Επιστράτευση της λογικής και της υπομονής

Οι προσωπικές ιστορίες αυξάνουν κατακόρυφα αυτές τις στιγμές όπου ο καθένας και η καθεμιά αναλογίζονται το μερίδιο ευθύνης που τους αντιστοιχεί. Ιστορίες από τον φόβο και τον πανικό για τον κοροναιό, ιστορίες απομόνωσης στο σπίτι, ιστορίες που αφορούν τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και πόσα άλλα σε τούτες τις κρίσιμες στιγμές.

Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να επικρατήσει ο φόβος. Θέλοντας και μη η παγκόσμια ιατρική κοινότητα έχει ενσκήψει στο πρόβλημα και τα ερευνητικά κέντρα δίνουν μάχη με τον χρόνο για την παρασκευή εμβολίου.

Τα νέα σίγουρα δεν είναι ευχάριστα από την στιγμή που ακόμη το τοπίο είναι θολό. Όμως και ο καθένας ατομικά έχει την προσωπική του ευθύνη απέναντι σε όλη αυτή την κατάσταση που απαιτεί ψυχραιμία, λογική και συντονισμό.

Οι εικόνες από την Ιταλία και την Ισπανία με τους ανθρώπους στα μπαλκόνια να τραγουδούν εμψυχώνοντας ο ένας τον άλλο σίγουρα δίνουν μια ξεχωριστή νότα στο όλο δράμα. Επίσης και ο αγώνας των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού δεν πρέπει να λησμονείται αλλά να εκθειάζεται.

Θα δούμε και θα ζήσουμε πολλά ακόμη όσο κρατά αυτή η πανδημία. Θα μετρήσουμε τις δυνάμεις και τις αντοχές μας. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα πρέπει να χάσουμε το ηθικό μας. Ειδικά οι ευπαθείς ομάδες και οι ομάδες υψηλού κινδύνου, αυτοί που αγωνιούν στο έπακρο για την πορεία της υγείας τους, θα πρέπει να επιδείξουν την μέγιστη σύνεση και ψυχραιμία.

Ας παρακολουθούμε λοιπόν τα γεγονότα από κοντά και να μην υιοθετούμε κινδυνολογίες και καταστροφικά σενάρια. Μπροστά μας έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα όπου πρέπει να αντιμετωπισθεί. Αν τώρα δεν αντισταθούμε με κάθε τρόπο, το χάσαμε το παιχνίδι.

Και αυτό ισχύει για όλους, και αυτούς που κάθονται σπίτι, και την ιατρική κοινότητα και τις κυβερνήσεις σε διεθνές επίπεδο. Ο αγώνας αυτός είναι άνισος. Για τον λόγο αυτό και επιβάλλεται η επιστράτευση της υπομονής αλλά και επιμονής για να επιστρέψουμε σταδιακά στην κανονικότητα.