπνέουμε - ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Μελέτη από τη Φινλανδία δείχνει τώρα ότι αυτό δεν ισχύει.

Το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί επηρεάζει τον κίνδυνο άσθματος και αλλεργιών. Σύμφωνα με μια φινλανδική μελέτη, ωστόσο, η μούχλα και οι μύκητες ζύμης δεν ενοχοποιούνται.

Η έρευνα και η εκπαίδευση σχετικά με τις αλλεργίες και το άσθμα είναι πολύ σημαντικές στη Φινλανδία. Τώρα, το προσωπικό του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας και Πρόνοιας της Φινλανδίας (TFL) παρουσιάζει στο περιοδικό "Annals of the American Thoracic Society" ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα της βασικής τους έρευνας σχετικά με τους παράγοντες κινδύνου που μπορούν να προκαλέσουν παιδικό άσθμα. Όπως γράφει η ομάδα με επικεφαλής τον Martin Täubel, το γεγονός ότι υπάρχουν μούχλα και ζυμομύκητες στα σαλόνια όπου μεγαλώνουν, δεν αυξάνει τον κίνδυνο πρόκλησης άσθματος τά παιδιά.

Η ομάδα έκανε αυτή την παρατήρηση σε παιδιά από την μελέτη κοόρτης LUKAS. Αυτή περιλαμβάνει τόσο παιδιά που μεγαλώνουν σε πόλεις όσο και παιδιά που μεγαλώνουν σε αγροκτήματα. Οι ερευνητές ανέλυσαν αρχικά ποιες και πόσες μούχλες και ζυμομύκητες μπορούσαν να ανιχνευθούν σε δείγματα σκόνης από τα σαλόνια των νοικοκυριών των παιδιών, τα οποία είχαν ληφθεί όταν τα παιδιά ήταν δύο μηνών. Στη συνέχεια, τα αποτελέσματα αυτά συσχετίστηκαν με την κατάσταση άσθματος των παιδιών στην ηλικία των 10,5 ετών. Συνολικά, μπορούσαν να ληφθούν υπόψη δεδομένα από 259 παιδιά.

Σε προηγούμενη μελέτη, οι ερευνητές είχαν καταφέρει να δείξουν ότι ο κίνδυνος άσθματος των παιδιών αυξάνεται εάν ζουν σε κτίριο με ζημιές από νερό κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της ζωής τους.

Δεδομένου ότι η υπολειπόμενη υγρασία στο κτίριο μετά από ζημιά νερού ευνοεί την ανάπτυξη μυκήτων, ανέμεναν από την τρέχουσα μελέτη να εντοπίσουν τους μύκητες που ευθύνονται γι' αυτό ή να εντοπίσουν μύκητες που θα μπορούσαν επίσης να προστατεύουν από το άσθμα. Προς έκπληξή τους, ωστόσο, διαπίστωσαν ότι ούτε ο αριθμός των μούχλας και των ζυμομυκήτων που βρέθηκαν, ούτε η ποικιλομορφία ή η ποσότητά τους αύξησαν τον κίνδυνο.

Ο προσδιορισμός του μυκοβιώματος, δηλαδή των μυκήτων που υπάρχουν στο εσωτερικό περιβάλλον των παιδιών, δεν αρκεί από μόνος του για να εκτιμηθεί ο κίνδυνος άσθματος, καταλήγουν οι συγγραφείς. Αντίθετα, οι μελλοντικές μελέτες πρέπει να εξετάσουν ποιοι από τους μύκητες και τα βακτήρια που βρέθηκαν είναι ζωντανοί και ποιοι μπορεί να κυριαρχούν στο μικροβίωμα του αέρα που αναπνέουμε.