Πώς αντιμετωπίζεται η ανεπιθύμητη τριχοφυϊα

Η παρουσία αυξημένης τριχοφυΐας διαιρείται σε  δυο νοσολογικές οντότητες ,την υπερτρίχωση που αφορά και τα δυο φύλα και τον δασυτριχισμό που αφορά μόνο τις γυναίκες.
 
Υπερτρίχωση ονομάζεται η αυξημένη ανάπτυξη τελικών τριχών σε περιοχές του σώματος που δεν επηρεάζονται από τα ανδρογόνα.
 
Χωρίζεται στην  γενικευμένη στην εξαρτώμενη από φάρμακα και στην οφειλόμενη σε διάφορα νοσήματα.
 
Η γενικευμένη υπερτρίχωση μπορεί να είναι συγγενής,  η οποία οφείλεται σε διάφορα σύνδρομα ή επίκτητη η οποία σχετίζεται συνήθως με εσωτερική κακοήθεια κυρίως γαστρεντερικού, πνευμόνων ή μαστού και μπορεί να προηγείται αρκετά χρόνια από τη διάγνωση του νεοπλάσματος.
 
Τα φάρμακα που προκαλούν υπερτρίχωση είναι:

• Διφαινυλυδαντοίνη κυρίως στο πρόσωπο και στο θώρακα
• Διαζοξίδη στο 50 % των ασθενών που λαμβάνουν το φάρμακο
• Μινοξυδίλη
• Κυκλοσπορίνη,  στο 80 % των ασθενών που λαμβάνουν το φάρμακο
• Βενοξαπροφαίνη , κυρίως πρόσωπο και άκρα
• Στρεπτομυκίνη
• Συστηματικά κορτικοστεροειδη,  κυρίως μέτωπο, κροτάφους, ζυγωματικά
• Τοπικά κορτικοστεροειδή  στα σημεία εφαρμογής
• Τοπικά ανδρογόνα
• Πενικιλλαμίνη. Μακραίνει και τραχαίνει τις τρίχες κυρίως στον κορμό
• και τα ψωραλένια στις περιοχές που εκτίθενται στον ήλιο.
   

Διάφορα νοσήματα που σχετίζονται με υπερτρίχωση είναι:

• Πορφυρίες κυρίως η ερυθροποιητική και η cutanea tarda
• Επιδερμόλυση Bullosa
• Τρισωμία 18
• Δερματομυοσίτις
• Υποσιτισμός
• Νευρογενης ανορεξία

Δασυτριχισμός ονομάζεται η ανάπτυξη  τελικών τριχών σε περιοχές του σώματος παθολογικές για τις γυναίκες  που επηρεάζονται από τα ανδρογόνα, όπως το άνω χείλος , οι παρειές, το πηγούνι, η μέση γραμμή του στήθους, οι μαστοί, το υπογάστριο, η ράχη, οι γλουτοί και η έσω επιφάνεια των μηρών.
 
Οφείλεται σε ενδοκρινολογικές διαταραχές σε νοσήματα των ωοθηκών, σε φάρμακα και τέλος υπάρχει και ο ιδιοπαθής δασυτριχισμός .
 
οι διαταραχές των ενδοκρινών αδένων που προκαλούν δασυτριχισμό είναι:

• Νόσος Cushing
• Σύνδρομο Cushing
• Έκτοπη παραγωγή ACTH
• Καλοήθεις & κακοήθεις όγκοι των ενδοκρινών αδένων που παράγουν ανδρογόνα
• Συγγενής υπερπλασία των ενδοκρινών αδένων

Τα νοσήματα των ωοθηκών που προκαλούν δασυτριχισμό είναι:

• όγκοι των ωοθηκών, καλοήθεις και κακοήθεις
• σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών που συνίσταται σε ακμή, αλωπεκία μελανίζουσα ακάνθωση, παχυσαρκία
• μηνορραγία, ολιγομηνόρροια, αμηνόρροια και  στειρότητα
• αυξημένα επίπεδα της LH και του λόγου LH/FSH
• αυξημένη παραγωγή ανδρογόνων
  

Τα φάρμακα  που προκαλούν δασυτριχισμό είναι:

• Ανδρογόνα
• Αναβολικά στεροειδή

Τέλος  ο ιδιοπαθής δασυτριχισμός, συνήθως φυλετικής προέλευσης ,που παρατηρείται κυρίως στους λευκούς  λιγότερο στους μαύρους και ακόμα λιγότερο στους ασιάτες.Επίσης παρατηρείται σε μεταεμμηνοπαυσιακές γυναίκες  όταν παύουν να βρίσκονται υπό την επήρεια των οιστρογόνων.
 
Αξιολόγηση ασθενών με αυξημένη τριχοφυία
 
Παρότι συνήθως οι περισσότεροι ασθενείς που προσέρχονται για Laser αποτρίχωση ανήκουν στην κατηγόρια των ατόμων με ιδιοπαθή δασυτριχισμό, καλό είναι να ελέγχεται πλήρως το ιστορικό τους για πιθανό σοβαρό υποκείμενο νόσημα.

 
Ιδίως αν αναφέρουν ξαφνική έναρξη και ταχεία εξέλιξη της τριχοφυΐας , αμηνόρροια η γενικά διαταραχές έμμηνου ρύσεως.
 
Επίσης αν υπάρχει κλινική εικόνα συνδρόμου Cushing, αρρενοποιητικού συνδρόμου, ακμή, ανδρογεννετικού τύπου αλωπεκία , αυξημένη μυϊκή μάζα σωστό είναι να διενεργείται περαιτέρω εργαστηριακός έλεγχος  μετρώντας ελεύθερη και ολική τεστοστερόνη, δευδροεπιανδροστερόνη (DHEA)& θειική δευδροεπιανδροστερόνη (S-DHEA), προλακτίνη, LH & FSH και παραπομπή του ασθενούς αναλόγως των αποτελεσμάτων.

Θεραπεία

Συνήθως πρόκειται για συστηματική και τοπική θεραπεία
 
Κατά τη συστηματική θεραπεία χορηγούνται:

• Αντιανδρογόνα (οξική κυπροτερόνη), Σπιρονολακτόνη ή φιναστείδη με σκοπό την  μείωση του ένζυμου 5-α ρεδουκτάση που ευθύνεται για την μετατροπή της τεστοστερόνης σε Διυδροξυτεστοστερόνη στο τριχυκό θύλακο.
• Κορτικοστεροειδη για την καταστολή εκρρίσεως κορτικοτρόπου ορμόνης και μείωση της παραγωγής ανδρογόνων από τους ενδοκρινείς αδένες.
• Αντισυλληπτικά, τα οποία εμποδίζουν τη σύνθεση ανδρογόνων από τις ωοθήκες και τα επινεφρίδια μειώνοντας  τα επίπεδα LH & FSH .
   
  Η τοπική θεραπεία περιλαμβάνει:
• Εκρίζωση με τσιμπιδάκι μόνο όμως σε μικρές περιοχές
• Ξύρισμα με το μειονέκτημα της ταχείας επανεμφάνισης
• Κερί. Πλεονεκτεί έναντι του ξυρίσματος ως προς τη διάρκεια αλλά δημιουργεί ερεθισμούς στο δέρμα και συχνά θυλακίτιδες
• Λεύκανση  των τριχών με υπεροξείδιο του υδρογόνου αποτελεί μια λύση καμουφλάζ
• Κερατολυτικές ουσίες  στρόντιο η σουλφιδικο βάριο 20% επίσης με το μειονέκτημα της ταχείας επανεμφάνισης
• Ηλεκτρόλυση κατά την οποία με λεπτή βελόνη φτάσουμε στο θύλακο της τρίχας καταστρέφοντας τον με ηλεκτρικό ρεύμα ,αξιόπιστη μέθοδος με μόνιμα αποτελέσματα αλλά χρονοβόρα και επώδυνη
• Εκλεκτική φωτοθερμόλυση με Laser διαφόρων τύπων και μήκους κύματος όπου η θερμική ενέργεια μεταφέρεται εκλεκτικά στο θύλακο της τρίχας χρησιμοποιώντας ως αγωγό το χρωμοφόρο δηλ. την μελανίνη  του στελέχους της τρίχας,  με σκοπό να προκαλέσει θερμική καταστροφή της ανατομικής μονάδος της τρίχας . Μέθοδος η οποία χρησιμοποιείται τα τελευταία 10 χρόνια με πολύ καλά αποτελέσματα και φαίνεται ότι υπερέχει,λόγω του ότι είναι εύκολα εφαρμόσιμη ανώδυνη και με πιο μακροχρόνια αποτελέσματα.