Tα κατάγματα κοστίζουν στην Ευρώπη 56,9 δισ. ευρώ

Η νέα έκθεση του Διεθνούς Ιδρύματος για την Οστεοπόρωση παρέχει μοναδική επισκόπηση της οστεοπόρωσης στην Ευρώπη, αποκαλύπτοντας το τεράστιο βάρος της νόσου και ένα κενό θεραπείας. Το 71% των γυναικών με υψηλό κίνδυνο κατάγματος δεν λαμβάνουν την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή.

Στο πλαίσιο αυτό, η έκθεση του Διεθνούς Ιδρύματος Οστεοπόρωσης (IOF) εφιστά την προσοχή στο βάρος της οστεοπόρωσης και στα κενά και τις ανισότητες στην παροχή πρωτογενούς και δευτερογενούς πρόληψης καταγμάτων λόγω της νόσου σε όλη την Ευρώπη. H έκθεση «SCOPE 2021: a new scorecard for osteoporosis in Europe » παρέχει λεπτομερή ευρήματα για τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και για την Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειου (αναφέρεται ως EU27+2).

Ο καθηγητής John A. Kanis, Επίτιμος Πρόεδρος του IOF και κύριος συγγραφέας της έκθεσης, δήλωσε: "Η οστεοπόρωση έχει ως αποτέλεσμα 4,3 εκατ. κατάγματα στην Ευρώπη και κόστος υγειονομικής περίθαλψης που υπερβαίνει τα 56 δισ. ευρώ ετησίως.

Η οστεοπόρωση είναι μια προοδευτική χρόνια ασθένεια που κάνει τα οστά εύθραυστα και αδύναμα, αφήνοντας έτσι τα άτομα σε υψηλό κίνδυνο καταγμάτων. Στην ΕΕ27+2, υπολογίζεται ότι το ένα τέταρτο επί των συνολικών θανάτων που σημειώθηκαν το 2019 σχετίστηκαν με κατάγματα.  Ο αριθμός αυτός είναι συγκρίσιμος ή υπερβαίνει άλλες κοινές αιτίες θανάτου, όπως ο καρκίνος του πνεύμονα, ο διαβήτης ή οι αναπνευστικές παθήσεις.

Η οστεοπόρωση και τα κατάγματα επιβαρύνουν τον πληθυσμό της Ευρώπης

Το συνολικό άμεσο κόστος των καταγμάτων έφτασε στα 56,9 δισ. ευρώ το 2019. Αυτό περιλαμβάνει 36,3 δισ. ευρώ για το άμεσο κόστος των περιστατικών καταγμάτων, 19,0 δισ.ευρώ για το τρέχον κόστος μακροχρόνιας αναπηρίας (από κατάγματα που συνέβησαν πριν από το 2019) και 1,6 δισ. ευρώ για αξιολόγηση και φαρμακευτική θεραπεία.

Το μέσο άμεσο κόστος των οστεοπορωτικών καταγμάτων ήταν 109,1 ευρώ για κάθε άτομο, ενώ το 2010 ο μέσος όρος για την ΕΕ των 27 κρατών ήταν 85 ευρώ (μετά την προσαρμογή στον πληθωρισμό).

Στοιχεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας

Με βάση τα κριτήρια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την οστική πυκνότητα, το 2019 υπήρχαν περίπου 32,0 εκατ. άτομα με οστεοπόρωση, εκ των οποίων 6,5 εκατ. ήταν άνδρες και 25,5 εκατ. ήταν γυναίκες. Τα 4,3 εκατ. νέα κατάγματα ευθραυστότητας που σημειώθηκαν το 2019 ισοδυναμούν με 11.705 κατάγματα/ημέρα (ή 487 ανά ώρα).

Με βάση τη δεκαετή πιθανότητα ενός μεγάλου κατάγματος, 23,8 εκατ. Ευρωπαίοι είχαν πιθανότητα μείζονος κατάγματος πάνω από τα όρια του υψηλού κινδύνου. Υπήρχε μια αξιοσημείωτη διαφορά στον κίνδυνο κατάγματος μεταξύ των χωρών. Η πιθανότητα μελλοντικού κατάγματος ισχίου σε άνδρες και γυναίκες στην ηλικία των 50 ετών κυμαινόταν από 3,8-10,9% στους άνδρες και 7,0-25,1% στις γυναίκες.

Δεδομένης της προβλεπόμενης αύξησης του ηλικιωμένου πληθυσμού, ο ετήσιος αριθμός οστεοπορωτικών καταγμάτων στην ΕΕ27+2 προβλέπεται να αυξηθεί κατά +24,8%. από 4,28 εκατ. το 2019 σε 5,34 εκατ. το 2034.

Η παροχή υπηρεσιών υστερεί σε πολλές χώρες

Η έκθεση εντόπισε επίσης αξιοσημείωτες ανεπάρκειες στην παροχή υπηρεσιών που εμποδίζουν πολλούς Ευρωπαίους να λάβουν τη φροντίδα που χρειάζονται για την πρόληψη της οστεοπόρωσης και των καταγμάτων ευθραυστότητας:

1. Σε πολλές χώρες υπάρχει μη βέλτιστη διαθεσιμότητα σαρωτών DXA, οι οποίοι χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση και την παρακολούθηση της οστεοπόρωσης. Δέκα χώρες ανέφεραν ότι έχουν λιγότερες από τις εκτιμώμενες ελάχιστες απαιτούμενες μονάδες DXA και μόνο 15 από τις 29 χώρες παρέχουν πλήρη αποζημίωση.
2. Διατίθεται μεγάλη ποικιλία εγκεκριμένων φαρμάκων για τη διαχείριση της οστεοπόρωσης. Λιγότερες από τις μισές χώρες προσέφεραν πλήρη αποζημίωση για αυτά τα φάρμακα.
3. Τα προγράμματα συντονισμού της φροντίδας μετά το κάταγμα (ή Υπηρεσίες Συνδέσμου κατάγματος) έλειπαν στα νοσοκομεία σε οκτώ χώρες. Με βάση τη γνώμη των ειδικών, περίπου οι μισές από τις υπόλοιπες χώρες ανέφεραν ότι λιγότερο από το 10% των νοσοκομείων διέθεταν τέτοια ζωτικής σημασίας προγράμματα.
4. Το μεγάλο κενό θεραπείας υποδηλώνει την ανάγκη για στρατηγικές για τη βελτίωση της απορρόφησης των υπηρεσιών. Το 2019, κατά μέσο όρο, το 71% των γυναικών με υψηλό κίνδυνο κατάγματος δεν έλαβαν θεραπεία για την οστεοπόρωση, κυμαινόμενη από 32% (Ιρλανδία) έως 87% (Βουλγαρία). Το 2010 το χάσμα υπολογίστηκε σε 55% (ή 10,6 εκατομμύρια γυναίκες) που ήταν επιλέξιμες για θεραπεία αλλά δεν είχαν λάβει. Ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε 14,8 εκατ. το 2019.
5. Το FRAX, το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο εργαλείο αξιολόγησης κινδύνου, είναι διαθέσιμο σε 24 από τις 29 χώρες. Ωστόσο, η χρήση του μέσω web έδειξε ότι το εργαλείο χρησιμοποιείται ελάχιστα στις περισσότερες χώρες.
6. Οι χρόνοι αναμονής μεταξύ της εισαγωγής στο νοσοκομείο και της χειρουργικής επέμβασης ήταν κατά μέσο όρο μεγαλύτεροι από 48 ώρες σε πέντε από τις 29 χώρες. Η έγκαιρη χειρουργική επέμβαση εντός 48 ωρών από ένα κάταγμα ισχίου έχει αποδειχθεί ότι μειώνει σημαντικά τη θνησιμότητα και αυξάνει το ποσοστό των ασθενών που επιστρέφουν στην αρχική τους κατοικία.

Ο καθηγητής Cyrus Cooper, Πρόεδρος του IOF, σημείωσε ότι :"Αυτή η σημαντική δημοσίευση δείχνει ξεκάθαρα ότι η οστεοπόρωση είναι μια σημαντική επιβάρυνση της υγειονομικής περίθαλψης στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα τεράστιο και το αυξανόμενο κόστος για τα εθνικά συστήματα υγειονομικής περίθαλψης. Καθώς αποκαλύπτει μεγάλες αποκλίσεις στην παροχή και την αποδοχή υπηρεσιών εντός της ΕΕ, το SCOPE αποκάλυψε ένα απαράδεκτο θεραπευτικό κενό και κακή παροχή προγραμμάτων φροντίδας μετά το κάταγμα για την πρόληψη δευτερογενών καταγμάτων. Παρά την ευρεία διαθεσιμότητα θεραπειών για την πρόληψη των καταγμάτων, μόνο μια μειοψηφία ασθενών υψηλού κινδύνου λαμβάνουν θεραπεία, ακόμη και μετά το πρώτο τους κάταγμα."

Πηγές:
www.eurekalert.org