Οι ώρες καθιστικής ζωής των παιδιών- μπροστά στην τηλεόραση ή κοιτάζοντας την οθόνη του tablet, για παράδειγμα- θα μπορούσε να οδηγεί σε κακή υγεία δεκαετίες αργότερα, έδειξε νέα έρευνα.
Φινλανδοί ερευνητές δήλωσαν ότι παιδιά που έκαναν σε μεγάλο βαθμό καθιστική ζωή έτειναν να γίνονται νέοι ενήλικες με υψηλή χοληστερόλη και άλλα προβλήματα υγείας.
Ο Dr. Andrew Agbaje, δήλωσε ότι η νέα έρευνα δείχνει ότι αυξημένος χρόνος καθιστικής ζωής στην παιδική ηλικία, ενδεχομένως μπορεί να συμβάλει στα δυο τρίτα της συνολικής αύξησης των επιπέδων χοληστερόλης ενός ανθρώπου πριν τα 35 του χρόνια.
Αυτό υποδεικνύει ότι η καθιστική ζωή στην παιδική ηλικία ενδεχομένως είναι σημαντικός παράγοντας κινδύνου για αυξημένη χοληστερόλη και επακόλουθη πρόωρη καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο όταν οι άνθρωποι φτάσουν στην ηλικία των 45 ετών περίπου, δήλωσε ο Agbaje, του University of Eastern Finland.
Στη μελέτη, παιδιά 11 ετών εξοπλίστηκαν με μετρητές δραστηριότητας και ελέγχονταν τακτικά για τα επίπεδα χοληστερόλης τους. Η υγεία τους παρακολουθήθηκε για 13 χρόνια.
Κύριο εύρημα ήταν ότι αδρανή παιδιά ‘’ρίζωναν’’ ακόμα περισσότερο στον καναπέ τους καθώς μεγάλωναν.
Ο μέσος χρόνος καθιστικής ζωής αυξήθηκε από 6 ώρες την ημέρα στην παιδική ηλικία σε 9 ώρες καθώς έγιναν νέοι ενήλικες.
Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας συνέβαλε στο 70% της αύξησης της χοληστερόλης την ίδια περίοδο.
Η ελαφρά σωματική δραστηριότητα μειώθηκε από 6 περίπου ώρες την ημέρα στην παιδική ηλικία στο ήμισυ σε νέους ενήλικες.
Η μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα παρέμεινε σχετικά σταθερή, στα 50 λεπτά την ημέρα κατά μέσον όρο.
Αυτού του είδους η δραστηριότητα φάνηκε να συνδέεται με χαμηλότερη ολική χοληστερόλη αλλά μόνο αν κάποιος κατάφερνε να αποφύγει την παχυσαρκία.
Ο Agbaje δήλωσε ότι η ελαφρά σωματική δραστηριότητα για 3-4 ώρες την ημέρα, ενδεχομένως μπορεί να είναι αποτελεσματικός τρόπος μείωσης της υψηλής χοληστερόλης και της αποφυγής μελλοντικών καρδιακών προβλημάτων.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism.
Πηγές:
The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism.
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}