Πρόληψη του εμφράγματος κατά την παθολογική προληπτική εξέταση

Η καρδιακή νόσος είναι η πρώτη αιτία θανάτου σήμερα. Οι πιο κοινές και μοιραίες εκδηλώσεις της είναι το έμφραγμα και ο αιφνίδιος θάνατος.

Σύμφωνα με τις επιστημονικές μελέτες, η στεφανιαία νόσος, εκδηλώσεις της οποίας είναι το έμφραγμα και ο αιφνίδιος θάνατος, σπάνια εμφανίζεται σε άτομα, που δεν έχουν επί μακρόν ορισμένους παράγοντες κινδύνου. Οι παράγοντες αυτοί αφορούν συνήθειες της καθημερινότητας και παθολογικά νοσήματα, τα οποία έχουν θεραπευτεί πλημμελώς με αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου, να προκαλούν βλάβες και στην καρδιά.

Στο παρόν άρθρο θα αναφερθούμε στους σημαντικούς αυτούς παθολογικούς παράγοντες και στα συστηματικά νοσήματα, η αποκατάσταση των οποίων είναι σημαντική για την πρόληψη εμφράγματος. Οι σημαντικοί αυτοί παράγοντες και νοσήματα είναι:

• Το κάπνισμα.
• Ο διαβήτης.
• Οι διαταραχές ορισμένων λιπιδίων, όπως η αύξηση της ‘κακής’ χοληστερόλης LDL ή η μείωση της ‘καλής’ χοληστερόλης HDL.
• Η υπέρταση.
• Η καθιστική ζωή.
• Η παχυσαρκία.
• Το stress.
• Διατροφικοί παράγοντες, όπως η μικρή κατανάλωση φρούτων-λαχανικών, η πλούσια κατανάλωση λιπαρών, η πλήρης αποφυγή του αλκοόλ ή η κατάχρηση αλκοόλ, η μη κατανάλωση ψαριών πλούσιων σε ω-3 λιπαρά οξέα.
• Η αύξηση των επιπέδων ορισμένων δεικτών φλεγμονής (π.χ. crp, μυελουπεροξειδάση, ιντερλευκίνη 6).
• Η αυξημένη ομοκυστείνη.
• Η ύπαρξη μεταβολικού συνδρόμου που χαρακτηρίζεται από συνύπαρξη μεταβολικών διαταραχών που αφορούν την κατανομή του βάρους (εάν είναι γυναικείου ή ανδρικού τύπου), το ύψος του σακχάρου του αίματος, το ύψος των τριγλυκεριδίων του αίματος, το ύψος της HDL, το ύψος της αρτηριακής πίεσης.
• Η ύπαρξη νοσημάτων που οφείλονται σε αθηροσκλήρυνση αγγείων (π.χ. ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής, αθηροσκλήρυνση καρωτίδων).

Σήμερα κατά την ετήσια παθολογική προληπτική ιατρική εξέταση χρησιμοποιούνται ειδικές αλγοριθμικές εξισώσεις (π.χ. εξίσωση FRAMINHAM) με τις οποίες εκτιμάται με ακρίβεια ο κίνδυνος ανάπτυξης καρδιακής νόσου σε υγιή άτομα και στη συνέχεια ανάλογα με τον κίνδυνο αυτό, σχεδιάζονται στοχευόμενα εξατομικευμένες προληπτικές παρεμβάσεις.