Τα άτομα που εκτίθενται επαγγελματικά σε ορισμένους ατμοσφαιρικούς ρύπους έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ACPA (anti-citrullinated protein antibodies) - θετική ρευματοειδή αρθρίτιδα με ταχεία σοβαρή εξέλιξη.
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Annals of the Rheumatic Diseases, ο κίνδυνος αυξάνεται σημαντικά όταν προστίθενται το κάπνισμα και ο αυξημένος γενετικός κίνδυνος.
Η γενετική προδιάθεση για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα (ΡΑ) είναι γνωστή εδώ και πολύ καιρό. Αρχικά αποδόθηκε σε ορισμένα αλληλόμορφα HLA που ευνοούν την ανάπτυξη της αυτοάνοσης νόσου. Εν τω μεταξύ, μελέτες συσχέτισης σε επίπεδο γονιδιώματος έχουν εντοπίσει περίπου 100 γονίδια κινδύνου εκτός των HLA.
Η σχέση με το κάπνισμα είναι επίσης καλά τεκμηριωμένη. Και οι δύο παράγοντες αλληλοενισχύονται.
Οι καπνιστές με ορισμένα αλληλόμορφα HLA έχουν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν ACPA- θετική ρευματοειδή αρθρίτιδα. Τα "αντισώματα κατά της κιτρουλλινοποιημένης πρωτεΐνης" (ACPA) υποδηλώνουν επιθετική πορεία της νόσου, η οποία οδηγεί γρήγορα σε καταστροφή των αρθρώσεων, εάν δεν αντιμετωπιστεί.
Η μελέτη περιλαμβάνει 4.033 ασθενείς που διαγνώστηκαν με ACPA-θετική ρευματοειδή αρθρίτιδα μεταξύ 1996 και 2017 και 6.485 τυχαία επιλεγμένους υγιείς συμμετέχοντες της ίδιας ηλικίας και του ίδιου φύλου.
Μια ομάδα με επικεφαλής τον Lars Alfredsson από το Ινστιτούτο Karolinska της Στοκχόλμης ρώτησε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα και άτομα ελέγχου σχετικά με την επαγγελματική έκθεση σε 32 ρύπους στην εργασία και τους ποσοτικοποίησε σε έναν "πίνακα έκθεσης στην εργασία".
Οι συμμετέχοντες έλαβαν επίσης λεπτομερές ιστορικό καπνίσματος και προσδιορίστηκε η βαθμολογία γενετικού κινδύνου.
Η αξιολόγηση δείχνει μια σαφή αλληλεπίδραση γονιδίου - περιβάλλοντος. Για οποιαδήποτε έκθεση στους ρύπους, ο Alfredsson διαπίστωσε ακόμη μια ασθενή συσχέτιση με αναλογία πιθανοτήτων 1,21, η οποία ήταν υψηλότερη στους άνδρες (οι οποίοι, ωστόσο, εκτίθενται συχνότερα στους ρύπους) με αναλογία πιθανοτήτων 1,40 και αυξήθηκε σε 1,66 στην ACPA - θετική ρευματοειδή αρθρίτιδα (ΡΑ).
Σε ασθενείς που είχαν ήδη γενετική προδιάθεση και ήταν καπνιστές, οι αναλογίες των πιθανοτήτων αυξήθηκαν σημαντικά. Ο Alfredsson υπολόγισε αναλογία πιθανοτήτων 14,80 για ACPA - θετική ΡΑ για το συνδυασμό καπνίσματος και υψηλού γενετικού σκορ. Όταν η έκθεση σε ατμοσφαιρικό ρύπο προστέθηκε ως τρίτος παράγοντας, ο λόγος των πιθανοτήτων αυξήθηκε σε 18,22.
Συνεπώς, τα άτομα αυτά έχουν σχεδόν 20πλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν την ιδιαίτερα επιθετική παραλλαγή της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Ο κίνδυνος ACPA - αρνητικής ΡΑ ήταν μόνο ελαφρώς αυξημένος. Ο λόγος των πιθανοτήτων ήταν μόνο 1,69 ακόμη και με τριπλή έκθεση.
Μεταξύ των επιμέρους ατμοσφαιρικών ρύπων, ο αμίαντος, το μονοξείδιο του άνθρακα και τα καυσαέρια των αυτοκινήτων, τα μυκητοκτόνα και η σκόνη χαλαζία είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση στον πρόσθετο κίνδυνο εμφάνισης ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Συνολικά, μπόρεσε να αποδειχθεί συσχέτιση για 17 ρύπους.
Για τον συντάκτη της μελέτης, Jeffrey Sparks, του Νοσοκομείου Brigham and Women's στη Βοστώνη, τα ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη μείωσης της έκθεσης σε ρύπους στο χώρο εργασίας.
Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι θα επωφελούνταν περισσότερο από το να μην καπνίζουν. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για άτομα με αυξημένο γενετικό κίνδυνο.
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}