Αγγλικός όρος
sprain
Ορισμός
Τραύμα των συνδέσμων το οποίο προκαλεί άλγος και ανικανότητα ανάλογα με το βαθμό τραυματισμού των συνδέσμων. Σε βαριά
διαστρέμματα οι σύνδεσμοι ενδέχεται να είναι εντελώς διαρρηγμένοι. Ο αστράγαλος είναι το τμήμα που υφίσταται συνηθέστερα διάστρεμμα.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Ο πόνος μπορεί να συνοδεύεται από θερμότητα, αποχρωματισμό και τοπική εξοίδηση της προσβεβλημένης περιοχής. Τα μέτρια έως βαριά
διαστρέμματα χαρακτηρίζονται από χαλαρότητα των αρθρώσεων, περιορισμένο εύρος κίνησης και περιορισμό της λειτουργίας. Όταν ο σύνδεσμος, που έχει
υποστεί διάστρεμμα, εφάπτεται στο θύλακα της άρθρωσης (π.χ. ο πρόσθιος αστραγαλοπερονιαίος σύνδεσμος ή ο έσω παράπλευρος σύνδεσμος), η
εξοίδηση παρατηρείται κατά την οξεία φάση. Όταν το διάστρεμμα εμπλέκει άλλους ενδοθυλακικούς ή εξωθυλακικούς συνδέσμους (π.χ. πτερνοπερονιαίος
σύνδεσμος, πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος) η εξοίδηση είναι ήπια ή δεν παρατηρείται καθόλου κατά την οξεία φάση, αλλά εντείνεται προοδευτικά.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Συχνά ενδείκνυται η ακτινολογική εξέταση ώστε να αποκλεισθεί η αποκόλληση από το οστό της πρόσφυσης του συνδέσμου.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Το τραυματισμένο μέλος πρέπει πρώτα να τοποθετηθεί σε πάγο ή άλλους ψυκτικούς παράγοντες ώστε να περιοριστεί η φλεγμονή και ο
υποξικός τραυματισμός. Πρέπει να εφαρμοσθεί περιμετρική πίεση με μορφή ελαστικής επίδεσης στην άρθρωση και να ανασηκωθεί το άκρο ώστε να
ελαττωθεί το οίδημα. Το εύρος κίνησης της άρθρωσης πρέπει να περιορισθεί στα όρια ανοχής του ασθενούς με τη χρήση συσκευών ακινητοποίησης,
δεκανικιών ή και των δύο. Μπορούν να χορηγηθούν αναλγητικά και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα για την αντιμετώπιση του πόνου και του
οιδήματος. Στα χρόνια στάδια του τραυματισμού μπορούν να χρησιμοποιηθούν χειρομαλάξεις, διακοπτόμενη πίεση και μυϊκές συσπάσεις για την ελάττωση
του οιδήματος.
Ετυμολογία
[Αρχ. Γαλλ. espraindre, σφίγγω, στρίβω]
Υπώνυμος όρος
sprain of ankle
sprain of back
sprain of foot
high ankle sprain
syndesmotic ankle sprain