Πώς αντιμετωπίζεται η ναυτία και ο εμετός στις εγκύους

Οι περισσότερες έγκυες γυναίκες υποφέρουν από ναυτία και εμετό κατά το πρώτο τρίμηνο. Τα συμπτώματα συνήθως βελτιώνονται από την 14η έως τη 16η εβδομάδα της εγκυμοσύνης.

"Η ναυτία και ο εμετός κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι μάλλον ο κανόνας παρά η εξαίρεση. Ωστόσο, δεδομένου ότι τα συμπτώματα μπορούν να μειώσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των γυναικών που πάσχουν, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται", δήλωσε ο Dr. Jan Pauluschke-Fröhlich, επικεφαλής της αίθουσας τοκετού στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Tübingen, στο συνέδριο συνεχιζόμενης εκπαίδευσης της Επαγγελματικής Ένωσης Γυναικολόγων (FOKO).

Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε από τις 9 έως τις 11 Μαρτίου δια ζώσης στο Ντίσελντορφ με και μεταδόθηκε ζωντανά.

Η πρωινή αδιαθεσία, γνωστή επίσης ως "ναυτία και έμεση κύησης" ( Emesis gravidarum), όπως εξηγεί ο γιατρός, προσβάλλει έως και το 85% των εγκύων γυναικών, και αρχίζει συνήθως μεταξύ της 4ης και της 6ης εβδομάδας της εγκυμοσύνης και συνήθως υποχωρεί και πάλι από την 14η έως την 16η εβδομάδα.

Δεν υπάρχει ακόμη εθνική κατευθυντήρια γραμμή θεραπείας. Μαζί με άλλους γιατρούς, ο Pauluschke-Fröhlich επεξεργάζεται επί του παρόντος ένα έγγραφο συναίνεσης σχετικά με τη θεραπεία του εμετού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Το μόνο σκεύασμα που έχει εγκριθεί στη Γερμανία για την ένδειξη αυτή χορηγείται μόνο με ιατρική συνταγή και περιέχει συνδυασμό 10 mg δοξυλαμίνης και 10 mg πυριδοξίνης.

Το κεντρικό Η1 αντιισταμινικό δοξυλαμίνη μπλοκάρει τους υποδοχείς ισταμίνης απευθείας στην area postrema στο κέντρο του εμετού. Η πυριδοξίνη (βιταμίνη Β6) υποτίθεται ότι ρυθμίζει τα επίπεδα των οιστρογόνων, της προγεστερόνης και της ορμόνης εγκυμοσύνης β-HCG (ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη). Η τελευταία είναι ύποπτη για την πρόκληση του εμετού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Η διμενυδρινάτη, για παράδειγμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εκτός επισήμανσης, δήλωσε ο Dr Matthias Krick, γυναικολόγος με δικό του ιατρείο στο Moers. Το άλας του αντιισταμινικού Η1 διφαινυδραμίνης και της 8-χλωρο-θεοφυλλίνης χρησιμοποιείται συνήθως σε δόση 50 mg. Δεδομένου ότι το φάρμακο μπορεί να έχει δράση που προάγει τη συστολή, θα πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μόνο μετά από αυστηρή αξιολόγηση κινδύνου-οφέλους.

Το Embryotox, το κέντρο φαρμακοεπαγρύπνησης και παροχής συμβουλών για την εμβρυϊκή τοξικολογία στο νοσοκομείο Charité του Βερολίνου, αναφέρει: "Η προσωρινή χρήση της διμενυδρινάτης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι αποδεκτή. Στο τρίτο τρίμηνο θα πρέπει να αποφεύγεται σε περίπτωση πρόωρου τοκετού".

Σύμφωνα με το Embryotox, το αντιισταμινικό Η1 Meclozine είναι καταλληλότερο και το αντιεμετικό επιλογής στην εγκυμοσύνη (υδροχλωρική μεκλοζίνη (meclozine): πρόκειται για αvτισταμιvικό της oμάδας τωv πιπεραζιvώv με έvτovη αvτιεμετική δράση και μικρότερη αvτιχoλιvεργική και ηρεμιστική). "Ωστόσο, αυτό δεν διατίθεται πλέον στη Γερμανία, αλλά μπορεί να προμηθεύεται μόνο από φαρμακεία του εξωτερικού", εξήγησε ο Krick. Ο κατασκευαστής σταμάτησε την εμπορία του στη Γερμανία το 2007.

Η προμεθαζίνη και η μετοκλοπραμίδη είναι άλλες off-label επιλογές για τον εμετό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά δεν είναι τα φάρμακα εκλογής, πρόσθεσε ο Krick. Η μετοκλοπραμίδη μπλοκάρει τους υποδοχείς ντοπαμίνης στη χημειοϋποδοχική ζώνη ενεργοποίησης της περιοχής postrema και προάγει τον γαστρεντερικό περισταλτισμό.

Η προμεθαζίνη έχει πιθανώς αντιεμετική δράση μέσω του αποκλεισμού των υποδοχέων ισταμίνης Η1. Σύμφωνα με το Embryotox, η μεκλοζίνη, η διμενυδρινάτη καθώς και ο συνδυασμός δοξυλαμίνης/πυριδοξίνης πρέπει να προτιμώνται για τον εμετό της εγκυμοσύνης.

"Μόνο εάν όλοι οι άλλοι παράγοντες δεν παρουσιάζουν επαρκή δράση θα πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο της οδανσετρόνης", δήλωσε ο Krick. Ο ανταγωνιστής των υποδοχέων σεροτονίνης ενέχει αυξημένο κίνδυνο στοματοπροσωπικών δυσμορφιών του εμβρύου όταν χρησιμοποιείται στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, εξήγησε ο γιατρός.