Ενδείξεις για νέα θεραπεία της χρόνιας λευχαιμίας [μελέτη]

Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα άτομα με χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ) ζουν με τη νόσο για πολλά χρόνια. Ωστόσο, η πιο κοινή μορφή λευχαιμίας στους ενήλικες μπορεί επίσης να εξελιχθεί σε επιθετική μορφή. Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων από τη Βιέννη συγκέντρωσε τώρα στοιχεία για μια πιθανή νέα μορφή θεραπείας.

"Σε ασθενείς με χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία, ο μετασχηματισμός Ρίχτερ (RT) υποδηλώνει την ανάπτυξη ενός επιθετικού λεμφώματος και σχετίζεται με κακή ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία και μικρό προσδόκιμο ζωής", έγραψε τώρα στο Nature Medicine η διεθνής ομάδα με επικεφαλής τον Othman Al-Sawaf (Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Κολωνίας) και συγγραφέα τον βιεννέζο αιματολόγο Philipp Staber.

Η γερμανική ομάδα μελέτης της ΧΛΛ συνόψισε το πρόβλημα για τους πάσχοντες ως εξής: "Σε σπάνιες περιπτώσεις, η χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία μπορεί να μετατραπεί σε επιθετικό λέμφωμα - αυτό αναφέρεται ως "μετασχηματισμός Ρίχτερ" σύμφωνα με τον πρώτο συγγραφέα της μελέτης σε περίπου 5% όλων των ασθενών με ΧΛΛ, ένας τέτοιος μετασχηματισμός συμβαίνει, συνήθως πολλά χρόνια μετά την αρχική διάγνωση, αλλά σπάνια σε πολύ πρώιμο στάδιο.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, γίνεται μετατροπή στο λεγόμενο επιθετικό λέμφωμα μη Hodgkin (διάχυτο λέμφωμα μεγάλων Β-κυττάρων - DLBCL), σπανιότερα σε λέμφωμα Hodgkin".

Καθώς υπάρχουν σήμερα πολύ περιορισμένες θεραπευτικές επιλογές σε αυτές τις περιπτώσεις, οι επιστήμονες διερεύνησαν μια νέα προσέγγιση στην επιστημονική εργασία που δημοσίευσαν πρόσφατα: συνδύασαν το ανοσοθεραπευτικό αντίσωμα tislelizumab, το οποίο έχει πρόσφατα εγκριθεί για τη θεραπεία του καρκίνου του οισοφάγου, με ένα φάρμακο στοχευμένης καρκινοθεραπείας.

Το zanubrutinib αναστέλλει το ένζυμο τυροσινικής κινάσης του Bruton (BTK) και χρησιμοποιείται, μεταξύ άλλων, μετά από υποτροπή ή σε περιπτώσεις χρόνιας λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας που δεν ανταποκρίνονται σε καμία άλλη θεραπεία.

Οι επιστήμονες συμπεριέλαβαν στη μελέτη τους 59 ασθενείς με "μετασχηματισμό Ρίχτερ", οι οποίοι ηταν κατά μέσο όρο 67 ετών. Καθώς επρόκειτο για μια μελέτη φάσης ΙΙ, δεν υπήρχε ομάδα σύγκρισης χωρίς την πιθανή νέα μορφή θεραπείας.

48 συμμετεχοντες έλαβαν τουλάχιστον δύο κύκλους της θεραπείας, η οποία είχε προγραμματιστεί για συνολικά δώδεκα κύκλους. Η αξιολόγηση βασίστηκε τελικά σε αυτά.

Συνολικά, το 58% των ασθενών ανταποκρίθηκε στη θεραπεία κατά τους πρώτους έξι κύκλους.

Ο συνδυασμός του ανοσοθεραπευτικού παράγοντα tislelizumab, ενός λεγόμενου αναστολέα PD-1 (αναστολέας του ανοσολογικού σημείου ελέγχου), με τον αναστολέα BTK οδήγησε σε πλήρη εξαφάνιση των συμπτωμάτων της νόσου σε σχεδόν 19% των ασθενών. Μετά από δώδεκα μήνες, σχεδόν το 75% των ασθενών ήταν ακόμη ζωντανοί.

"Αυτά τα δεδομένα δείχνουν ότι ο συνδυασμός ανοσολογικού ελέγχου και αναστολέα BTK με tislelizumab και zanubrutinib είναι μια αποτελεσματική και καλά ανεκτή θεραπευτική στρατηγική για τους ασθενείς με μετασχηματισμό Richter", έγραψαν οι επιστήμονες στην περίληψή τους.

Ωστόσο, πιθανόν να απαιτούνται ακόμη μεγαλύτερες μελέτες με ομάδες ελέγχου για την εδραίωση αυτής της μορφής θεραπείας.