Η ηλικία είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για καρδιοπάθεια

Από όλους τους παράγοντες κινδύνου για καρδιοπάθεια, η ηλικία είναι ο ισχυρότερος προγνωστικός παράγοντας για πιθανά προβλήματα.

Αν και κανείς δεν μπορεί να σταματήσει το πέρασμα του χρόνου, η υιοθέτηση υγιεινών επιλογών στον τρόπο ζωής ή η συμμόρφωση στη φαρμακευτική θεραπεία για παθήσεις όπως υψηλή χοληστερόλη, υπέρταση ή διαβήτη, μπορούν να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο καρδιακής νόσου.

Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Circulation, επιστήμονες του Clinical Research Institute, με στατιστική ανάλυση απάντησαν στην ερώτηση του τι δρα ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος καρδιοπάθειας και πόσο.

Ο Michael Pencina, δήλωσε ότι οδηγίες για το ποιον θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε για καρδιακή νόσο εξαρτώνται από τον κίνδυνο- επομένως πρέπει να υπολογίσουμε με ακρίβεια τον κίνδυνο.

Ο Pencina δήλωσε ότι αν και λαμβάνεται ξεχωριστά κάθε παράγοντας κινδύνου που μπορεί να τροποποιηθεί, συμβάλλει μέτρια μόνο στην επίδοση του μοντέλου πρόβλεψης κινδύνου καρδιοπάθειας. Η νέα ανακάλυψη δείχνει ότι η αφαίρεση ή ο έλεγχος αυτών των παραγόντων μπορεί να οδηγήσει σε ουσιαστικές μειώσεις σε σοβαρά καρδιαγγειακά συμβάντα.

Μελετώντας 22.000 ανθρώπους 45-85 ετών, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι

• Ηλικία, φύλο και φυλή αποτελούν το 80% της προγνωστικής δύναμης των μοντέλων καρδιαγγειακού κινδύνου, με την ηλικία να έχει τον πρώτο λόγο
• Η πρόσθεση είτε της συστολικής πίεσης, είτε της υψηλής χοληστερόλης, του διαβήτη ή του καπνίσματος σε μοντέλο με άλλους παράγοντες κινδύνου, αύξησε σε μικρό βαθμό την ικανότητα του μοντέλου να εντοπίσει ποιος θα εμφανίσει καρδιακά συμβάντα.
• Η μείωση της πίεσης σύμφωνα με τις οδηγίες, και των επιπέδων χοληστερόλης LDL κατά 30%, θα μπορούσε να περιορίσει τον δεκαετή κίνδυνο για καρδιοπάθεια μέχρι κατά ένα τρίτο.
• Ο Pencina δήλωσε ότι υπάρχουν 2 τρόποι να πετύχουμε χαμηλότερη αρτηριακή πίεση και χοληστερόλη.

Να μην αποκτήσει κάποιος ποτέ τις καταστάσεις διατηρώντας υγιές βάρος και ασκούμενος ή να τις ελέγξει με κατάλληλες αλλαγές στον τρόπο ζωής και φάρμακα.

Το μοντέλο υποδεικνύει ότι όταν λαμβάνονται αποφάσεις για εξατομικευμένη αγωγή, γιατροί και ασθενείς θα πρέπει να μη σκεφτούν μόνο τον δεκαετή κίνδυνο καρδιοπάθειας αλλά και το αναμενόμενο όφελος από την παρέμβαση.

Μετακινούμαστε από μοντέλα που εστιάζουν είτε στα αίτια είτε στους κινδύνους, σε μοντέλο που συνδυάζει και τα δυο και εστιάζει σε πιθανή μείωση του κινδύνου.

Πηγές:
Circulation,