Θέμα παραβίασης της αρχής της ισότητας θέτουν εταιρείες ιατροτεχνολογικών υλικών

Εντονη δυσαρέσκεια έχει προκληθεί από την απόφαση του Υπουργείου Υγείας να αφαιρέσει τα φαρμακεία από το clawback όσον αφορά τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα, και τα σκευάσματα ειδικής διατροφής. Κατά πληροφορίες, εισαγωγείς  του κλάδου των ιατροτεχνολογικών υλικών είχαν διαβεβαιώσεις ότι δεν θα εφαρμόζονταν μία τέτοια απόφαση.  Ομως, η ανακοίνωση του μέτρου στις 3/5/ 2022 (με την κατάθεση του νομοσχεδίου) τους άφησε ένεους και πλέον κάποιοι θέτουν θέμα παραβίασης της αρχής της ισότητας. 
Οπως λέγεται, οι επιχειρηματίες του κλάδου καλούνται να καταβάλλουν clawback για δαπάνες που δεν έχουν προκαλέσει οι ίδιοι. Eτσι εξηγείται ο αναβρασμός αλλά και συζητήσεις των διοικήσεων των εταιρειών με τους νομικούς τους για την αντιμετώπιση του προβλήματος που κάθε άλλο παρά από ευκαταφρόνητο είναι. 

Ειδικότερα, για τα Σκευάσματα Ειδικής Διατροφής, το θέμα του clawback είναι οξύτατο για τους εξής κάτωθι δύο λόγους:

Τα ποσοστά επιστροφής (clawback) στον τομέα της ειδικής διατροφής κυμαίνονται από 35% έως 39% περίπου, είναι δηλαδή παράλογα υψηλά.

Η διαφορά τιμής ανάμεσα στην τιμή πώλησης του εισαγωγέα με την τελική τιμή αποζημίωσης του ΕΟΠΥΥ είναι εξαιρετικά μεγάλη. Για παράδειγμα, προϊόν που διαθέτει ο εισαγωγέας στην τιμή των 3,10 ευρώ ανά συσκευασία, αποζημιώνεται από τον ΕΟΠΥΥ στην τιμή των 6,30 ευρώ. Έτσι, αν εφαρμοστεί στην τιμή αποζημίωσης ένα clawback 37%, τότε προκύπτει ποσό επιστροφής ανά συσκευασία : 6,30 x 37% = 2,33 ευρώ. Αυτά τα χρήματα καλείται να τα πληρώσει ο εισαγωγέας. Για αυτόν όμως η επιστροφή ως ποσοστό του τζίρου του είναι : (2,33 / 3,10) x 100 = 75%!

Θα πρέπει εδώ να επισημανθεί ότι τόσο για τα διαβητολογικά προϊόντα όσο και για συγκεκριμένες κατηγορίες προϊόντων ειδικής διατροφής, από την έναρξη εφαρμογής του clawback (2017) για τα υλικά αυτά έως και σήμερα, το εφαρμοζόμενο clawback γίνεται αποκλειστικά στους εισαγωγείς, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται δυσθεώρητα ποσοστά επιστροφής για τους εισαγωγείς. Η κατάσταση έχει οδηγήσει αρκετές επιχειρήσεις στα δικαστήρια και οι αναμενόμενες αποφάσεις δεν προοιωνίζονται θετικές για τον ΕΟΠΥΥ.

Η αρχική κατάθεση του σχεδίου νόμου προς διαβούλευση περιελάμβανε την αποκλειστική εφαρμογή του clawback στους παρόχους. Στην πορεία όμως άλλαξε και κατατέθηκε στη Βουλή με τη γνωστή εξαίρεση των φαρμακείων.

Κατέβασαν ρολά και τα Νοσοκομεία στις πληρωμές τους

Ο Ν.4152/2013 που ψηφίστηκε με στόχο την εναρμόνιση του θέματος των καθυστερήσεων των πληρωμών με την αντίστοιχη κοινοτική νομοθεσία, προβλέπει, μεταξύ άλλων, για τις οφειλές των δημόσιων νοσοκομείων ως όριο πληρωμών, τις 60 ημέρες, μετά το πέρας των οποίων υπάρχουν προβλεπόμενοι τόκοι υπέρ των προμηθευτών.

Παρόλα αυτά, τα δημόσια νοσοκομεία, έχουν «καταφέρει» να αυξήσουν τις οφειλές τους κατά μέσο όρο στους 10 μήνες (300 ημέρες), φτάνοντας σε ορισμένες περιπτώσεις να εξοφλούν οφειλές που υπερβαίνουν το ένα έτος. Οι προμηθευτές ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού των δημόσιων νοσοκομείων έχουν καταφύγει σε ορισμένες περιπτώσεις στη δικαιοσύνη, ζητώντας εφαρμογή του Ν. 4152/2013, επιτυγχάνοντας την έντοκη εξόφληση των οφειλών τους με, το προβλεπόμενο από τον νόμο, ετήσιο επιτόκιο 8%!

Εδώ θα πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία για τα στρατιωτικά νοσοκομεία για τα οποία η καθυστέρηση εξόφλησης οφειλών τους ανέρχεται μεσοσταθμικά στις 450 ημέρες! Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί η «ιδιαιτερότητα» στρατιωτικού Νοσοκομείου που επιμένει να εξοφλεί τους προμηθευτές του μετά την πάροδο των δύο ετών…

Το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι πόσο καιρό άραγε, θα συνεχίσουν οι προμηθευτές να προμηθεύουν υπό τέτοιους όρους;