Ο χειρουργός υπερμαραθωνοδρόμος που έτρεξε από τον Εβρο ως την Κρήτη

Το εγχείρημα φάνταζε εξ αρχής αδιανόητο, ακόμα και σε μυημένους στο τρέξιμο υπεραποστάσεων: 3.064 χιλιόμετρα δρόμου, από τα Μαράσιατου Έβρου μέχρι το Γύθειο στη Λακωνία και από το Κολυμπάρι Χανίων μέχρι το Ζάκρο Λασιθίου. Ήταν η διαδρομή που χάραξε στον χάρτη ο 50χρονος χειρουργός στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, Στέργιος Αράπογλου, βάζοντας στόχο να την διασχίσει τρέχοντας, μέσα σε 50 μέρες, καλύπτοντας δηλαδή 60 χιλιόμετρα καθημερινά. Σκοπός του εγχειρήματος ήταν να περάσει από συνολικά 65 μαρτυρικούς τόπους ναζιστικών θηριωδιών και να στείλει το μήνυμα διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων.

Ο υπερμαραθωνοδρόμος, που το ολοκλήρωσε με επιτυχία και τιμήθηκε πριν από λίγες μέρες από τους συναδέλφους του της Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Θεσσαλονίκης, περιγράφει στο iatronet.gr την υπερπροσπάθεια. Μιλά για τις δυσκολίες και τα απρόοπτα –από τις επιθέσεις σκύλων μέχρι το ωστικό κύμα από διερχόμενες νταλίκες που τον πετούσαν έξω από το δρόμο- τις σκέψεις που τον απασχολούσαν στη διαδρομή, τους ασθενείς του που του τηλεφωνούσαν για συμβουλές, αλλά και τη διατροφή που του έδινε δύναμη να συνεχίσει.

Η ιδέα και το background

Ο χειρουργός, με μεγάλη εμπειρία από υπεραποστάσεις, έχοντας τερματίσει μεταξύ άλλων Σπάρταθλο το 2011, διάσχιση ολόκληρης της Κρήτης το 2012, αλλά και ολόκληρης της ηπειρωτικής Ελλάδας από το Ορμένιο ως το ακρωτήριο Ταίναρο το 2018, σχεδίαζε το εγχείρημα τα τελευταία 5 χρόνια.

Η ιδέα γεννήθηκε όταν βοηθώντας τα δυο παιδιά του στο διάβασμα διαπίστωσε ένα κενό στα σχολικά βιβλία σχετικά με γεγονότα θηριωδιών που συνέβησαν μόλις πριν από 80 χρόνια. Κινητήριος δύναμη ήταν ένα ρητό που είχε δει ως φοιτητής ιατρικής έξω από το ιατρείο του αείμνηστου καρδιοχειρουργού Παναγιώτη Σπύρου και έκτοτε αποτελεί για τον ίδιο οδηγό ζωής: «Δε νοείται κοινωνική προσφορά χωρίς προσωπική θυσία».

Η ενασχόλησή του με την χειρουργική, όπως λέει, ήταν καθοριστική στην διαχείριση του εγχειρήματος. «Αγαπάω πάρα πολύ την χειρουργική, η οποία σε μια αμφίδρομη σχέση με έχει εκπαιδεύσει στην διαχείριση δύσκολων, πολυσύνθετων καταστάσεων.Αυτό με βοήθησε σε όλο το εγχείρημα, από τον σχεδιασμό της διαδρομής, την κατόπτευση, τη διόρθωση, την έκθεση στο δρόμο και την διαχείριση των κινδύνων που αντιμετώπισα», λέει και συμπληρώνει: «Για παράδειγμα, χρειάστηκε να αντιμετωπίσω πάρα πολλές αγέλες πολύ επιθετικών αδέσποτων σκυλιών, που με δάγκωσαν δύο φορές. Επίσης μια διπλή νταλίκα που περνά από δίπλα σου με ταχύτητα δημιουργεί ωστικό κύμα που σε πετάει έξω από το δρόμο. Δύσκολες καιρικές συνθήκες, όπως βροχές και καταιγίδες ήταν επίσης ένα πρόβλημα που έπρεπε να διαχειριστώ εγκεφαλικά».

Πάνω από 2.000 χειρουργεία

Ανάμεσα στις πολλές σκέψεις που έρχονταν στο νου του κατά τη διάρκεια των ατελείωτων ωρών στο δρόμο, ήταν η δουλειά του, οι ασθενείς του και τα δύσκολα περιστατικά που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει σε μια επαγγελματική διαδρομή 20 χρόνων μέχρι σήμερα στο Ιπποκράτειο.

Η δυσκολότερη ίσως περίπτωση, ανάμεσα σε πάνω από 2.000 χειρουργεία που έχει κάνει, είναι αυτή ενός Αφγανού, ο οποίος είχε μαχαιρωθεί από συμπατριώτες του με ένα τεράστιο μαχαίρι, που τον έπληξε στη μισή κοιλιακή χώρα και στον πνεύμονα, προκαλώντας του μεταξύ άλλων ρήξη στο ήπαρ, στον πνεύμονα και στο διάφραγμα. Μεταξύ όλων των άλλων ήταν και θετικός στην COVID, σε μια περίοδο έξαρσης της πανδημίας. «Ήταν 3 τα ξημερώματα της εφημερίας, ήμουν κατάκοπος από τα προηγούμενα χειρουργεία και χρειάστηκε να διαχειριστώ αυτό το δύσκολο πολύωρο χειρουργείο φορώντας την πλήρη ολόσωμη στολή, που σε ιδρώνει μέσα σε πέντε λεπτά», λέει και προσθέτει: «Το χειρουργείο κράτησε 6 ώρες. Χρειάστηκε να κάνουμε αιμόσταση στο συκώτι του που ήταν κατεστραμμένο, να ράψω το διάφραγμα, να αντιμετωπίσω την κάκωση μέσα στο θώρακα κ.ά. Έφτασα πολλές φορές στα πρόθυρα της κατάρρευσης, αλλά τελικά πήγε καλά και ο ασθενής επιβίωσε».

Οι σκέψεις διακόπτονταν συχνά από έκτακτα τηλεφωνήματα ασθενών που παρακολουθεί μετεγχειρητικά. «Μου τηλεφωνούσαν για διάφορα ζητήματα που τους απασχολούσαν. Στεκόμουν για λίγο για να τους κατευθύνω, να τους συμβουλεύσω, και μετά συνέχιζα», λέει.

Διαχείριση, διατροφή, αποκατάσταση

Με βάση την εμπειρία από προηγούμενα δρομικά εγχειρήματα, ο Στέργιος Αράπογλου γνωρίζει να «διαβάζει» το σώμα του και να «ακούει» τις ανάγκες του ανά πάσα στιγμή. Όρισε έναν όγκο χιλιομέτρων, γύρω στα 60 – 65 την ημέρα με το φως της ημέρας, με ένα συγκεκριμένο μοτίβο διατροφής και καθημερινό πρόγραμμα αποκατάστασης. «Έτρωγα τα στοιχειώδη που έχει ανάγκη το σώμα μου (μέλι, ταχίνι, φρούτα, ξηρούς καρπούς) και το βράδυ ένα πολύ καλό γεύμα που πάντα περιελάμβανε κρέας ή ψάρι ώστε να μην αισθάνομαι αδύναμος την επόμενη μέρα. Ανά 10 χιλιόμετρα έκανα υποχρεωτικά μια στάση 3 ως 5 λεπτών, με ασκήσεις αποκατάστασης, διατάσεις, για να μην συσσωρεύεται το γαλακτικό οξύ αθροιστικά, και στο τέλος της ημέρας έκανα πολύ καλό μασάζ για μισή με μία ώρα με την βοήθεια του συνοδού μου, Γιάννη Κουφού, που ακολουθούσε από πίσω με το αυτοκίνητο», σημειώνει. Η καθημερινή ρουτίνα περιελάμβανε, επίσης, μαγνήσιο για τις κράμπες και σόδες για τη διούρηση.

Ο χειρουργός ολοκλήρωσε το εγχείρημα χωρίς την οικονομική βοήθεια χορηγών –δέχτηκε μόνο την  αιγίδα του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας (ΕΣΔΟΓΕ)- χρηματοδοτώντας το ο ίδιος, προκειμένου να έχει όπως λέει την ελευθερία έκφρασης στο μήνυμα που ήθελε να περάσει.