Όταν η επιστήμη συναντά την τέχνη του Αλτρουισμού

Ήταν αυτοί που στάθηκαν δίπλα στον πατέρα μας στην τελευταία και πιο δύσκολη διαδρομή της ζωής του...

Ήταν αυτοί που, με αίσθημα υπερατομικής ευθύνης και βαθιά συνείδηση του χρέους τους απέναντι στον κάθε άνθρωπο που ασθενεί, εργάστηκαν με ζήλο ακατάλυτο, με υπομονή πολλή , με ευγένεια απύθμενη και ανθρωπιά περίσσια, για να του προσφέρουν απλόχερα ανακούφιση κάθε φορά που τη χρειαζόταν, αλλά και κάθε φορά που τη ζητούσε...

Ήταν αυτοί που ακούραστα έδειξαν την κατανόησή τους στις ιδιαίτερες ανάγκες όχι μόνο τις θεραπευτικές, αλλά και τις συναισθηματικές ενός ανθρώπου που ισορροπούσε με τη ζωή για τρία χρόνια, υπομένοντας την αργόσυρτη πορεία του προς το θάνατο...

Ήταν αυτοί που - παρά τις αντικειμενικά δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται, οι οποίες δεν επιτρέπουν καμία σπατάλη χρόνου σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τη φροντίδα των ασθενών τους - είχαν την υπομονή και την καλοσύνη να κοντοστέκονται στο διάδρομο και να παρηγορούν τον πόνο και τη θλίψη μας για το αδιέξοδο που βιώναμε...

Αδέκαστοι, ανιδιοτελείς, βαθιά ανθρώπινοι, βαθύτερα ακόμη καλλιεργημένοι, σεμνοί… οι γιατροί και οι νοσηλευτές του πατέρα μας αποδεικνύουν ότι στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα που θέλει τους ανθρώπους της σκληρούς, ανάλγητους, αγενείς, καιροσκόπους και ωφελιμιστές υπάρχουν ακόμη ήρωες αφανείς, ως αθόρυβη δύναμη μίας κοινωνίας που εκκωφαντικά διατυμπανίζει την ηθική της αλλοτρίωση...

Αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε την βαθιά ευγνωμοσύνη μας στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό της Α΄ καρδιολογικής κλινικής του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου και της Αγγειοχειρουργικής Κλινικής του Ερυθρού Σταυρού. Ευχαριστούμε θερμά και από καρδιάς για όλα!!!

Γιώργος και Κατερίνα Χρηστάκη