Μόνο οι ασθενείς υψηλού κινδύνου επωφελούνται από το αντι-ιικό για την CoViD [μελέτη]

Μια πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι στην περίπτωση της λοίμωξης SARS-CoV-2, μόνο τα άτομα που έχουν ιδιαίτερα υψηλό κίνδυνο σοβαρής εξέλιξης της νόσου ωφελούνται σημαντικά από τη θεραπεία με paxlovid.

Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την εμφάνιση του SARS-CoV-2, ο συνδυασμός νιρματρελβίρης και ριτοναβίρης, που έχει εγκριθεί ως Paxlovid, παραμένει η μόνη επιλογή παρέμβασης ειδικά για αυτόν τον ιό. Το Paxlovid εγκρίθηκε τότε βάσει προκαταρκτικών δεδομένων αποτελεσματικότητας και ασφάλειας από τη δοκιμή EPIC-HR.

Σε αυτή τη δοκιμή, η χορήγηση του φαρμάκου σε μη εμβολιασμένους ασθενείς με CoViD - 19 μείωσε τον κίνδυνο θανάτου ή νοσηλείας σχετιζόμενης με την CoViD  κατά 28 ημέρες και 5,6% σε απόλυτους όρους, ενώ κατά 88% σε σχετικούς όρους σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο.

Τώρα, σε μια μελέτη κοόρτης, οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρ Colin R. Dormuth από το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ, επαναξιολόγησαν τον βαθμό στον οποίο η θεραπεία με paxlovid επηρεάζει τους θανάτους ή τις νοσηλείες σε άτομα με διαφορετικό κίνδυνο επιπλοκών από τη λοίμωξη SARS-CoV-2. Οι ερευνητές δημοσίευσαν τα αποτελέσματά τους στην επιθεώρηση "JAMA Network Open".

Η μελέτη περιελάμβανε 6866 άτομα από τη Βρετανική Κολομβία που νόσησαν μεταξύ της 1ης Φεβρουαρίου 2022 και της 3ης Φεβρουαρίου 2023. Κατατάχθηκαν σε διαφορετικές κατηγορίες κινδύνου: Κλινικά εξαιρετικά ευάλωτοι (CEV) ήταν όσοι είχαν σοβαρή ή μέτρια ανοσοκαταστολή (CEV1 και CEV2 αντίστοιχα) και όσοι είχαν άλλα σχετικά υποκείμενα νοσήματα (CEV3).

Μια τέταρτη ομάδα αποτελούνταν από άτομα τα οποία, σε σύγκριση με τον υγιή πληθυσμό, είχαν επίσης αυξημένο κίνδυνο σοβαρής εξέλιξης της νόσου, αλλά τα οποία θεωρούνταν ότι είχαν σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο από τους ασθενείς CEV (διευρυμένη επιλεξιμότητα, EXEL).

Όταν οι ασθενείς έλαβαν θεραπεία με παξλοβίδη, η διαφορά κινδύνου (RD) για θάνατο ή νοσηλεία ήταν -2,5 % στην ομάδα CEV1, -1,7 % στην ομάδα CEV2 και -1,3 % στην ομάδα CED3. Αντίθετα, στην ομάδα EXEL, υπήρξε αύξηση του κινδύνου έως και 1 % μεταξύ των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με παξλοβίδη, αλλά η συσχέτιση αυτή δεν ήταν στατιστικά σημαντική.

Αν και οι ερευνητές προσπάθησαν να ελέγξουν τις συγχυτικές μεταβλητές και να ελαχιστοποιήσουν τη μεροληψία μέσω διαφόρων στατιστικών μεθόδων, η μελέτη έχει περιορισμούς.

Για παράδειγμα, βασίζεται σε δεδομένα από ιατρικά αρχεία, τα οποία ενδέχεται να μην καταγράφουν όλους τους παράγοντες που λαμβάνουν υπόψη τους οι γιατροί κατά τη συνταγογράφηση του paxlovid. Επιπλέον, δεν μπόρεσαν να ληφθούν υπόψη οι ανταγωνιστικοί κίνδυνοι που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις εκτιμήσεις των επιδράσεων της θεραπείας.

Τέλος, η μελέτη δεν εξέτασε τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα ή τις ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με τη θεραπεία με paxlovid. Παρ' όλα αυτά, συνοπτικά, σύμφωνα με τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης, η θεραπεία με παξλοβίδη μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο σε άτομα που βρίσκονται κλινικά σε ακραίο κίνδυνο.