Η ημέρα - γιορτή της ζωής

Αυτές τις ημέρες ο καθένας θα πρέπει να μπαίνει στην θέση του άλλου.

Ειδικά οι υγιείς και αρτιμελείς θα πρέπει να σκεφτούν την θέση όλων αυτών που έχουν χρόνια αυτοάνοσα νοσήματα, των ηλικιωμένων και γενικότερα όλων εκείνων των ανθρώπων που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.

Το γεγονός και μόνο ότι οι άνθρωποι αυτοί θα χρειαστεί να νοσηλευτούν αν κολλήσουν κορωνοιό θα πρέπει να μας προβληματίσει.

Προσωπικά επειδή πάσχω από χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα, ανησυχώ. Όμως δεν ξεπερνώ σε καμία περίπτωση τα όρια.

Παρατηρώ όμως όλους αυτούς που κάνουν το καθετι για να πάνε για Πάσχα στα χωριά τους και σκέπτομαι: Είναι άραγε πιο σημαντικό να τηρηθεί το έθιμο από την υγεία? Αξίζει τόσο πολύ το σούβλισμα του αρνιού από το να προσέξει κανείς την υγεία του εαυτού του και του άλλου?

Όλες αυτές τις ημέρες που είμαι αποκλεισμένος, σκέπτομαι την αξία της υγείας αλλά και πόσο σημαντικά είναι τα πράγματα που κάνουμε καθημερινά και που τώρα τα στερούμαστε. Μόνο όμως όταν στερείται κανείς, νοσταλγεί.

Πέρα όμως των σκέψεων αυτών, τίποτε άλλο. Απλά περιμένω και εγώ με την σειρά μου την ημέρα όπου το να περπατήσω δεν θα σημαίνει αυτόματα και έλεγχο ή εξακρίβωση στοιχείων.

Την ημέρα όπου το να απολαμβάνεις τον ουρανό στα πάρκα και τις πλατείες ή το ηλιοβασίλεμα δεν θα σημαίνει ποινικό αδίκημα. Γιατί εκεί που έχουμε φτάσει, όλα είναι πιθανά.