Η Λαπαροσκοπική Χειρουργική Θεραπεία σε ασθενείς με διαβήτη τύπου ΙΙ

Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, αρκετοί γιατροί είχαν αναφέρει τη βελτίωση του διαβήτη μετά από επεμβάσεις στο στομάχι. Χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες μέχρι το 2004 ο Francesco Rubino να αποδείξει ότι υπάρχουν ορμονολογικοί μηχανισμοί που δημιουργούνται στον οργανισμό και είναι υπεύθυνοι για το αποτέλεσμα που έχουν οι επεμβάσεις για την Παχυσαρκία και τον Σακχαρώδη Διαβήτη στον πάσχοντα.

Η Λαπαροσκοπική Χειρουργική Θεραπεία, με την αλλαγή που επιφέρει στην ανατομία του ανώτερου πεπτικού, επηρεάζει ευθέως το μεταβολισμό της γλυκόζης. Μετά το χειρουργείο, αλλάζουν δραματικά τα σήματα που στέλνει το πεπτικό στον εγκέφαλο, με συνέπεια να προκαλείται ανορεξία, σχετική αποστροφή στα γλυκά και απόλυτη ικανοποίηση με πολύ μικρές ποσότητες γλυκαντικών ουσιών. Παράλληλα, είναι εντυπωσιακή η στροφή των χειρουργηθέντων ασθενών σε υγιεινότερες διατροφικές επιλογές, κάτι που τους προκύπτει αβίαστα και όχι μετά από πίεση από γιατρούς ή διαιτολόγους. 

Σειρά μελετών από μεγάλα Κέντρα της Ευρώπης και της Αμερικής δείχνουν ότι 80-89% των ασθενών που υποβλήθηκαν σε επέμβαση είτε απαλλάχτηκαν από τη νόσο είτε χρειάζονται μικρή ποσότητα αντιδιαβητικών φαρμάκων. Παράλληλα, χαρακτηριστική είναι η μείωση των συνοδών προβλημάτων του διαβήτη, όπως τα καρδιαγγειακά, τα εγκεφαλικά και ο κίνδυνος θανάτου, όπως αναφέρει η μελέτη Swedish Obese Subjects σε παρακολούθηση μέχρι και 20 χρόνια μετά την επέμβαση.

Από το 2016, οι Διεθνείς Οδηγίες που δημοσιεύτηκαν στο Diabetes Care, το επίσημο ιατρικό περιοδικό της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας (American Diabetes Association), και υιοθετήθηκαν από περισσότερες από 60 επιστημονικές εταιρείες στον κόσμο (και από την Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία), σηματοδοτούν μια νέα εποχή στην Αντιμετώπιση του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2. Μετά από αυτό, η χειρουργική προτείνεται ως ένα πολύ ισχυρό όπλο στη μάχη κατά του διαβήτη, κατ’ αρχάς για τους παχύσαρκους με Δείκτη Μάζας Σώματος (Body Mass Index) πάνω από 40 kg/m2, για τους παχύσαρκους με BMI μεταξύ 35 και 40kg/m2 εφόσον δε ρυθμίζονται επαρκώς, αλλά και για τους ασθενείς με BMI κάτω από 35 αν το σάκχαρό τους δεν ελέγχεται. (Ο Δείκτης Μάζας Σώματος [ΒΜΙ] προκύπτει από το πηλίκο του βάρους σε κιλά προς το τετράγωνο του ύψους σε μέτρα [00kg/0,0m2=XX)

Έτσι, όσο και αν αρχικά φαινόταν αδιανόητο, φαίνεται ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου ΙΙ είναι νόσος του πεπτικού και η χειρουργική παρέμβαση σε αυτό μπορεί να θεραπεύσει ή να βελτιώσει ένα μεγάλο μέρος των ασθενών.