Αγγλικός όρος

cor pulmonale

Ορισμός

Υπερτροφία ή ανεπάρκεια της δεξιάς κοιλίας, εξαιτίας διαταραχών των πνευμόνων, των πνευμονικών αγγείων, ή του θωρακικού τοιχώματος. Αυτή η πάθηση μπορεί επίσης να προκληθεί σε άτομο το οποίο ζει για μεγάλες περιόδους σε μεγάλα υψόμετρα.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν χρόνιο παραγωγικό βήχα, δύσπνοια κατά την άσκηση, συριγμό, εξάντληση, αδυναμία, απάθεια και διαταραχές της συνείδησης. Κατά τη φυσική εξέταση παρουσιάζεται οίδημα και οι φλέβες του λαιμού είναι διατεταμένες. Ο σφυγμός είναι ασθενής. Μπορεί να παρουσιασθούν καλπαστικός ρυθμός, ανεπάρκεια της τριγλώχινας βαλβίδας, ή ώση της δεξιάς κοιλίας. Ορισμένες φορές μπορεί να ακροασθεί πρώιμο δεξιό καρδιακό φύσημα, ή ήχος συστολικής πνευμονικής εξώθησης. Το ήπαρ είναι διογκωμένο και ευαίσθητο και μπορεί να παρουσιασθεί ηπατοσφαγιτιδικό σημείο.

ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: Ελέγχονται στενά τα επίπεδα καλίου στον ορό εάν χορηγούνται διουρητικά, σημειώνονται σημεία τοξικότητος από δακτυλίτιδα (ανορεξία, ναυτία, έμεση) και παρακολουθούνται οι καρδιακές αρρυθμίες. Περιοδικά, μετρώνται τα επίπεδα των αερίων του αρτηριακού αίματος και σημειώνονται σημεία αναπνευστικής ανεπάρκειας. Χορηγούνται τα ενδεικνυόμενα φάρμακα και αξιολογούνται ως προς τις επιθυμητές δράσεις, όπως η βελτίωση της οξυγόνωσης, του αερισμού, ή του οιδήματος και τις ανεπιθύμητες δράσεις όπως η απορύθμιση καρδιακής ανεπάρκειας. Παρέχεται θρεπτική δίαιτα σε μικρά συχνά γεύματα (περιορίζοντας τους υδατάνθρακες εάν ο ασθενής κατακρατά διοξείδιο του άνθρακα), προκειμένου να περιορισθεί η εξάντληση. Η κατακράτηση υγρών αποτρέπεται, περιορίζοντας τη λήψη υγρών από τον ασθενή ως ενδείκνυται (συνήθως 1 με 2 λίτρα ημερησίως) και παρέχοντας δίαιτα χαμηλή σε νάτριο. Εξηγείται η λογική περιορισμού των υγρών επειδή οι ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια θα είχαν προηγουμένως παροτρυνθεί να αυξήσουν τη λήψη υγρών προκειμένου να βοηθήσουν στην ρευστοποίηση των εκκρίσεων. Ενθαρρύνονται οι συχνές αλλαγές θέσεως και παρέχεται επιμελής αναπνευστική παρακολούθηση, περιλαμβανομένης της ενδεικνυόμενης οξυγονοθεραπείας και των αναπνευστικών ασκήσεων και φυσιοθεραπείας του θώρακα. Προσφέρεται βοήθεια στον ασθενή σε στοματικές εκ-πλύσεις μετά τις αναπνευστικές θεραπείες.

Οι δραστηριότητες ρυθμίζονται ώστε να αυξάνονται σταδιακά και παρέχονται περίοδοι ανάπαυσης. Ενθαρρύνεται ο ασθενής να εκφράζει τους φόβους και τις ανησυχίες του σχετικά με την πάθηση, ενώ παραμένουν με τον ασθενή μέλη της ιατρικής ομάδας κατά τις περιόδους έντασης και άγχους. Ενθαρρύνεται ο ασθενής να σημειώνει τις ενέργειες και τα μέτρα παρακολούθησης τα οποία προωθούν την άνεση και χαλάρωσή του, καθώς και να συμμετέχει στις αποφάσεις της ιατρικής φροντίδας. Επισημαίνεται η σημασία αποφυγής αναπνευστικών λοιμώξεων και της άμεσης αναφοράς σημείων λοίμωξης (αυξημένη παραγωγή πτυέλων, αλλαγές στο χρώμα των πτυέλων, αυξημένος βήχας ή συριγμός, πυρετός, πόνος και σφίξιμο στο στήθος). συνιστώνται εμβολιασμοί κατά της γρίππης και της πνευμονοκοκκικής πνευμονίας. Πρέπει να αποφεύγεται η χρήση μη συνταγογραφημένων φαρμάκων, εκτός εάν ενημερωθεί πρώτα ο επιβλέπων ιατρός. Εάν ο ασθενής χρειάζεται συμπληρωματικό οξυγόνο ή αναρρόφηση κατ' οίκον, γίνεται παραπομπή σε ένα γραφείο κοινωνικών υπηρεσιών για τη λήψη βοήθειας στη λήψη του απαραίτητου εξοπλισμού, ενώ διδάσκονται οι σωστές διαδικασίες χρήσης του εξοπλισμού. Ο ασθενής παραπέμπεται ανάλογα σε προγράμματα διακοπής του καπνίσματος, σε θεραπεία επιθεμάτων νικοτίνης και σε τοπικές ομάδες υποστήριξης.