Ισοτιμία και δικαιώματα και όχι λύπηση για τα ΑΜΕΑ!

Συχνά - πυκνά τα άτομα με ειδικές ανάγκες βρίσκονται αντιμέτωπα με ρατσιστικές συμπεριφορές αλλά και μια επιτηδευμένη λύπηση από μερίδα του κόσμου, που τα απομονώνει και τα περθωριοποιεί. Το ζητούμενο δεν είναι η όποια ”χαριστική” εξυπηρέτηση αλλά η δικαιωματική ισότιμη μεταχείριση στις υπηρεσίες και τις συναλλαγές. Δυστυχώς στην ελληνική κοινωνία ζουν και βασιλεύουν παρωχημένες νοοτροπίες λύπησης, που παραπέμπουν ευθέως σε κακομοιριά και μιζέρια. Τα ΑΜΕΑ δεν χρειάζονται παρόμοιες συμπεριφορές, πολύ περισσότερο δεν ενδιαφέρονται για αυτές. Αυτό που θα έπρεπε θεωρητικά να ισχύει είναι η ισότιμη μεταχείριση και όχι οι ελέω λύπησης τεχνητές και σαφώς προσχηματικές παροχές. Είναι όμως έτοιμη η ελληνική κοινωνία να λειτουργήσει κατ΄αυτόν τον τρόπο? Γίνονται θαύματα μέσα σε μία μέρα? Τις προάλλες διαβάσαμε στον γερμανικό τύπο πως συμπεριφέρονται στα άτομα που βρίσκονται σε κώμα και πως τα φροντίζουν. Αρκεί να σας πω πως διαβιούν σε παρόμοιο περιβάλλον με όλους τους υπόλοιπους. Γιατί μπορεί να μην κινούνται αλλά καταλαβαίνουν και αισθάνονται. Περιττό να σας πούμε βέβαια ποια έιναι η τύχη τους στην Ελλάδα.