Μια καινούργια μέρα

Εδώ και 30 χρόνια βρίσκομαι υπό θεραπευτική αγωγή για την αντιμετώπιση ηπατικής νόσου. Όλα αυτά τα χρόνια ο οργανισμός μου αντέδρασε θετικά στην φαρμακευτική αγωγή και σχεδόν καμία φορά δεν υποτροπίασε η ασθένειά μου.

Το ηθικό όλα αυτά τα χρόνια ήταν ακμαίο και η ζωή κυλούσε σε καλούς ρυθμούς. Το πρόβλημα ξεκινά τώρα στα 55 μου όπου αρχίζω να κουράζομαι σε πολλά πράγματα συν του γεγονότος ότι μετά από τόσα χρόνια αναγκάζομαι να αλλάξω γιατρό.

Μέχρι τώρα επαναπαυόμουν στον θεράποντα ιατρό μου και δεν έκανα καμία αρνητική σκέψη. Τώρα τα πράγματα αλλάζουν. Όχι γιατί ο νέος γιατρός που βρήκα δεν είναι καλός αλλά επειδή κυρίως στην ζωή μου αλλάζουν τα πάντα.

Ακόμη και αυτοί από το οικογενειακό περιβάλλον που ήταν δίπλα μου, είτε άλλαξαν, είτε μεγάλωσαν, είτε ξέχασαν το ίδιο μου το πρόβλημα. Μεγαλώνοντας και εγώ κατάλαβα πως κάπου υπήρχε και κάποιας μορφής ”βόλεμα” από μεριάς μου, καθώς μάλλον ζητούσα πάντα δεκανίκια.

Η ζωή μου βέβαια αμέσως μετά την εκδήλωση του προβλήματος υγείας μου το 1990 δεν ήταν εύκολη - τουναντίον τα προβλήματα αυξάνονταν με το καιρό και συσσωρεύονταν. Το μόνο θετικό απ΄όλα είναι το ότι έστω και αργά κατάλαβα ότι πρέπει να στηριχθώ στα δικά μου πόδια, πως εντός του ανθρώπου υπάρχουν ανεξάντλητες δυνάμεις.

Η νέα αρχή κρίνεται πλέον απαραίτητη. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον οργανισμό σου λοιπόν που άντεξε τόσα χρόνια, στους οικείους που υπέφεραν μαζί σου - σε αυτούς που ζουν και αυτούς που χάθηκαν - ένα μεγάλο Βήμα προς τα εμπρός και μια καινούργια μέρα ξημερώνει.

Ποτέ δεν παραμένουμε ίδιοι, ακόμη και αν θεωρούμε ότι αυτή είναι η καθιερωμένη πόρευση στην ζωή. Μόνο που για καλή μας τύχη, η ίδια αυτή ζωή έρχεται να μας διαψεύσει και να μας κάνει να κινητοποιηθούμε. Χωρίς πολύ σκέψη, κάντε το αποφασιστικό Βήμα προς το μέλλον.