Όταν το παιδί φεύγει από το σπίτι: Το σύνδρομο άδειας φωλιάς

Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς είναι ένα περίπλοκο μείγμα συναισθημάτων που βιώνουν οι γονείς όταν τα παιδιά τους φεύγουν από το πατρικό σπίτι για να ξεκινήσουν την ενήλικη ζωή τους. Δεν αποτελεί διάγνωση ή ψυχική νόσο, αλλά πρόκειται για κάτι πέρα για πέρα αληθινό. Η συναισθηματική αναταραχή και η θλίψη μπορεί να έχουν μεγάλο αντίκτυπο στη ζωή του γονέα, από την πρόκληση μιας ευρύτερης υπαρξιακής κρίσης μέχρι και την πρόκληση σωματικών συμπτωμάτων.

Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς είναι μια πολύ συνηθισμένη εμπειρία. Ένα μεγάλο μέρος της ταυτότητας κάποιου καθορίζεται συχνά από τον ρόλο του γονέα. Και ξαφνικά είναι σαν να υπάρχει μία τεράστια αλλαγή στην ταυτότητά σας επειδή έχει αλλάξει δραστικά η καθημερινή σας ζωή. Είναι πολύ φυσιολογικό να νιώθετε μια αίσθηση απώλειας και αβεβαιότητας κατά τη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου.

Οποιοσδήποτε γονέας μπορεί να εμφανίσει αυτό το σύνδρομο όταν το παιδί του φύγει από το σπίτι, αλλά μπορεί να είστε πιο επιρρεπείς αν:

• Βιώνετε τις ορμονικές διακυμάνσεις που σχετίζονται με την εμμηνόπαυση ή την περιεμμηνόπαυση.
• Είστε γονιός μοναχοπαιδιού.
• Έχετε ήδη διαγνωσμένη πάθηση ψυχικής υγείας.
• Έχετε ιστορικό τραύματος, ειδικά σε περίπτωση εγκατάλειψης ή απώλειας παιδιού.
• Είστε ο κύριος (ή μοναδικός) φροντιστής του παιδιού.
• Δεν έχετε πολλές επίσημες ευθύνες εκτός της φροντίδας του παιδιού.
• Ανησυχείτε για τη σωματική ασφάλεια του παιδιού σας.
• Έχετε τεταμένη σχέση με τον άλλο γονέα, ο άλλος γονέας δεν ζει πλέον ή είστε πρόσφατα χωρισμένοι.
• Βιώνετε άλλες δύσκολες μεταβάσεις στη ζωή σας, καλές (όπως να ξεκινήσετε μια νέα δουλειά) ή κακές (όπως η απώλεια ενός αγαπημένου σας προσώπου).

Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν το σύνδρομο της άδειας φωλιάς τείνουν να βιώνουν τα εξής συναισθήματα:

• Φόβος.
• Θλίψη.
• Ενοχή.
• Στρες.
• Μοναξιά.
• Ευερεθιστότητα.
• Αίσθηση ματαιότητας.
• Αδυναμία.
• Αίσθηση απόρριψης.
• Απάθεια.
• Απελπισία.

Αν αυτά σάς ακούγονται περισσότερο ως συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης, αυτό είναι επειδή... είναι ακριβώς αυτό. Είναι μια (συνήθως πιο ήπια) έκφανση αυτών των προβλημάτων. Αν η έντασή τους μεγαλώσει ή αν επιμένουν για πολύ καιρό, η αντιμετώπισή τους θα είναι παρόμοια με εκείνη του άγχους και της κατάθλιψης - κάτι που σημαίνει ότι υπάρχουν πολλές λύσεις.

Σε περίπτωση που ετοιμάζεστε για μία τέτοια αλλαγή στη ζωή σας (αν, για παράδειγμα, το παιδί σας φεύγει για να σπουδάσει), αυτοί είναι μερικοί τρόποι για να προετοιμαστείτε ψυχολογικά και να μην αφήσετε τον εαυτό σας να βιώσει τα άσχημα συναισθήματα που σχετίζονται με το σύνδρομο της άδειας φωλιάς.

Αποδεχτείτε το

Η άρνηση μπορεί να είναι εξαιρετικά βολική τακτική αντιμετώπισης των αναπόφευκτων πραγμάτων, αλλά είναι και η χειρότερη. Θα είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να αποδεχτείτε πως το παιδί σας πρέπει να δοκιμάσει να ζήσει μόνο του, και ότι αυτό είναι η σωστή, υγιής επιλογή για τον καθένα - ήταν, άλλωστε, και η επιλογή που κάνατε εσείς. Επιπλέον, δεν θα σταματήσετε ποτέ να είστε γονείς και να εκπληρώνετε αυτόν τον ρόλο - είτε το παιδί σας που μένει πρόσφατα μόνο του χρειάζεται συμβουλές για το σφουγγάρισμα, είτε χρειάζεται κάποιον για να ξεσπάσει το στρες του χωρίς να φοβάται. Ο ρόλος του γονιού δεν αλλάζει ποτέ, ακόμα κι αν αλλάζει το πόσο κοντά είστε ανά πάσα στιγμή με το παιδί σας.

Χαρείτε επειδή υπάρχουν πολλά θετικά

Αρχικά, από μόνο του το γεγονός ότι ένα παιδί αποφασίζει να κάνει ένα μεγάλο βήμα στην ζωή του είναι λόγος χαράς και γιορτής. Έπειτα, αν μετρήσετε νοσταλγικά - όπως είναι σίγουρο ότι θα σας έρθει να κάνετε όσο πλησιάζουν οι μέρες - τα μικρότερα βήματα μέχρι αυτό το πιο μεγάλο και πιο ενήλικο, θα βρείτε ένα σωρό ακόμα λόγους να νιώσετε ευτυχία για όλα όσα κατάφερε το παιδί σας, και εσείς ως οι γονείς που το μεγαλώσατε.

Ασχοληθείτε με την μετακόμιση

Και ενώ η άρνηση δεν είναι καλός σύμβουλος, η απόσπαση της προσοχής με κάτι χρήσιμο μπορεί να σώσει ζωές. Επειδή, σίγουρα, το να βοηθήσετε το παιδί σας με την μετακόμιση μπορεί να κρύβει τον κίνδυνο να έρθετε αντιμέτωποι ακόμα πιο έντονα με το πόσο άδειο αισθάνεστε τον χώρο - αλλά μπορεί να είναι και ένας πολύ καλός τρόπος να αφήσετε στην άκρη αισθήματα θλίψης και άγχους και να εστιάσετε στα θετικά και παραγωγικά. Τα οποία θετικά και παραγωγικά μπορούν να είναι επίσης όμορφες αναμνήσεις που να αναιρούν στο τέλος το αναπόφευκτο άγχος.

Μιλήστε με άλλους γονείς

Αν έχετε άλλους γονείς στον κύκλο σας που το έχουν βιώσει αυτό - ή που το βιώνουν παράλληλα με εσάς, ακόμα καλύτερα - μπορείτε  πάντα να ζητήσετε συμβουλές, ιδέες ή και παρέα. Αν ξαφνικά βρεθείτε με περισσότερο ελεύθερο χρόνο από ό,τι είχατε συνηθίσει επειδή δεν χρειάζεται να στηρίζετε καθημερινά το παιδί σας, η επιπλέον κοινωνική ζωή μπορεί να είναι το καλύτερο αντίδοτο στην μοναξιά, όπως και μια καλή υπενθύμιση ότι εκτός από γονείς είστε και κοινωνικά όντα με ενδιαφέροντα και προσωπικότητες και απόψεις. Και είναι η κατάλληλη στιγμή να συνδεθείτε ξανά με αυτές τις πλευρές του εαυτού σας. Το να βλέπετε το παιδί σας να μεγαλώνει και να εξελίσσεται μπορεί να είναι η μία πλευρά της ιστορίας· γιατί να μην βλέπει και το παιδί σας τους γονείς του να είναι ευτυχισμένοι και να κάνουν επιλογές για τον εαυτό τους;