Μία ρινοπλαστική επέμβαση θεωρείται επιτυχής, όταν συγχρόνως με το καλό αισθητικό αποτέλεσμα της μύτης, διατηρείται η ακόμη και βελτιώνεται η φυσιολογική λειτουργία της. Καλό σχήμα και μέγεθος χωρίς καλή λειτουργία είναι μία φτωχή προσφορά στον ασθενή. Ουσιαστικό και ζωτικό ρόλο στην καλή η κακή λειτουργία της μύτης, παίζει η περιοχή της ρινικής βαλβίδας.
Με τον όρο βαλβίδα γενικά εννοείται κάθε δομή που μπορεί να ανοίγει και να κλείνει, μεταβάλλοντας έτσι τη ροή του αέρα.

Ειδικά στην περίπτωση της μύτης η περιοχή της ρινικής βαλβίδας ευρίσκεται στο σημείο ακριβώς μετά την είσοδο των ρωθώνων και περιλαμβάνει το κάτω χείλος των πλαγίων χόνδρων, το επάνω χείλος των πτερυγιαίων χόνδρων, το χόνδρο του ρινικού διαφράγματος, την κεφαλή της κάτω ρινικής κόγχης και τους μαλακούς ιστούς π. χ δέρμα, λίπος που συμπληρώνουν το άνοιγμα της μύτης.

Η ρινική βαλβίδα λειτουργεί σαν μία συσκευή που ελέγχει το ρυθμό, τη συχνότητα και τον όγκο του εισπνεομένου αέρα. Κατά την ήρεμη αναπνοή, σε μία φυσιολογική μύτη, η ρινική βαλβίδα δεν αποφράσσεται σχεδόν ποτέ. Μια βαλβίδα όμως με ανατομικά η μετεγχειρητικά προβλήματα κλείνει πολύ πιο εύκολα με αποτέλεσμα την αναπνευστική δυσχέρεια και τη δημιουργία προβλημάτων στη ρινοπνευμονική λειτουργία.
Για τη δυσχέρεια της ρινικής αναπνοής μπορεί να είναι υπεύθυνες οι παρακάτω κατά στάσεις: 

  1. Η ρινική βαλβίδα να είναι στενή λόγω της αλλαγής ενός η περισσοτέρων ανατομικών στοιχείων που τη σχηματίζουν όπως: 
    1. Ανωμαλίες του ρινικού διαφράγματος
    2. Ανατομικές παραλλαγές στον πλάγιο ρινικό η/ και πτερυγιαίο χόνδρο 
    3. Αλλοιώσεις στα μαλακά μόρια ( δέρμα, λίπος ) που συμμετέχουν στη διαμόρφωση του στομίου της ρινός 
    4.  Ανωμαλίες στην κεφαλή της κάτω ρινικής κόγχης 
  2.  Η βαλβίδα να μην έχει καλή σκελετική υποστήριξη, όπως πολύ συχνά συμβαίνει μετεγχειρητικά, με αποτέλεσμα να συμπίπτουν τα τοιχώματα της από:
    1. Απώλεια τμημάτων του χόνδρου του ρινικού διαφράγματος
    2. Απώλεια τμήματος από τον πλάγιο ρινικό η/και τον πτερυγιαίο χόνδρο
    3. Απώλεια η καταστροφή των ρινικών μυών και του ινολιπώδους ιστού

Τόσο οι ανατομικές παραλλαγές, όσο και οι μετεγχειρητικές αλλοιώσεις θα πρέπει να αντιμετωπισθούν χειρουργικά. Θα πρέπει όμως ο χειρουργός, είτε πλαστικός-αισθητικός χειρουργός είτε ωτορινολαρυγγολόγος-ρινοχειρουργός είναι, αφ' ενός μεν να γνωρίζει καλά όχι μόνο την χειρουργική ανατομία της περιοχής αλλά και την παθοφυσιολογία, αφ' ετέρου να είναι όσο το δυνατόν συντηρητικός σε ότι αφορά την εκτομή των ιστών και την αλλαγή των ανατομικών σχέσεων της μύτης.

Κατά τη διενέργεια μιας ρινοπλαστικής επέμβασης, στην προσπάθεια του ο χειρουργός να πετύχει ένα καλό αισθητικό αποτέλεσμα, μπορεί να αλλάξει όλες τις ανατομικές δομές που σχηματίζουν την περιοχή της ρινικής βαλβίδας, γεγονός που θα έχει άμεσες επιπτώσεις μετεγχειρητικά στη φυσιολογική λειτουργία της μύτης.

Από την προσωπική μου εμπειρία δε, θα πρέπει ο χειρουργός πριν η αποφασίσει τι είδους μορφή θα δώσει στη μύτη του συγκεκριμμένου ασθενούς, να ελέγξει προεγχειρητικά τη λειτουργία της και να είναι έτοιμος να επέμβει και λειτουργικά εάν τούτο απαιτηθεί είτε πριν είτε κατά τη διάρκεια της αισθητικής επέμβασης.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Γιατί υπάρχει τόσο στρες στις γιορτές
Δωμάτιο Snoezelen - Μία καινοτόμος θεραπευτική παρέμβαση για ασθενείς με άνοια
C. Oberhammer στο  7ο Healthcare Transformation: Οι τάσεις του καταναλωτή στην αγορά αυτοφροντίδας