Αντιμετώπιση των μεγάλων εγκαυμάτων

Η αντιμετώπιση των μεγάλων εγκαυμάτων γίνεται πάντα στις ειδικές Μονάδες Εγκαυμάτων.
Εκεί οι γιατροί και το παραϊατρικό προσωπικό (νοσηλευτές, βοηθοί, φυσιοθεραπευτές, ψυχολόγοι κτλ) είναι εξειδικευμένοι για τέτοιες περιπτώσεις.

Χρειάζεται πολύς χρόνος και συντονισμένη προσπάθεια από όλο αυτό το προσωπικό για να επιζήσει ο εγκαυματίας, και να έχει το καλύτερο δυνατό λειτουργικό και αισθητικό αποτέλεσμα.

Στο Νοσοκομείο γίνεται κατ' αρχάς η εκτίμηση του εγκαύματος και αρχίζει η χορήγηση υγρών που είναι απαραίτητα, αφού ο εγκαυματίας χάνει πολλά υγρά από τις καμένες επιφάνειες. Γίνεται η φροντίδα των εγκαυμάτων και αυτά είτε καλύπτονται με γάζες και επιδέσμους είτε αφήνονται ανοικτά.

Αν υπάρχει αναπνευστικό έγκαυμα μπορεί ο άρρωστος να χρειαστεί διασωλήνωση και να μεταφερθεί στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Αν υπάρχουν βαθιά κυκλικά εγκαύματα στα άκρα ή στον θώρακα, και το άκρο κινδυνεύει να νεκρωθεί ή δυσκολεύεται η αναπνοή, μπορεί να γίνουν κάποιες τομές στις καμένες επιφάνειες που λέγονται εσχαροτομές, για να μπορέσει το άκρο να αιματωθεί σωστά, ή ο θώρακας να απελευθερωθεί για ανεμπόδιστη αναπνοή.

Τις επόμενες ώρες ο εγκαυματίας πρήζεται πάρα πολύ στις καμένες, αλλά και στις υγιείς περιοχές.

Στις μέρες που ακολουθούν γίνονται αλλαγές των εγκαυμάτων, δίνονται τα απαραίτητα φάρμακα και περιμένουμε την ανάρρωση και επούλωση των εγκαυμάτων. Όταν τα εγκαύματα είναι βαθιά όμως χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για να καλυφθούν.

Αυτό γίνεται με τα δερματικά μοσχεύματα, δηλαδή παίρνουμε ένα λεπτό κομμάτι δέρμα από μια ανέπαφη περιοχή και με αυτό σκεπάζουμε την καμένη περιοχή. Η περιοχή που πήραμε το δέρμα γιατρεύεται μόνη της σε 2 - 3 εβδομάδες. Πολλές φορές σε μεγάλα εγκαύματα χρειάζονται περισσότερες από μια επέμβαση για να καλυφθούν όλες οι περιοχές.

Ο εγκαυματίας κινδυνεύει σε πολλά από τα στάδια μέχρι την ίασή του. Κατ' αρχάς κινδυνεύει από το σοκ και την απώλεια υγρών, τα δύο πρώτα 24ωρα. Αν υπάρχει αναπνευστικό έγκαυμα ο κίνδυνος πολλαπλασιάζεται. Κατόπιν κινδυνεύει από τις λοιμώξεις, γι αυτό και η νοσηλεία γίνεται σε καθαρούς θαλάμους και το επισκεπτήριο είναι περιορισμένο.

Αργότερα γίνεται αισθητή η υποθρεψία του εγκαυματία, όπου χάνει πολύ βάρος και χρειάζεται θρεπτική υποστήριξη. Και αν ακόμα επιβιώσει ο ασθενής και κλείσουν οι πληγές, πολλές φορές παραμένουν πολλές παραμορφώσεις, δύσμορφες ουλές και σημάδια, ή και ρικνώσεις που εμποδίζουν την κίνηση (Εικ 1,2).

Όλα αυτά μπορεί να απαιτήσουν μακριά ιατρική παρακολούθηση, ή και άλλες χειρουργικές επεμβάσεις, για να βελτιωθούν.

Εικ. 1

Εικ. 2

Οι τεχνικές που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα, όπως η καλλιέργεια κυττάρων του δέρματος και πολλά τεχνητά προϊόντα για κάλυψη των καμένων περιοχών, καθώς και τα ειδικά κέντρα που δημιουργούνται , έχουν βελτιώσει πολύ την αντιμετώπιση των εγκαυμάτων.