Κρίση οσφυαλγίας και εναλλακτική αντιμετώπισή της

Ήταν Οκτώβριος του 2009, όταν μια παρατεινόμενη κρίση οσφυαλγίας, μετατράπηκε σε οξύτατη κρίση ισχιαλγίας. Νόμιζα ότι κάποιος μου στραγγαλίζει τη μέση και το αριστερό μου πόδι.

Οι ενέσεις κατάφεραν μετά από αρκετές ώρες να με κοιμήσουν και όταν ξύπνησα, δεν πονούσα πια. Γιατί απλά δεν το αισθανόμουν πια...

Παρά τους γιατρούς που είχα συμβουλευτεί μέχρι εκείνη την ώρα, τη λύση μου έδωσε ο γιόγκι μου από την Ινδία. Μια άσκηση δύσκολη για την κατάστασή μου, μου έφερε τη σπονδυλική στήλη στη θέση της, και άρχισα να νιώθω το πόδι μου ξανά. Μαζί μ΄ αυτό και τον πόνο, ο οποίος παρέμεινε ... στη θέση του (μέση και πόδι ταυτόχρονα) για τουλάχιστον ένα χρόνο.

Οι επισκέψεις σε ορθοπεδικούς και νευροχειρουργούς πλήθυναν, μαζί μ’ αυτές και οι διαγνώσεις, που είχαν ξεπεράσει τη 12άδα. Κάθε γιατρός έβαζε και μια διάγνωση παραπάνω. Λύση όμως, πουθενά.

Ένα χρόνο αργότερα, η «λύση» ήρθε από ένα αγιουρβεδικό νοσοκομείο (Αγιουρβέδα, η παραδοσιακή ιατρική της Ινδίας). Συντονισμένη χειροπρακτική και βότανα, έκαναν το αδύναμο –πλέον – πόδι να περπατά σταθερά και τη μέση να μην πονάει. Είχα φύγει όμως με μια διάγνωση ρευματοειδούς αρθρίτιδας, που χρειαζόταν επιβεβαίωση και από την Αθήνα.

Το αποτέλεσμα δεν κράτησε παραπάνω από δύο μήνες, γιατί η μετακίνηση ενός ογκώδους αντικειμένου, με έφερε πάλι στην προηγούμενη κατάσταση.

Και η οργάνωση ενός νέου ταξιδιού ήταν απλά, αδύνατη...

Στο μεταξύ, η δυτική ιατρική είχε να προσφέρει επίσημη διάγνωση ρευματοειδούς αρθρίτιδας, αλλά και χειρουργική επέμβαση στη μέση, ενδεχομένως και σπονδυλοδεσία, με αμφίβολα αποτελέσματα και μονιμοποίηση του πόνου... Στην ηλικία των 40συν.

Χρειάστηκε άλλος ένας χρόνος. Η επιστροφή στο Αγιουρβεδικό νοσοκομείο, αποδείχθηκε και πάλι αναπόφευκτη.

Αυτή τη φορά, η διάγνωση απαιτούσε ένα μήνα νοσηλείας. Συγκεκριμένη διατροφή αποτοξίνωσης, έλεγχο της πορείας μου ανά δίωρο – τρίωρο από ομάδα γιατρών και νοσηλευτών, φάρμακα από φυτά, χειροπρακτική και τη μέθοδο του ... Πυτιοκάμπτη.

Δηλαδή? Τράβηγμα των ποδιών με ειδικό μηχάνημα, για απεμπλοκή του ισχιακού νεύρου από τις κήλες που προκαλούσαν τη δισκοπάθεια...

Από την πρώτη εβδομάδα, ένιωθα το πόδι κανονικά. Τη δεύτερη περπατούσα με ελάχιστη κούραση. Την τρίτη εβδομάδα πια ανεβοκατέβαινα και σκάλες! Όσο για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, παρότι δεν επιβεβαιώθηκε στον επιτόπου εργαστηριακό έλεγχο, κλινικά, ήταν εκεί. Έτσι, ακολουθώ τώρα την αγωγή που είναι μόνο για μένα – η Αγιουρβέδα προβλέπει θεραπεία εξατομικευμένη, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του κάθε ασθενή – προσβλέποντας μάλιστα στην οριστική απεμπλοκή μου από το πρόβλημα, ενδεχομένως και τους επόμενους μήνες... Πάντως μέχρι στιγμής, τα αποτελέσματα είναι απλά, θεαματικά!