Ασθενείς με καρκίνο έχουν αυξημένο κίνδυνο για μακροχρόνια προβλήματα ψυχικής υγείας [μελέτη]

Άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο προβλημάτων ψυχικής υγείας ακόμα και 5 χρόνια μετά τη διάγνωση, αναφέρει μεγάλης κλίμακας μελέτη σε Βρετανούς ασθενείς.

Οι τάσεις ποίκιλλαν ανάλογα με το είδος καρκίνου, με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας και μη μοιραίων αυτοτραυματισμών σε ορισμένα είδη καρκίνου με φτωχή επιβίωση, όπως πνεύμονα και παγκρέατος.

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από το London School of Hygiene & Tropical Medicine (LSHTM) και δημοσιεύτηκε στο eClinical Medicine.

Αναλύθηκαν στοιχεία 853.177 ενηλίκων που διαγνώστηκαν με καρκίνο μεταξύ 1998 και  2018 και 8.106.643 ανθρώπων χωρίς καρκίνο.

Η ανάλυση εστίασε στους 20 πιο κοινούς καρκίνους. Στοματικής κοιλότητας, παχέος εντέρου, ήπατος, στομάχου, οισοφάγου, παγκρέατος, πνεύμονα, μαστού, τραχήλου, ενδομητρίου, ωοθηκών, προστάτη, νεφρών, κύστης, ΚΝΣ, θυρεοειδούς, λέμφωμα non-Hodgkin, λευχαιμία, πολλαπλό μυέλωμα και μελάνωμα.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι όσοι είχαν διαγνωστεί με καρκίνο παρέμεναν σε αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν νέα επεισόδια άγχους και κατάθλιψης βραχυπρόθεσμα αλλά και περισσότερα από 5 χρόνια μετά τη διάγνωση σε σύγκριση με ανθρώπους που δεν είχαν καρκίνο.

Οι κίνδυνοι αρνητικών επιπτώσεων στην ψυχική υγεία γενικά ήταν υψηλότεροι για ανθρώπους με είδη καρκίνου που έχουν φτωχότερη πρόγνωση. Άνθρωποι με μελάνωμα είχαν περίπου 10-20% αυξημένο κίνδυνο άγχους και κατάθλιψης ενώ ασθενείς με καρκίνο πνεύμονα είχαν σχεδόν τριπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσουν άγχος και κατάθλιψή σε σύγκριση με ανθρώπους χωρίς καρκίνο.

Η χρήση αγχολυτικών και αντικαταθλιπτικών ήταν σταθερά υψηλότερη σε ανθρώπους με καρκίνο τα 10 χρόνια μετά τη διάγνωση, για τους περισσότερους καρκίνους.

Από τα 20 είδη καρκίνου που μελετήθηκαν εντοπίστηκαν 17 είδη καρκίνου λόγω των οποίων ήταν πιο πιθανό κάποιος να αυτοτραυματιστεί και 8 για τους οποίους ήταν πιο πιθανό να αυτοκτονήσει κάποιος σε σύγκριση με παρόμοιους ανθρώπους χωρίς καρκίνο.

Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ορισμένους περιορισμούς στην έρευνα, για παράδειγμα υπήρχαν λίγα ή καθόλου στοιχεία για τα οικονομικά, την απασχόληση και την εκπαίδευση.

Πηγές:
eClinical Medicine.