Πρασσάς: Νέο πανδημικό κύμα κάθε 3 έως 4 μήνες - Οι ευάλωτοι και ο ρόλος του εμβολίου

Τα δεδομένα που δημιουργεί το επερχόμενο πανδημικό κύμα, παρουσιάζει ο δρ Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, Ιωάννης Πρασσάς.

Σε ανάρτησή του στο Facebook, τονίζει πως μπαίνουμε σε νέο κύμα και χαρακτηρίζει τον ιό "πραγματικά απίστευτο", καθώς με γρήγορες μεταλλάξεις καταφέρνει να γλιστράει από την υπάρχουσα ανοσία (όσον αφορά την πιθανότητα επαναμόλυνσης) και να μας δίνει ένα νέο κύμα κάθε 3 - 4 μήνες!

Αναφέρει αναλυτικά:

"Δυστυχώς, ούτε καν η μόλυνση με Όμικρον δείχνει ικανή να προστατεύει από επαναμόλυνση με αυτά τα εξελικτικά παρακλάδια της όμικρον (04/05). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι γινόμαστε ξανά όλοι υποψήφιοι συμμετέχοντες σε αλυσίδες μετάδοσης του ιού (εμβολιασμένοι και προσφάτως νοσήσαντες, όλοι!). Για αυτό, και ενώ είμαστε εν μέσω θερινής σεζόν βλέπουμε (Πορτογαλία, Γερμανία, ΗΠΑ και προσεχώς σε εμάς) να σηκώνονται σημαντικά επιδημιολογικά κύματα.

Προφανώς και δεν είμαστε καθόλου εκεί που ήμασταν στην αρχή. Πλέον, ο ιός βλέπει μπροστά του οργανισμούς με μια κρισιμότατη πρώτη στρώση ανοσίας (να είναι καλά οι μαζικοί εμβολιασμοί). Και είναι αυτή η πρώτη στρώση ανοσίας που κρατάει αναλογικά τον αριθμό θανάτων/ΜΕΘ ανά κύμα χαμηλότερα. Άλλωστε, για την ώρα δεν έχει βρεθεί κάποια μετάλλαξη που να σπάει τελείως την προστασία των εμβολίων από βαριά νόσηση. Μέχρι πότε θα συμβαίνει αυτό;

Δεν ξέρουμε. Θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την μελλοντική πορεία του ιού. Αλλά, ακόμη και η εν λόγω σημαντική προστασία (από βαριά νόσηση) γνωρίζουμε ότι φθίνει με τον χρόνο. Και έτσι ένα αυξανόμενο ποσοστό του πληθυσμού (5% - 10% - 15% - 20%) θα γίνεται ευάλωτο. Και όσο δεν έχουμε δείκτες ώστε να ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί, τότε θα πρέπει να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε εκ του ασφαλούς και να παραμένουμε μόνιμα εμβολιαστικά ενήμεροι.

Αλλά πάμε ξανά στο τωρινό κύμα που μας έρχεται. Τα κρούσματα, οι νοσηλείες και οι θάνατοι θα αυξηθούν. Ποσό πολύ; Δεν το ξέρουμε. Θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πόσοι πολλοί θα συμμετέχουμε σε αλυσίδες μετάδοσης. Το ότι έχουν κλείσει τα σχολεία και ο κάλος καιρός είναι τα θετικά. Το ότι υπάρχει υπέρμετρη χαλάρωση και ο ιός είναι υπερμεταδοτικός και ότι δεν τον πολυπιάνουν τα υπάρχοντα αντισώματα είναι τα αρνητικά. Θα φανεί στο πεδίο ο απολογισμούς.

Αλλά, σε αντίθεση με το κεντρικό αφήγημα, θεωρώ αποπροσανατολιστικό λάθος το να ζυγίζουμε το επικείμενο κόστος κάθε κύματος αποκλειστικά σε όρους άμεσων θανάτων και πίεσης στις ΜΕΘ (το οποίο αν δεν κάνουμε κάτι μπορεί και σε αυτούς τους όρους να γίνει εποχιακά πολύ μεγάλο). Μετά από δυο χρόνια συμβίωσης με τον SARS-COV2, ξέρουμε πλέον ότι κάθε κύμα του ιού που σαρώνει τις κοινότητές μας θα το πληρώνουμε όλοι μας σε όρους:

• Θανάτων (ευχόμαστε αναλογικά ολοένα και λιγότερους).
• Χρόνιων κουσουριών/long covid (δεν γνωρίζουμε ακόμη τις επιπτώσεις πολλαπλών επιμολύνσεων αλλά έχουμε πολύ ανησυχητικά σχετικά δεδομένα).
• Οικονομικής ζημιάς (χαμένες ώρες εργασίας, δυσλειτουργία pipelines).

Όσο μεγαλύτερο το ύψος του κύματος, τόσο μεγαλύτερη η συνολική ζημιά που θα αφήνει πίσω του και την ζημιά αυτή θα την πληρώνουμε (άμεσα ή έμμεσα) όλοι μας.

Δυστυχώς, τα κράτη στην Δύση το έχουν ρίξει στα ευχολόγια και δεν αναλαμβάνουν επαρκώς το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί στη συλλογική αυτή προσπάθεια. Η κρίσιμη αναβάθμιση των υποδομών έχει μάλλον καεί σε υπολογισμούς πολιτική κόστους/οφέλους και η συνολική επικοινωνία είναι ότι 'τελειώσαμε με τον ιό'. Και έτσι το μπαλάκι περνάει στη μεριά των επιδημιολογικά υπευθύνων πολιτών:

• Αυτών που επιλέγουν να συνεχίζουν να βλέπουν την πανδημία ως ένα συλλογικό κίνδυνό και που οικειοθελώς προσαρμόζουν τις συμπεριφορές τους όταν σκάει νέο κύμα (έχοντας κατά νου ότι κάθε έξτρα μόλυνση είναι συλλογική ήττα με κόστος για όλους).
• Αυτών που ξέρουν ότι δεν χρειάζεται να τους επιβάλλει κάποια υποχρεωτικότητα το κράτος για να φοράνε μάσκες στους εσωτερικούς χώρους και που μειώνουν όσο μπορούν τις μεγάλες εσωτερικές συναθροίσεις τώρα που μαθαίνουνε ότι μας σκάει νέο κύμα.
• Αυτών που θα προσπαθήσουν ξανά να κάνουν ένα τεστ πριν συνευρεθούν με άλλους σε κλειστό χώρο.
• Αυτών που αν έχουν συμπτώματα θα ξανακάνουν ένα σελφ τεστ και που όταν βγουν θετικοί θα αποφεύγουν επαφές μέχρι να αρνητικοποιηθεί το σελφ τεστ τους.
• Αυτών που με το που ανοίγει η επιλογή πηγαίνουν αμέσως να ενημερώσουν τον εμβολιασμό τους (για τους ιδίους και για το σύνολο).
• Αυτών που θα επιλέξουν να ξανά-ακυρώσουν μια συνάντηση σε κάποιο σπίτι επειδή κάποιος στο σπίτι τους έχει συμπτώματα.
• Αυτών που, ως σταθερά οι πλέον συνεπείς, ενδεχομένως να έχουν κουραστεί περισσότερο από πολλούς αλλά που συνεχίζουν να θεωρούν την προάσπιση της Δημόσιας Υγείας πράξη ευθύνης.
• Αυτών που έχουν διαρκώς στο μυαλό τους αυτούς που παραμένουν ιδιαίτερα ευάλωτοι στον νέο ιό.

Μέχρι πότε; Μέχρι να ζυγιστεί καλύτερα το διακύβευμα της χρονιάς συμβίωσης με τον νέο αυτό ιό. Μέχρι να έχει η επιστήμη ακόμη καλυτέρα και αφθονότερα εργαλεία και μέχρι να βρούμε ένα σταθερό σημείο ελεγχόμενης ισορροπίας στην μακριά συμβίωσή μας μαζί του (και με τους άλλους ιούς)".