Ομοιοπαθητική και Ιατρική

Πότε πραγματικά πρωτοεμφανίστηκε η Ιατρική; Ο Ιπποκράτης ο οποίος έζησε μεταξύ 460 και 373 π.Χ στην Χρυσή Εποχή του Περικλή συγχρόνως με Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Πίνδαρο, Σωκράτη, Ηρόδοτο, Πολύγνωτο και Πλάτωνα, ήταν αληθινά προικισμένος με πνεύμα παρατηρητικότητας το οποίο τον βοηθούσε να θέσει τις βάσεις της σημερινής ιατρικής με τους Αφορισμούς του.

Για αυτό τον λόγο άλλωστε ονομάστηκε και Πατέρας της Ιατρικής.

Ο Ιπποκράτης δημιούργησε την ‘Επιστημονική Ιατρική’ με την αρχή του ‘Όμοια τοις ομοίοις εισίν ιάματα’ (Similia similibus curentur), δηλαδή ότι τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια. Από την άλλη πλευρά ο Γαληνός θεωρούσε ότι οι ασθένειες θεραπεύονται από τα ενάντιά τους.

Ο Ιπποκράτηs θέλοντας να δώσει ένα παράδειγμα του αφορισμού του αναφέρει την θεραπεία ενός ασθενούς από χολέρα με Veratrum Album το οποίο σε υγιές οργανισμό μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερίτιδα που μοιάζει με χολέρα.

Η Ομοιοπαθητική είναι η θεραπευτική μέθοδος που βασίζεται στον ‘Νόμο των Ομοίων’ (1789). Ο Samuel Hahnemann, ο πατέρας της Ομοιοπαθητικής, ο οποίος γεννήθηκε στην Γερμανία το 1755, θεωρούσε πως για να γιατρέψει κάποιος μία χρόνια ασθένεια πρέπει να χρησιμοποιήσει μια ουσία η οποία να προκαλεί στον ανθρώπινο οργανισμό νόσο ανάλογη με τη χρόνια ασθένεια.

Στη συνέχεια συνειδητοποίησε ότι εάν διέλυε μία ουσία πολλές φορές τότε αυτή θεράπευε πιο εύκολα, πιο γρήγορα και σε πιο μόνιμη βάση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Hahnemann να έρθει σε αντίθεση με τους φαρμακοποιούς της εποχής και να εκδιωχθεί από αυτούς λόγω προσβολής των οικονομικών τους συμφερόντων.

Σύμφωνα με τους σημερινούς ιστορικούς η ιατρική πρακτική του 18^ου αιώνα ήταν περισσότερη βλαβερή παρά ωφέλιμη για τους ανθρώπους της εποχής. Πρακτικές όπως η αφαίμαξη, οι βδέλες και ή παροχή βαρέων μετάλλων όπως υδραργύρου, μολύβδου και αρσενικού ήταν μάλλον καταστρεπτικές για την υγεία των ανθρώπων εκείνη την εποχή.

Με λίγα λόγια οι αρχές του Hahmemann αποτελούσαν πρόκληση για τις τότε αρχές της οικονομίας, της κλινικής και φιλοσοφικής σκέψης.

Το 1825 ένας Ολλανδός ιατρός μετέφερε την Ομοιοπαθητική στην Αμερική με αποτέλεσμα τη δημιουργία του 1^ου Ιατρικού συλλόγου των Η.Π.Α (1844) (American Institute of Homeopathy) με τους αλλοπαθητικούς ιατρούς να ακολουθούν με δημιουργία δικού τους συλλόγου το 1846.

Το 1830 νομιμοποιήθηκε η Oμοιοπαθητική θεραπεία στην Αυστρία. Στην επιδημία χολέρας του 1831 η θνησιμότητα έφτανε το 50% του πληθυσμού, ενώ σε αυτούς που χρησιμοποιούσαν ομοιοπαθητικά φάρμακα μόλις το 2,4-21,1%.

Ως το 1900 υπήρχαν 22 ιατρικές σχολές ομοιοπαθητικής και περισσότερα από 100 ομοιοπαθητικά νοσοκομεία, 60 μοιοπαθητικά ορφανοτροφεία και 1.000 φαρμακεία στις Η.Π.Α, ενώ ο ίδιος ο J.Rockfeller ανασφερόταν στην Ομοιοπαθητική ως ‘το προοδευτικό κομμάτι της ιατρικής’.

Από το 1830 η Βρετανική Βασιλική οικογένεια υιοθέτησε την Ομοιοπαθητική ως θεραπευτική μέθοδο, ενώ ο Goethe, ο Πάπας ο Πίος 10ος και ο Charles Dikens ήταν από τους θερμούς υποστηρικτές της.

Ένα μεγάλο μέρος της δημοτικότητάς της η Ομοιοπαθητική το οφείλει στη θεραπεία σοβαρών λοιμωδών νοσημάτων τον 19^ου αιώνα αλλά και την αντιμετώπιση χρονίων νόσων.

Στις αρχές του 20^ου αιώνα λόγω ρυθμίσεων του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου ( American Medical Association) οι ομοιοπαθητικοί ιατροί ελάμβαναν λιγότερο ικανοποιητική εκπαίδευση ως ομοιοπαθητικοί και περισσότερο ως ιατροί παθολόγοι.

Αυτό είχε ως αποτέλσμα τη μείωση της δημοτικότητας της Ομοιοθεραπευτικής μαζί με το γεγονός της ‘αντιοικονομικής πρακτικής’ της η οποία απαιτεί την εξατομικευμένη εξέταση και θεραπεία του κάθε ανθρώπου. Ακολούθως η πρακτική των φαρμακευτικών εταιριών να δημοσιεύουν έρευνες έδωσε το προβάδισμα στην κλασική (αλλοπαθητική ) ιατρική.

Τη σημερινή εποχή η 'New York Times' αναφέρει αύξηση των ομοιοπαθητικών επισκέψεων κατά 39% το έτος, ενώ το 80% στο Ην. Βασίλειο έχει δοκιμάσει ομοιοπαθητική με το 70% αυτών να αναφέρουν θεραπευτικά αποτελέσματα. Στη Γαλλία όπου η Ομοιοπαθητική διδάσκεται σε όλες τις φαρμακευτικές σχολές, τουλάχιστον το 25% έχει κάνει ομοιοπαθητική.

Ο ίδιος ο πρόεδρος Μιτεράν προσέφερε κρατικά κονδύλια στην ομοιοπαθητική έρευνα.

Στην Ολλανδία, το ποσοστό των ασθενών της ομοιοπαθητικής φτάνει το 20%. Στην Ασία, η Ομοιοπαθητική χρησιμοποιείται ευρέως στην Ινδία, το Πακιστάν και τη Σρι Λάνκα. Ο Mahatma Gandi είχε πει πως η ομοιοπαθητική θεραπεύει περισσότερους ασθενείς από όλες τις θεραπευτικές μεθόδους.

Σήμερα υπάρχουν στην Ινδία πάνω από 120 ιατρικές σχολές ομοιοπαθητικής. Στην Αργεντινή υπάρχουν τουλάχιστον 2.000 ομοιοπαθητικοί ιατροί, ενώ στη Βραζιλία οι μοιοπαθητικές σχολές ξεπερνούν τις 10.

Άλλες χώρες στις οποίες είναι διαδεδομένη η Ομοιοπαθητική, εκτός φυσικά από την Ελλάδα, είναι τα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, το Μεξικό, το Βέλγιο, η Ιταλία, η Ισπανία, η Αυστραλία, η Ν.Αφρική και η Νιγηρία. Στις Η.Π.Α πάνω από 1.000 ιατροί σήμερα χρησιμοποιούν ομοιοπαθητικά φάρμακα.

Στην Ελλάδα η Ελληνική Εταιρία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (μέλος της Παγκόσμιας Επιτροπής liga Medicorum Homeopathica Internationalis) αριθμεί πάνω από 250 μέλη.