Ανησυχητική σχέση μεταξύ καρκίνου και διαβήτη [μελέτη]

Η μεταβολική δυσλειτουργία, ιδιαίτερα ο διαβήτης, έχει από καιρό συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο διαφόρων ειδών καρκίνου, όπως παχέος εντέρου, μαστού, ήπατος, ωοθηκών,  παγκρέατος και ενδομητρίου. Συνδέεται με φτωχότερο αποτέλεσμα στον καρκίνο όπως υψηλότερη υποτροπή και θνητότητα.

Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι σημαντικό μέρος της δυσλειτουργίας.

Ερευνητές από τη Δανία ‘’ξεκλείδωσαν’’ τη σημαντική σχέση μεταξύ καρκίνου και διαβήτη τύπου 2.

Ερευνητές του University of Copenhagen πραγματοποίησαν μετα-ανάλυση 15 ερευνών με 187 ασθενείς με καρκίνο και 154 υγιείς.

Η ανάλυση έδειξε ότι ασθενείς με καρκίνο δείχνουν σημαντική αντίσταση στην ινσουλίνη σε σύγκριση με υγιείς.

Ο ρυθμός με τον οποίο απέβαλαν τη γλυκόζη ήταν χαμηλότερος, δείχνοντας βλάβη στη λειτουργία της ινσουλίνης.

Αυτό το επίπεδο αντίστασης στην ινσουλίνη ήταν παρόμοιο ή ακόμα και ξεπερνούσε αυτό ασθενών με διαβήτη τύπου 2.

Τα ευρήματα της έρευνας ευθυγραμμίζονται με πρόσφατες αναφορές που έδειχναν αυξημένο κίνδυνο διαβήτη σε ασθενείς με καρκίνο.

Η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί επίσης να οδηγήσει σε γρήγορο πολλαπλασιασμό καρκινικών κυττάρων.

Η ινσουλίνη δρα ως αυξητική ορμόνη, που σημαίνει ότι αυξημένα επίπεδα αυτής μπορούν να ενισχύσουν την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων. Αυτό αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για ασθενείς με καρκίνο επιδεινώνοντας την κατάστασή τους.

Επιπλέον η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να οδηγήσει σε διάσπαση μυϊκών πρωτεϊνών οδηγώντας σε απώλεια μυϊκής μάζας.

Η έρευνα υποδεικνύει ότι η άμεση επίπτωση του καρκίνου, οι αγωγές του και οι παράγοντες για τον καρκίνο και την αντίσταση στην ινσουλίνη θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην αντίσταση στην ινσουλίνη που παρατηρήθηκε.

Αγωγές όπως χημειοθεραπεία και ορισμένα φάρμακα καθώς και παράγοντες του τρόπου ζωής θα μπορούσαν να παίζουν ρόλο.

Η αντιμετώπιση της αντίστασης στην ινσουλίνη θα μπορούσε να είναι σημαντικό βήμα στην αγωγή κατά του καρκίνου. Επιπλέον η ρύθμιση της αντίστασης στην ινσουλίνη θα μπορούσε να βοηθά στη μείωση του κινδύνου υποτροπή ς του καρκίνου.

Η έρευνα έχει ορισμένους περιορισμούς, όπως μικρό αριθμό ασθενών και ποικιλία στους πληθυσμούς που μελετήθηκαν. Επιπλέον, οι υποκείμενες αιτίες της αντίστασης στην ινσουλίνη σε ασθενείς με καρκίνο παραμένουν ασαφείς.

Tα ευρήματα τονίζουν τη σημασία της παρακολούθησης των επιπέδων σακχάρου σε ασθενείς με καρκίνο ακόμα, και όταν φαίνονται φυσιολογικά. Η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί καθώς το σώμα αναπληρώνει παράγοντας περισσότερη.

Εντοπίζοντας έγκαιρα την αντίσταση στην ινσουλίνη οι ογκολόγοι μπορούν να εφαρμόσουν στοχευμένες αγωγές.

Όμως, υπάρχουν ακόμα πλευρές της σχέσης μεταξύ καρκίνου και αντίστασης στην ινσουλίνη που χρειάζονται περαιτέρω εξέταση.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Acta Oncologica.

Πηγές:
Acta Oncologica.