Όταν κάνουμε εισαγωγή σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, τα βλέπουμε όλα σκοτεινά, με δεδομένες τις επικρατούσες συνθήκες σε αυτά. Αν όμως καθίσουμε κάποιες...
Όταν κάνουμε εισαγωγή σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, τα βλέπουμε όλα σκοτεινά, με δεδομένες τις επικρατούσες συνθήκες σε αυτά. Αν όμως καθίσουμε κάποιες μέρες, θα δούμε πως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φάινονται. Θα δούμε γιατρούς να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να βοηθήσουν τους ασθενείς, νοσηλευτές και νοσηλεύτριες που υπερβάλλουν εαυτούς με πενιχρά μέσα και σοβαρές ελλείψεις, εν ολίγοις προσωπικό που μοχθεί πραγματικά για τον άρρωστο. Είναι τόσο μεγάλη η προσπάθεια που κάποιες φορές δεν πιστεύεις στα μάτια σου.
Έχω πρόσφατη προσωπική εμπειρία από δημόσιο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί - ειδικά στα εξωτερικά ιατρεία - όχι μόνο ξεπερνούσαν τον εαυτό τους αλλά τον έβαζαν σε κίνδυνο. Να μην κατηγορούμε λοιπόν συλλήβδην το προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων. Με όλες αυτές τις ελλείψεις που υπάρχουν, είναι ήρωες που κατορθώνουν και τα κρατούν σε λειτουργία. Το εκάστοτε υπουργείο Υγείας είνια υπεύθυνο αλλά και η διοίκηση του κάθε νοσοκομείου ξεχωριστά ευθύνονται για την χαοτική κατάσταση. Γιατροί και νοσηλευτές υπερβαίνουν εαυτούς.