Οι θέσεις του ΠΦΣ στο διάλογο για τη διανομή φάρμακων κατ΄ οίκον

Με αφορμή τον διάλογο που έχει ανοίξει τις τελευταίες μέρες μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για την κατ’ οίκον διανομή φαρμάκων για καρκινοπαθείς και ΑμεΑ από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ και τα φαρμακεία των νοσοκομείων, ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος έχει να δηλώσει και να εισφέρει στη συζήτηση τα εξής :

‘’‘Oλοι οι λειτουργοί της Υγείας και ιδιαίτερα οι Φαρμακοποιοί που καθημερινά συνδράμουν τους ασθενείς, αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα της άμεσης εξυπηρέτησης ιδιαίτερα των χρονίως πασχόντων και των αδυνάμων.

Ως είναι κοινά παραδεκτό, η γεωγραφική κατανομή των 11.000 φαρμακείων σε ολόκληρη την Ελλάδα και στις πιο απομεμακρυσμένες περιοχές πληροί όλες τις προϋποθέσεις μαζί με τις υπόλοιπες δομές υγείας, για την εξυπηρέτηση των χρονίως πασχόντων και όλων των ασθενών.

Είναι σίγουρο πως οι υποστελεχωμένες  κρατικές δομές δεν μπορούν αντεπεξέλθουν σε αυτό το δύσκολο έργο. Είναι εύλογο να δημιουργούνται ουρές και να ταλαιπωρούνται οι ασθενείς όταν εξυπηρετούνται από τα 29 φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ σε ολόκληρη την χώρα. Είναι όμως προφανές ότι δεν θα υπήρχε  ίχνος ταλαιπωρίας αν εξυπηρετούνταν από τα 11.000 φαρμακεία όπως δεν ταλαιπωρούνται όλοι ασθενείς που προμηθεύονται όλα τα φάρμακα εκτός των αντικαρκινικών .

Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι σχεδιάζεται και προαγγέλλεται μια νέα κρατική δομή, όταν το ζητούμενο από  όλους είναι οι αποκρατικοποιήσεις.

Η λύση προφανώς, λοιπόν, βρίσκεται στα 11.000 φαρμακεία, όπου οι ασθενείς μπορούν να απευθύνονται και να λαμβάνουν τα φάρμακά τους και – το πιο σημαντικό – ο φαρμακοποιός ενημερώνει τον ασθενή για τη σωστή χρήση και απαντάει σε ερωτήματα  ή δίνει συμβουλές , ή απαντά σε απορίες των ασθενών.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι η πρακτική διανομής φαρμάκων κατ’ οίκον αντιβαίνει ευθέως τις διατάξεις της φαρμακευτικής νομοθεσίας και δη του άρθρου 4 παρ. του Ν. 1963/1991, το οποίο ορίζει ότι το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό και χορηγείται δια χειρός φαρμακοποιού, καθώς και του άρθρου 14 του Κώδικα Φαρμακευτικής Δεοντολογίας που ορίζει ότι ο φαρμακοποιός οφείλει να παραδίδει αυτοπροσώπως τα φάρμακα στους αρρώστους ή στους οικείους τους.

Έτσι, σύμφωνα τόσο με την εθνική νομοθεσία, όσο και το ενωσιακό κεκτημένο το φάρμακο δεν αποτελεί καταναλωτικό προϊόν, αλλά κοινωνικό αγαθό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.

Ο Π.Φ.Σ. έχει αποδείξει πολλάκις ότι συνδράμει ενεργά στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής με στόχο την προστασία των αδύναμων και ιδιαίτερα των ασθενών σε αυτή την δύσκολη συγκυρία. Θα πρέπει όμως να διευκρινιστεί ότι ο διάλογος περί του φαρμάκου θα πρέπει να γίνεται με κύριο γνώμονα και έννοια την προστασία της Δημόσιας Υγείας και δεν είναι δυνατόν να μην συμμετέχει ο Φαρμακοποιός που είναι ο καθ΄ ύλην αρμόδιος για το Φάρμακο.’’