Να ξεκινάμε από εκεί που σταματήσαμε

Τι σημαίνει άραγε κούραση από το χρόνιο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουμε? Τι σημαίνει να καταθέτει κανείς τα όπλα και να παραιτείται από την προσπάθεια που καταβάλλει επί πολλά συναπτά έτη επειδή και μόνο η ανασφάλεια υπερνίκησε την θέληση για ζωή και οι φοβίες επικράτησαν σε όλα τα επίπεδα? Τι σημαίνει, τελικά, να παραιτούμαστε από την προσπάθεια και να απογοητευόμαστε επειδή κάποια πράγματα στην ζωή εξακολουθούν να μην μας πηγαίνουν καλά?

Όσο η ζωή σου παραμένει ίδια, τόσο δύσκολα θα φαντάζουν όλα και μάλιστα ακόμη πιο δύσκολα αν προστίθεται περίπλοκο κάτι σε αυτήν. Όταν δεν παίρνει κανείς χαρά από την ζωή, όταν δεν λέει στον εαυτό του - μπόρα είναι και θα περάσει -, η παραμικρή δυσκολία φαντάζει βουνό και η ανασφάλεια κυριαρχεί παντού.

Όταν νόσησα κάποτε με αυτοάνοσο νόσημα, ο γιατρός μου μου είχε πει μια σοφή κουβέντα: Να ξεκινήσεις από εκεί που σταμάτησες. Τι σήμαινε αυτό με λίγα λόγια? Ότι ο χρόνος δεν σταματά και τα ενδιαφέροντα μπορούν να επανέλθουν ανά πάσα στιγμή. Φτάνει να θελήσεις να ζήσεις και όχι να πιάσεις το κρεβάτι και να μοιρολογείς.

Αυτό αν τηρεί κανείς, το να ξεκινά δηλαδή από εκεί που σταμάτησε, είναι το καλύτερο φάρμακο για όλα τα νοσήματα. Ειδικά για τα αυτοάνοσα που σχετίζονται και με την ψυχολογία.

Μερικές ρήσεις είναι πολύ σοφές και βοηθούν σημαντικά στο να μην επεκτείνονται οι σκοτεινές σκέψεις. Είναι ρήσεις που όχι μόνο βάζουν σε τάξη τη ζωή αλλά της δίνουν σταθερό νόημα και αξία.