Τι έχω; Κατάθλιψη ή κάτι πιο σοβαρό;

Είμαι καινούρια εδώ. Είμαι φοιτήτρια και με μεγάλη δυσκολία έφτασα στο 6ο έτος από θέμα οικονομικών κυριως καθώς δούλευα από την αρχή της φοίτησης μου και πολλές φορές δεν γυρνούσα από την σεζόν για την εξεταστική. πλέον χρωστάω 2 μαθήματα μόνο και τον Σεπτέμβρη θα μας διαγράψουν οριστικά από την σχολή. μετακόμισα σε μια καινούργια πόλη με το αγόρι μου χωρίς καθόλου φίλους εδώ. Εκείνος όλη μέρα δουλειά και μένω μόνη μου. Είχα ξεκινήσει και εγώ δουλειά στην εστίαση δεν πέρασα πολύ καλά οι ιδιοκτήτες ήταν απαίσιοι και έτσι μετά τα Χριστούγεννα σταμάτησα την δουλειά. Πήγα για εξεταστική. Δεν πέρασα τα μαθήματα και να είμαι ξανά να προσπαθώ για την εξεταστική του Ιουνίου. Το θέμα είναι πως όλη μέρα κλαίω, το βράδυ δεν μπορώ να κοιμηθώ καθώς γυρνάνε σκέψεις αποτυχίας στο μυαλό μου. Έχω τρεις μήνες να βγω από το σπίτι δεν ντύνομαι πλέον μένω με τις πιτζάμες και στο κρεβάτι. Τρώω μια με δύο φορές την ημέρα έχω χάσει κιλά και διαβάζω πάρα πολύ με μεγάλη δυσκολία αφού δεν μπορώ να συγκεντρωθω καθόλου. Έστειλα ένα μήνυμα στην καθηγήτρια μου που της εξήγησα την κατάσταση ότι δυσκολεύομαι πολύ και αν μπορεί να μου κάνει ιδιαίτερα μαθήματα η έστω να μου δώσει μια καθοδήγηση αφού δεν μένω στην πόλη φοίτησης μου δεν έχω αυτήν την οικονομική δυνατότητα. Η απάντηση της ήταν πως είναι αντιδεοντολογικο και δεν είναι ο ρόλος της αυτός. Πόσο σκληρή και απότομη. Και να όλες μου οι ελπίδες ξανά στα πατώματα. Και να πάλι εγώ με πονοκεφάλους να μην μπορώ να βάλω μπουκιά στο στόμα μου και να καίνε τα μάτια μου από τα δάκρυα. Δεν έχω καμία όρεξη να μαγειρέψω δεν έχω καν υλικά και δεν μπορώ να βγω να πάω στο σούπερ μάρκετ. Δεν μπορώ να παραγγείλω γιατί θα χρειαστεί να βγω από το σπίτι και δεν είμαι σε κατάσταση να με δει άνθρωπος. Δεν μπορώ καν να περπατήσω για πολύ γιατί θα αρχίσω να ζαλίζομαι και να λαχανιαζω ακόμα και σε μια ευθεία. Το μόνο που θέλω είναι να πάρω το πτυχίο μου και να γίνω ξανά ο εαυτός μου. Δεν μπορώ να κλαίω τόσους μήνες και να μην αναγνωρίζω πλέον ποια είμαι και πως κατεντησα έτσι. Γιατί να μου στερήσουν το πτυχίο που παλεύω μόνη μου τόσα χρόνια ; Νιώθω πως κ κόπος μου θα πάει στα σκουπίδια. Γιατί να μην υπάρχει ενσυναίσθηση στους ανθρώπους; Γιατί είναι τόσο σκληροί και άκαρδοι;