Τα υπέρ και τα κατά του να περπατάμε ξυπόλητοι

Εδώ και εκατομμύρια χρόνια οι άνθρωποι έτρεχαν ξυπόλητοι. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, μπήκε στη ζωή μας το αθλητικό παπούτσι. Η χοντρή και συνθετική σόλα έκοψε την επαφή του ανθρώπου με το έδαφος. Έτσι «αποσυνδέθηκε» ο άνθρωπος από τη μητέρα φύση. Σιγά σιγά άρχισαν να δημιουργούνται προβλήματα στα κάτω άκρα. Η πλατυποδία, η κοιλοποδία, η άκανθα πτέρνας, είναι μερικά από αυτά. Βέβαια στη σύγχρονη εποχή είναι αδύνατον να περπατάμε ξυπόλητοι.

Για αυτό πρέπει όταν μας δίνεται η ευκαιρία να το εκμεταλλευόμαστε. Δεν υπάρχει καλύτερη εποχή για αυτό, από το καλοκαίρι. Το περπάτημα ή το τρέξιμο στην άμμο είναι εφικτά. Μπορούμε λοιπόν να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας περπατώντας ξυπόλητοι. Αν μάλιστα αναλογιστούμε και τα οφέλη, τότε θα το επιδιώξουμε με κάθε τρόπο.

Γειώνεται το σώμα μας: τα ελεύθερα ηλεκτρόνια μεταφέρονται στο σώμα μας εξουδετερώνοντας τις ελεύθερες ρίζες. Έτσι μειώνονται οι φλεγμονές. Το θαλασσινό νερό βοηθά πολύ, αφού είναι άριστος αγωγός του ηλεκτρισμού. Ταυτόχρονα το περπάτημα στην άμμο αραιώνει το αίμα μας, κάνοντάς το λιγότερο ιξώδες (κολλώδες). Έτσι βοηθά πολύ τα άτομα που πάσχουν από καρδιαγγειακές νόσους. 

Περπατώντας ξυπόλητοι στην άμμο ωφελούμε την καρδιά, το δέρμα, τα οστά μας, τους τένοντες και τους μύες. Γυμνάζεται όλο το σώμα μας και ιδιαιτέρως οι γάμπες, τα πέλματα και οι γλουτοί. 

Βοηθά στη διαμόρφωση της καμάρας, εξασφαλίζοντας υγιή πόδια με λιγότερες παραμορφώσεις.

Κάνει μασάζ σε ολόκληρο το πέλμα.

Απομακρύνει τα νεκρά κύτταρα.

Τονώνει τα κάτω άκρα και δημιουργεί μια αίσθηση ευεξίας, ελευθερίας και ταύτισης με τη φύση. Αυξάνει την αίσθηση αφής των πελμάτων, τα αντανακλαστικά και το συντονισμό της κίνησης.

Η ζεστή άμμος βοηθά στην αντιμετώπιση της αρθρίτιδας. Όταν αυτή είναι σε ήπια μορφή μειώνει τη φθορά των αρθρώσεων αφού η άμμος απορροφά τους κραδασμούς. Επίσης μειώνει τον πόνο κατά τη διάρκεια του βαδίσματος.

Καταναλώνουμε τις διπλάσιες θερμίδες όταν περπατάμε στην άμμο. Έτσι εφελκείται το καρδιαγγειακό σύστημα. Ταυτόχρονα αυξάνουμε και τη σωματική αντοχή.

Το περπάτημα πρέπει να γίνεται με μέτρο. Πρέπει κάποιος να ξεκινήσει σταδιακά. Αρχικά 5-10 λεπτά περπατήματος αρκούν. Μέρα με τη μέρα μπορούμε να αυξήσουμε το χρόνο ανάλογα με τη φυσική μας κατάσταση. Έτσι θα αποφύγουμε τραυματισμούς, κακώσεις στα πέλματα και στα δάχτυλα, πόνους στις γάμπες, στους αχίλλειους τένοντες, καθώς και μικροτραυματισμούς στις ποδοκνημικές αρθρώσεις.

Βέβαια, το περπάτημα με γυμνό πόδι (barefoot walking) πρέπει να γίνεται κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. Η παραλία πρέπει να είναι καθαρή, να μην έχει αιχμηρά αντικείμενα, σπασμένα γυαλιά ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να μας τραυματίσει. Επίσης μπορούμε να περπατήσουμε ξυπόλητοι και μέσα στη θάλασσα, ή ακόμα στο γκαζόν το πρωί, που είναι ακόμα μουσκεμένο από τη νυχτερινή πάχνη, στην αυλή του σπιτιού μας- και γιατί όχι και στο πάρκο.

Επίσης αν κάποιος έχει διαβήτη, καρδιολογικά ή μυοσκελετικά προβλήματα, πρέπει οπωσδήποτε να συμβουλευτεί τον Ποδίατρο-Ποδολόγο του πριν ξεκινήσει το περπάτημα με γυμνά πόδια. Η άμμος, ενώ έχει πολλά οφέλη, μπορεί να αποβεί μοιραία. Το πάτημα είναι ασταθές, έτσι υπάρχει έλλειψη ισορροπίας, εντονότερη μυϊκή καταπόνηση, συχνότερα πιασίματα και μικροτραυματισμοί.