Όταν μας ανακοινώνεται η ασθένεια

Είναι ίσως μία από τις πιο δύσκολες στιγμές στην ζωή μας. Ανάλογα την πάθηση βέβαια και τα στερεότυπα που την συνοδεύουν συν τις προκαταλήψεις του κόσμου. Το αρχικό σοκ διαδέχεται η αγωνία για την κατάληξή μας. Ο γιατρός φαντάζει ο ίδιος απειλή, αφού μας αποκαλύπτει το πρόβλημα. Όμως δεν μένουμε για πολύ σε αυτό το στάδιο. Η αγωνία παραχωρεί την θέση της σε μια έστω φαινομενική ηρεμία. Είναι η φάση της προσαρμογής με τα νέα δεδομένα. Εκεί χρειάζεται μια σωστή ενημέρωση αλλά και ουσιαστική συμπαράσταση, να μην αισθάνεται δηλ. ο ασθενής μοναξιά. Στην Ελλάδα, όλη αυτή η διαδικασία - από την ανακοίνωση του προβλήματος μέχρι τον συμβιβασμό και την συνήθεια να ζει κανείς με αυτό - είναι επώδυνη καθώς δεν υπάρχει ούτε κατάλληλη συμπαράσταση ούτε και η απαραίτητη Παιδεία. Γιατί πράγματι θέλει να είναι κανείς ενημερωμένος αλλά πάνω απ΄όλα κατατοπισμένος με τον σωστό τρόπο. Προέχει βέβαια προηγουμένως να έχει εκπαιδευτεί σε ανάλογες καταστάσεις. Οι δε γιατροί και ψυχολόγοι να είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.