Η ταλαιπωρία που υφίστανται οι ασθενείς στα δημόσια νοσοκομεία αντισταθμίζεται από την μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλουν οι εργαζόμενοι σε αυτά...
Η ταλαιπωρία που υφίστανται οι ασθενείς στα δημόσια νοσοκομεία αντισταθμίζεται από την μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλουν οι εργαζόμενοι σε αυτά (γιατροί, νοσηλευτές κλπ) αλλά και οι διοικήσεις τους που πολλές φορές γίνονται στόχος των διαμαρτυριών αλλά που πάραυτα δεν ευθύνονται για την κατάσταση των νοσοκομείων, που κυρίως είναι υπόθεση της Πολιτείας και του Υπουργείου Υγείας.
Αυτό μας διαβεβαιώνουν και διοικητές των νοσοκομείων, λέγοντας πως αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις σε εργατικό δυναμικό στελέχωσης των νοσοκομείων αλλά και αδυναμιών από την πλευρά της Πολιτείας να υποστηρίξει ένα σοβαρό σύστημα Υγείας.
Το θέμα είναι ιδιαίτερα σοβαρό και δεν επιλύεται με μία και μόνο δημοσίευση, ούτε βέβαια και με ”αποκαλύψεις” και ”αποκλειστικότητες” για την διαφθορά στα δημόσια νοσοκομεία. Το θέμα θέλει διάλογο, σαφέστατα έλεγχο, αλλά πάνω απ΄όλα θέληση να επιλυθεί κάποτε το σοβαρό αυτό πρόβλημα. Στην συζήτηση αυτή που θα πρέπει να ανοίξει το ίδιο το Υπουργείο Υγείας - αν ποτέ και όποτε θελήσει - θα πρέπει να συμμετάσχει ο ίδιος ο υπουργός και οι στενοί του συνεργάτες, οι διοικήσεις των νοσοκομείων, συνδικαλιστικοί φορείς καθώς και εκπρόσωποι των εργαζομένων σε αυτά, αλλά και συλλόγων ασθενών.
Μπορεί να εξακολουθεί να υπάρχει όντως ένα διεφθαρμένο καθεστώς σε πολλά από τα δημόσια νοσοκομεία, παράλληλα όμως υπάρχει η θέληση από πολλές πλευρές για εξάλειψη του φαινομένου και τάση για σαρωτικές αλλαγές.
Με λίγα λόγια, θέλω να πω, η μίζερη νοοτροπία του τύπου ”δεν αλλάζει τίποτε” κάποτε θα πρέπει να πάψει οριστικά. Ίσως τότε μόνο μπορέσουμε να μιλήσουμε για μια πραγματικά νέα εποχή στην Υγεία.