Η ζωή συνεχίζεται όταν η ασθένεια περνά

Αυτό που συμβαίνει πολύ συχνά είναι να θεωρεί κανείς δεδομένη την υγεία και την φυσική του κατάσταση.

Εμένα μου συνέβη πριν από 28 χρόνια και κάτι, σε ηλικία 25 ετών, όταν η δραστηριότητά μου ήταν στο ζενίθ και το πάθος για την ζωή μεγάλο. Η προσγείωση ήταν απότομη και ένας άλλος κόσμος - άγνωστος - ανοιγόταν μπροστά μου. Το γεγονός ότι έπρεπε να αντιπαλέψεις μια ασθένεια σε αυτή την ηλικία δεν ήταν το πιο ευχάριστο πράγμα.

Το στενό περιβάλλον απομακρύνθηκε και όλοι λίγο - πολύ κοίταζαν από απόσταση. Μόνο οι γονείς συμπαραστάθηκαν πραγματικά, όμως υπερπροστατευτικά. Τα χρόνια πέρασαν, η ασθένεια καταλάγιασε και όλα διαγράφονταν θετικά. Μέχρι που χρειάστηκε κάποια στιγμή να κάνεις τον δέοντα απολογισμό και να δεις ποιοι πραγματικά είναι κοντά σου.

Αποτέλεσμα, ένας ή δύο το πολύ. Σε ηλικία 54 πλέον ετών αυτό που ζητάς είναι να μην σε ενοχλούν με τις περιττά σχόλια και απόψεις για μια ζωή που έχει αλλάξει κατά πολύ σε σχέση με εκείνα τα χρόνια. Η ενδοσκόπηση και η νέα αρχή γίνεται από το κάθε τι. Η ζωή δεν σταματά, σε καλεί να την ζήσεις. Μην τα παρατήσεις. Δεν αξίζει.