Η πρόσφατα δημοσιευμένη κατευθυντήρια γραμμή για το βρογχικό άσθμα επαναπροσδιορίζει τους στόχους της φαρμακοθεραπείας.

Η εστίαση πλέον γίνεται στην μακροπρόθεσμη πρόληψη αντί για την απλή ανακούφιση των συμπτωμάτων. Η έμφαση δίνεται στα εισπνεόμενα γλυκοκορτικοειδή. Τα θεραπευτικά αντισώματα που αναστέλλουν επιλεκτικά τους κυρίαρχους φλεγμονώδεις καταρράκτες βοηθούν τους ασθενείς με σοβαρό άσθμα.

Το βρογχικό άσθμα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος των αεραγωγών που χαρακτηρίζεται από βρογχική υπεραντιδραστικότητα και σχετική μεταβλητή απόφραξη των αεραγωγών. Χαρακτηρίζεται επίσης από αιφνίδια εμφάνιση των τυπικών συμπτωμάτων. Ειδικότερα, η δύσπνοια, η δύσκολη εκπνοή (εκπνευστικός σιγμός) με χαρακτηριστικούς θορύβους (συριγμός) και ο βήχας ποικίλης έντασης και συχνότητας χαρακτηρίζουν τα συμπτώματα.

Το άσθμα μπορεί να εμφανιστεί για πρώτη φορά σε διάφορα στάδια της ζωής και να υφίσταται προσωρινά, αλλά μπορεί και να επιμένει καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής.

Οι πιο ορατές μορφές είναι αυτές που αρχίζουν στην παιδική ηλικία (πρώιμης έναρξης). Όμως οι ασθένειες του άσθματος εμφανίζονται επίσης στην ενήλικη ζωή (adult-onset) και τότε είναι συχνά σοβαρές. Ο συνολικός επιπολασμός κατά τη διάρκεια της ζωής στη Γερμανία είναι 8,4% και έχει παραμείνει στάσιμος σε αυτό το επίπεδο τα τελευταία χρόνια.

Το πόσο επιτυχημένη είναι η σημερινή θεραπεία φαίνεται από τη σημαντική μείωση της θνησιμότητας των ασθενών τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Για παράδειγμα, ο αριθμός των θανάτων από άσθμα στη Γερμανία μειώθηκε κατά περίπου 70% από το 1998 έως το 2020.

Η πραγματική αιτία του βρογχικού άσθματος είναι ακόμη άγνωστη. Ως ενδογενής παράγοντας περιγράφεται μια σύνθετη γενετική προδιάθεση.

Η παχυσαρκία θεωρείται παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση άσθματος, για πιο σοβαρές μορφές της νόσου και για φτωχότερη θεραπευτική ανταπόκριση. Οι εξωγενείς παράγοντες διακρίνονται σε αλλεργικούς (τρίχωμα ζώων, γύρη και άλλα) και μη αλλεργικά ερεθίσματα, όπως για παράδειγμα η ατμοσφαιρική ρύπανση, ο καπνός και οι λοιμώξεις, ως εκλυτικοί παράγοντες.

Αυτή η διάκριση χρησιμοποιείται παραδοσιακά ως βάση για την ταξινόμηση σε "αλλεργικό άσθμα" και "ενδογενές (μη αλλεργικό) άσθμα". Και οι δύο εκδηλώσεις σπάνια εμφανίζονται σε καθαρή μορφή, αλλά κυρίως ως μικτές μορφές. Ο ρόλος των ιογενών λοιμώξεων ως βάση συζητείται διαφορετικά.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Κίρρωση ήπατος: Όσα πρέπει να γνωρίζετε
Γιατί υπάρχει τόσο στρες στις γιορτές
Δωμάτιο Snoezelen - Μία καινοτόμος θεραπευτική παρέμβαση για ασθενείς με άνοια