Συμπτωματική χολολιθίαση: Πόσοι χρειάζονται χολοκυστεκτομή [μελέτη]

Για τη συμπτωματική χολοκυστολιθίαση, οι κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν γενικά χολοκυστεκτομή (μέτριο έως ισχυρό επίπεδο σύστασης).

Ωστόσο, έως και 1 στους 3 χειρουργημένους ασθενείς φέρεται να έχει επίμονο πόνο.

Μια πραγματιστική πολυκεντρική μελέτη από το Ηνωμένο Βασίλειο (C-GALL) συγκρίνει τώρα δύο θεραπευτικά σχήματα: 434 ενήλικες (79% γυναίκες) ηλικίας 50 - 51 ετών κατά μέσο όρο, οι οποίοι παραπέμφθηκαν εκλεκτικά με συμπτωματική μη επιπλεγμένη χολολιθίαση, και κατανεμήθηκαν τυχαία είτε σε χειρουργική (λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή) είτε σε διαδικασία συντήρησης (παρατήρηση, θεραπεία πόνου, διατροφικές συμβουλές).

Μετά από 18 μήνες, το 67% των ασθενών στην ομάδα της χολοκυστεκτομής είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση και το 25% ήταν στην ομάδα της συντηρητικής θεραπείας.

Μετά από δύο χρόνια, τα ποσοστά ήταν 71% και 29% αντίστοιχα.

13 (20%) από τους 64 ασθενείς της ομάδας χολοκυστεκτομής που δεν έχουν ακόμη υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, βρίσκονται σε λίστες αναμονής, 33 (52%) αρνούνται τη χειρουργική επέμβαση. Ο σωµατικός πόνος καταγράφηκε µε τη χρήση ερωτηµατολογίου  και αρχικά ήταν κατά µέσο όρο 43,4 µονάδες στη χειρουργική οµάδα και 44,5 µονάδες στην οµάδα συντήρησης.

Μετά από 18 μήνες, τα ποσοστά είχαν βελτιωθεί και στις δύο ομάδες (50,4 και 49,4 μονάδες αντίστοιχα). Το μέσο επίπεδο πόνου δεν διέφερε μεταξύ των ομάδων εντός 18 μηνών (πρωτογενές τελικό σημείο) ή 24 μηνών.

Επιπλοκές εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των 18 μηνών στη χειρουργική ομάδα σε ποσοστό 20%, στην ομάδα συντήρησης 15%, συμπεριλαμβανομένης της χολοκυστίτιδας (3,7% έναντι 6,5%) και του κολικού των χοληφόρων (0,9% έναντι 3,7%), καθώς και της διεγχειρητικής διαρροής χολής ή λίθων από τη χοληδόχο κύστη (7,4% έναντι 2,8%) και των βλαβών των κοιλιακών οργάνων (2,3% έναντι 0,5%). 

Οι συγγραφείς μιας δανικής κατευθυντήριας γραμμής από το 2022 τονίζουν τη σημασία της κοινής λήψης αποφάσεων για συμπτώματα που μπορούν να αποδοθούν σε μη επιλεγμένους χολόλιθους και προτείνουν την αρχική παρατήρηση σε περίπτωση μη σοβαρών συμπτωμάτων, μεγάλων διαστημάτων χωρίς πόνο, προχωρημένης ηλικίας ή πολυνοσηρότητας (ασθενής ισχύς σύστασης). 

Σύμφωνα με τους συγγραφείς του συνοδευτικού editorial (μεταξύ των οποίων και ένας υπάλληλος του Γερμανικού Ινστιτούτου για την Ποιότητα και την Αποτελεσματικότητα στην Υγεία [IQWiG]), τα αποτελέσματα της μελέτης C-GALL θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους γιατρούς να βλέπουν πιο διαφοροποιημένα τους ασθενείς με μη επιπλεγμένους συμπτωματικούς χολόλιθους και να εξετάζουν συντηρητικές θεραπευτικές επιλογές αντί μιας τυποποιημένης προσέγγισης, ανάλογα με τον ατομικό κίνδυνο και την προτίμηση του ασθενούς.