Το να λέει ο γιατρός στον ασθενή πως το πρόβλημά του οφείλεται στο ότι γερνάει, συχνά εκλαμβάνεται ως προσβολή. Είναι πιθανό ότι ο ασθενής γνωρίζει ότι υπάρχει αλήθεια σε αυτό, αλλά δεν θέλει να ακούσει τη συγκεκριμένη φράση.
Ο γιατρός μπορεί να δείξει στον ασθενή μία ακτινογραφία από την οποία προκύπτουν σημάδια αρθρίτιδας, η οποία είναι σύμφωνη με την ηλικία του ασθενούς, αλλά αυτός να μη θέλει να το ακούσει.
Η σωματική και γνωστική έκπτωση είναι αναμενόμενη με τη γήρανση, αλλά διαφέρει πολύ από άτομο σε άτομο. Είναι αντιφατικό πως ορισμένοι ασθενείς θεωρούν πως η ηλικία δεν έχει επίπτωση στη λειτουργικότητά τους. Με απλά λόγια, δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι μεγαλώνουν.
Ο Robert Neil Butler, MD, επινόησε τον όρο "ηλικιακός ρατσισμός" (ageism) το 1969 για να περιγράψει τις διακρίσεις κατά των ηλικιωμένων. Ήταν απαραίτητο να υπάρχει ένας τέτοιος όρος στην κοινωνία μας, η οποία έχει εμμονή με τα νιάτα και την ομορφιά.
Οι αρνητικές πεποιθήσεις που σχετίζονται με την ηλικία οδηγούν σε απόρριψη και απομόνωση των ηλικιωμένων.
Χάρη στη μεγάλη πρόοδο της Ιατρικής, η μακροζωία έχει γίνει ο κανόνας. Η μεγάλη σε διάρκεια ζωή, ωστόσο, δεν είναι πάντα ευτυχισμένη ή ικανοποιητική. Η γήρανση κάνει τα "χρυσά χρόνια" να μην είναι τόσο χρυσά.
Η γήρανση έχει αναπόφευκτες και ανεπιθύμητες βιολογικές διεργασίες: βλάβες στο πυρηνικό και μιτοχονδριακό DNA, ελαττωματική επιδιόρθωση του DNA, βράχυνση των τελομερών, με αποτέλεσμα τα κύτταρα γίνονται γεροντικά. Υπάρχει αναπόφευκτη ατροφία ιστών και οργάνων και απώλεια λειτουργικότητας.
Τι κάνεις όταν νιώθεις ότι το σώμα σου σε προδίδει έναντι της επιθυμίας για μακροζωία; Δεν είναι περίεργο που μερικοί άνθρωποι επιμένουν στην άρνηση.
Η αλήθεια πρέπει να λέγεται, ειδικά από τον γιατρό. Η επισήμανση μίας πάθησης γίνεται καλά αποδεκτή από ορισμένους ασθενείς. Για τους υπόλοιπους, δεν είναι εύκολος δρόμος οι εξαντλητικές συζητήσεις προκειμένου να το αποδεχτούν.
Ορισμένοι ασθενείς αλλάζουν γιατρό μέχρι να ακούσουν αυτό που θέλουν. Η επιδίωξη εναλλακτικών διαγνώσεων μπορεί να οδηγήσει σε άγχος και κατάθλιψη, ατέλειωτα ραντεβού και διογκούμενο κόστος.
Θα οδηγήσει σε μία απόγνωση και μία επιθυμία να επιστρέψουν σε γιατρούς, οι οποίοι επέμεναν στην αλήθεια και φρόντιζαν να μην τους αντιπαθήσουν για αυτό.
Ο γιατρός πρέπει να είναι με το μέρος σας. Αυτό απαιτεί ειλικρίνεια, ακεραιότητα και αντικειμενικότητα. Προϋποθέτει να ενεργεί προς το συμφέρον σας, αντί να σας δίνει αυτό που θέλετε.
Πρέπει να έχει έντονες συζητήσεις μαζί σας, αλλά με ενσυναίσθηση και συμπόνια. Δεν πρέπει να είναι μέρος του προβλήματος.
Πηγές:
Study Finds
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}